Παρακάτω παραθέτουμε μερικά ερωτήματα, τα οποία καταδεικνύουν την αυθαίρετη δράση και συμπεριφορά της ΑΕΠΙ, η οποία επιβάλλει μονομερώς χαράτσια σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, καφετέριες, ταβέρνες κλπ και ερμηνεύει κατά το δοκούν το Ν. 2121/1993.
-
Με ποιο σκεπτικό η ΑΕΠΙ όρισε μονομερώς το ποσοστό του 2,2% για τους Ρ/Σ αλλά και τα υπόλοιπα αμοιβολόγια, όταν το άρθρο 32 για την ποσοστιαία αμοιβή του Ν.2121/1993 είναι σαφές. Ενδεικτικά σε αυτό αναφέρεται : “Η αμοιβή που οφείλει να καταβάλλει ο αντισυμβαλλόμενος στο δημιουργό για δικαιοπραξίες που αφορούν τη μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος ή εξουσιών από αυτό, την ανάθεση άδειας εκμετάλλευσης, συμφωνείται υποχρεωτικά σε ορισμένο ποσοστό, το ύψος του οποίου καθορίζεται ελεύθερα μεταξύ των μερών. Βάση για τον υπολογισμό του ποσοστού είναι όλα ανεξαιρέτως τα ακαθάριστα έσοδα ή τα έξοδα ή τα συνδυασμένα ακαθάριστα έσοδα και έξοδα, που πραγματοποιούνται από τη δραστηριότητα του αντισυμβαλλομένου και προέρχονται από την εκμετάλλευση του έργου”.
- Εάν συνάψεις συμβόλαιο με εταιρεία streaming για την μετάδοση του ίδιου προγράμματος μέσω διαδικτύου η ΑΕΠΙ ζητάει 60€ συν Φ.Π.Α για κάθε μήνα. Ρωτάμε λοιπόν, γιατί ζητάει αυτά τα παραπάνω χρήματα από την στιγμή που ο φορέας μετάδοσης είναι ο ίδιος. (ίδια εταιρεία, ίδιο ΑΦΜ ίδιος και ο ιδιοκτήτης). Γιατί, από τη στιγμή που το ίδιο πρόγραμμα που μεταδίδεται αναλογικά, μεταδίδεται και ψηφιακά και από τη στιγμή που δεν υπάρχει οικονομικό όφελος από την ψηφιακή μετάδοση του προγράμματος ή ακόμη και εάν υπήρχε, τα έσοδα θα υπολογίζονταν συγκεντρωτικά και προστίθενται στον κωδικό 276 – έσοδα από Διαφημίσεις – της φορολογικής δήλωσης της Εταιρείας; Άρα ένα και μοναδικό έσοδο που φαίνεται στο Ε3 γιατί ορίζεται πάλι ποσό ενώ ο νόμος 2121/93 απαγορεύει τον καθορισμό αμοιβής σε ποσό αλλά μόνο σε ποσοστό;
