Κάθε χρόνο τέτοια εποχή συμβαίνει το ίδιο γεγονός που προκαλεί εντυπώσεις στη κοινωνία και ειδικά στον κλάδο των κυνηγών. Με την ευκαιρία της έκδοσης νέων αδειών θήρας πάντοτε δημιουργούνται προβλήματα που προσβάλουν ακόμη και το θεσμό της Δικαιοσύνης. Πρέπει να πούμε ότι σύμφωνα με το σύνταγμα και τους ισχύοντες νόμους 21 άτομα έχουν το δικαίωμα να δημιουργήσουν σύλλογο που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα τους καθώς και άλλων πολιτών με τα ίδια ενδιαφέροντα.
Η αίτηση για την δημιουργία του συλλόγου εισάγεται στο Πρωτοδικείο και εγκρίνεται βάσει του νόμου ενώ στη συνέχεια για να πάρει ο σύλλογος την απαραίτητη νομιμότητα πρέπει η εγκριτική απόφαση να δημοσιευτεί στον ημερήσιο Τύπο ώστε μέσα σε χρονικό διάστημα 30 ημερών να υποβάλει ένσταση ο κάθε ενδιαφερόμενος. Αφού περάσει άπρακτη αυτή η ημερομηνία και δεν υποβληθεί ένσταση ο σύλλογος θεωρείται νόμιμος με όλες τις υποχρεώσεις των μελών και τα δικαιώματα που αναφέρονται στο καταστατικό.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει στη περίπτωση των δύο συλλόγων των κυνηγών αφού κάθε χρόνο υπάρχει η προσφυγή στα δικαστήρια του ενός συλλόγου σε βάρος του άλλου. Πέρυσι ακυρώθηκε ένας σύλλογος επειδή υπήρχε στο καταστατικό κάποια διάταξη του αντίκειται στο νόμο και το ερώτημα είναι πως ο πρωτοδίκης που ενέκρινε το καταστατικό δεν πρόσεξε την παράτυπη αναφορά. Φέτος γίνεται μια προσπάθεια να καταργηθεί εκ νέου ο σύλλογος που εγκρίθηκε με νέα απόφαση του Πρωτοδικείου και για τον οποίο δεν υπεβλήθη καμία ένσταση κατά το στάδιο της οριστικής έγκρισης του.
Γιατί γίνεται αυτό και που αποβλέπει η νέα προσφυγή στα δικαστήρια; Δυστυχώς το θέμα έχει οικονομικές διαστάσεις αφού ο καυγάς γίνεται για το χρήμα που ρέει άφθονο προκειμένου να εκδοθεί η άδεια θήρας. Τις άδειες των κυνηγών μελών του ενός συλλόγου, του Κυνηγετικού, εκδίδει ο ίδιος ο σύλλογος εισπράττοντας αρκετά χρήματα που ικανοποιούν τις ανάγκες του συλλόγου ενώ οι άδειες που εκδίδονται για τα μέλη του άλλου συλλόγου εκδίδονται από τους ίδιους τους κυνηγούς που καταθέτουν οι ίδιοι τα χρήματα στην Τράπεζα Ελλάδος στο όνομα του Κράτους. Αυτή η τακτική ασφαλώς είναι που δημιουργεί προβλήματα γιατί χάνονται έσοδα με απρόβλεπτες συνέπειες.
Στην προσπάθεια αυτή γίνεται αναφορά στην αμέλεια του δικαστή που ενέκρινε το καταστατικό χωρίς να εξετάσει με λεπτομερή τρόπο τα διάφορα άρθρα του, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να αναφερθεί ο ενιστάμενος γιατί δεν υπέβαλε τις ενστάσεις του όταν έπρεπε μέσα στα νόμιμα πλαίσια που ορίζει ο νόμος. Κοντολογίς εκείνο που επιδιώκεται είναι η διάλυση ενός συλλόγου με διάφορες υποκριτικές δικαιολογίες προκειμένου εκτός των άλλων σκοπιμοτήτων να μην υπάρχει απώλεια εσόδων. Την προσπάθεια αυτή θα δικαιολογήσουν άραγε οι δικαστές που θα κρίνουν την υπόθεση; Ίδωμεν…
