«Παλιές καρέκλες παιδιά. Ο καρεκλαααάς!» Η φωνή του ακούγεται από μακριά. Η φιγούρα του γνώριμη κι αγαπημένη. Ο 53χρονος Χουσεϊν Ισμέτ λέει ότι είναι ο μοναδικός καρεκλάς της Ροδόπης. Έμαθε την τέχνη κοντά στον πατέρα του κι εκείνος κοντά στον παππού του. Κι από τότε δεν έπαψε στιγμή να γυρίζει στους δρόμους με το τρίκυκλο του και να ζητά παλιές καρέκλες. Κάθε μέρα προλαβαίνει να επισκευάσει και να τις κάνει σαν καινούργιες 4 με 5 καρέκλες. Όμως, όπως λέει ο κος Χουσεϊν, δεν βρίσκει πάντα δουλειά.
«Πάλι καλά που υπάρχουν τα καφενεία» δηλώνει και εξηγεί ότι τέτοιες δουλειές του αφήνουν καλό μεροκάματο, 10 με 15 ευρώ την ημέρα. Τα «σάζια» τα καλάμια που χρησιμοποιεί για το πλέξιμο τα βρίσκει στο Δέλτα του Έβρου. Το έμπειρο μάτι του βλέπει την καρέκλα και εκτιμά αμέσως τη ζημιά που έχει γίνει και το χρόνο που χρειάζεται για να τη διορθώσουν τα επιδέξια χέρια του. Παρά τα προβλήματα δεν απογοητεύεται και δεν γκρινιάζει «έχει ο Θεός» λέει και σπεύδει να δηλώσει ξανά με καμάρι ότι είναι ο τελευταίος καρεκλοποιός της Ροδόπης. Ένα τελευταίο τσιγάρο, λίγες κουβέντες κι ύστερα ξανά πάλι στο τρίκυκλο του και στους δρόμους της πόλης «Καρεκλαααάς!».
