Γράψαμε πολλές φορές ότι δικαίωμα κάθε εφημερίδας που κυκλοφορεί στο τόπο μας είναι η αναφορά σε γεγονότα όπως τα αντιλαμβάνονται οι συντάκτες και οι ιδιοκτήτες της.
Θέση μας είναι ότι ο καθένας μπορεί να βλέπει τα γεγονότα από όποια σκοπιά θέλει αλλά μέσα στα πλαίσια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Η κάθε εφημερίδα που κυκλοφορεί στο τόπο μας έχει βέβαια το δικαίωμα και την υποχρέωση να κάνει κριτική σε γεγονότα και σε συμπεριφορές, να αποκαλύπτει παράξενες πράξεις για την ενημέρωση των πολιτών και ιδιαιτέρα των αναγνωστών της.
Δεν έχει όμως το δικαίωμα να συμμετέχει στη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων και να παραποιεί την ιστορία και την αλήθεια. Αναφερόμαστε φυσικά στο θέμα του Πολιτιστικού και Συνεδριακού Κέντρου Κομοτηνής και την αναφορά των εφημερίδων «Ελεύθερο Βήμα», «Παρατηρητής» και «Χρόνος» σε εκδηλώσεις που γίνονται σε αυτό χρησιμοποιώντας μια αυθαίρετα επιλεγμένη ονομασία, έτσι επειδή το ήθελαν κάποιοι.
Πρέπει να θυμίσουμε τους συντάκτες των παραπάνω εφημερίδων ότι το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Κομοτηνής «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ» ήταν η πραγματική ονομασία με την οποία ιδρύθηκε, κατασκευάστηκε και το σπουδαιότερο χρηματοδοτείται ακόμη και σήμερα από τον κρατικό κορβανά.
Έχουμε τη βεβαιότητα ότι τα ονόματα κάποιων φορέων και τοπωνυμιών δεν επιδέχονται καμία τροποποίηση ή αλλαγή έτσι επειδή το θέλουν κάποιοι γιατί διαφορετικά θα βλέπανε να αλλάζουν οι ονομασίες οδών και πλατειών, να απομακρύνονται τα ονόματα κάποιων βασιλέων και ξένων παραγόντων, αφού δεν θα άρεσε η βασιλεία, αλλά και η θύμηση σε ξένα πρόσωπα. Θα είχαμε όμως ένα χάος και θα ήμασταν τελείως ανιστόρητοι.
Το ίδρυμα για το οποίο μιλάμε ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Στέργιου Σταυρόπουλου και ανατέθηκε η ανέγερση του κτιρίου σε μια ιδιωτική εταιρεία. Μετά την ανέγερση του κτιρίου κανένας φορέας του δημοσίου δεν παρέλαβε όπως θα έπρεπε το έργο και αυτό με τη διαδικασία του χρησιδανείου δόθηκε η δυνατότητα στην Αναπτυξιακή να το λειτουργήσει.
Το χρησιδάνειο είναι μια νομική φόρμουλα, η οποία παρέχει το δικαίωμα της χρήσης χωρίς κανένα άλλο δικαίωμα και χωρίς τη δυνατότητα αλλαγής των όρων της έγκρισης του, δηλαδή κανείς δεν είχε το δικαίωμα να αλλάξει το όνομα του φορέα όπως αυτός εγκρίθηκε.
Αναρωτήθηκαν οι συμπολίτισσες εφημερίδες που υποτίθεται ότι επιδιώκουν τη νομιμότητα και την αλήθεια, ποιος είναι αυτός ή αυτοί που άλλαξαν το όνομα και στη συνέχεια ποιος έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους να ιδρύσουν με αδιαφανείς διαδικασίες ένα σύλλογο που μάλιστα πήρε και το όνομα Σύλλογος Φιλών Μεγάρου Μουσικής;
Στη πρόσφατη συνέντευξη τύπου που έδωσαν τα στελέχη της Αναπτυξιακής τρεις φορές αυτοί αναφέρθηκαν στο πραγματικό όνομα του κτιρίου και μάλιστα ο κ. Αμούτζας παραδέχτηκε ότι η άδεια λειτουργίας του κτιρίου εκδόθηκε στο πραγματικό όνομα.
Θα πρέπει να καταλάβουν οι τρεις παραπάνω εφημερίδες ότι και αυτές δεν έχουν το δικαίωμα της αποδοχής τετελεσμένων γεγονότων προώθησης στη κοινωνία αδιαφανών διαδικασιών που έχουν άλλους σκοπούς.
Εμείς ζητήσαμε από τους κ.κ. Αμούτζα και Κεφαλίδη να μας παρουσιάσουν τα έγγραφα με τα οποία να φαίνεται το δικαίωμα χρησιδανείου κι ενώ υποσχέθηκαν ενώπιον των δημοσιογράφων δεν υλοποίησαν την απόφαση τους. Γιατί άραγε τόση μυστικοπάθεια κανείς δεν γνωρίζει.
