Τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο «Λιβύη – Ο πόλεμος των ατάκτων» πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο (28/1) στο Στρατιωτικό Μουσείο Κομοτηνής.
Οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να θαυμάσουν από κοντά σπάνιες φωτογραφίες του φωτογράφου του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, Άρη Μεσσίνη, ο οποίος αποθανάτισε με τον φακό του σπάνιες στιγμές μέσα από την καρδιά του πολέμου στη Λιβύη μεταξύ των καθεστωτικών του Καντάφι και των ανταρτών.
Φωτορεπορτάζ από την έκθεση μοντελισμού και φωτογραφίας δείτε ΕΔΩ
Ο Άρης Μεσσίνης, δεν άργησε να βρει το δρόμο του όσον αφορά το επάγγελμα που θα ακολουθούσε. Κολλημένος από το μικρόβιο του πατέρα του, όντας και αυτός φωτορεπόρτερ, ασχολήθηκε από μικρός από τη φωτογραφία. Ξεκίνησε τη φωτογραφία από το αθλητικό ρεπορτάζ το 1997 ενώ μετά πήγε και δούλεψε στο Associated Press σαν βοηθός, αμισθί. «Εξελίχθηκα, τους άρεσε η δουλειά μου, ξεκίνησα με ένα μικρό μισθό και το 2003 μου έκανε μια πρόταση το Γαλλικό Πρακτορείο με αρκετά καλά λεφτά για την εποχή, την αποδέχτηκα και το 2006 υπέγραψα συμβόλαιο σαν διευθυντής του Φωτογραφικού Τμήματος για την Ελλάδα» θα πει ο ίδιος.
Στη Λιβύη, όπου πήγε προκειμένου να καλύψει τον πόλεμο, κάθισε δύο μήνες συνολικά. Μία μέσα Μαρτίου με μέσα Απριλίου, την άνοιξη και 1 μήνα τον Οκτώβριο. «Έχω καλύψει την αντεπίθεση των αντικαθεστωτικών από τη Βεγγάζη προς τη Σύρτη, είχα μπει από την Αίγυπτο οδικώς. Τώρα που ξαναπήγα, μπήκα από την Τυνησία και κάλυψα την τελευταία πόλη που είχε μείνει στα χέρια των Κανταφικών, τη Σύρτη» σημείωσε ο διάσημος πλέον φωτογράφος, του οποίου οι φωτογραφίες έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου.
Για τα συναισθήματα που βίωσε ο ίδιος εκεί πέρα, ομολόγησε ότι «είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ’ ότι περίμενα κι εγώ ο ίδιος στην κάθοδο μου για τη Λιβύη. Περιμένεις κάποια πράγματα, ξέρεις ότι πας σε πόλεμο, απλά όταν νιώθεις τα εισερχόμενα πυρά παγώνει το αίμα σου πραγματικά. Ήταν η πρώτη αποστολή σε εμπόλεμη ζώνη» είπε ενώ ερωτηθείς αν το έκανε για τα λεφτά απάντησε ότι «δεν είναι τα λεφτά. Μισθωτός υπάλληλος είμαι, ούτε έξτρα χρήματα υπάρχουν, ούτε εκτός έδρας. Δουλεύω σε ένα διεθνές πρακτορείο, το οποίο καλύπτει παντός είδους θέματα. Ένα από αυτά είναι και οι εμπόλεμες ζώνες».
Όσον αφορά δε, για το ποια ήταν η πιο τρομαχτική στιγμή που πέρασε, δύσκολο να απαντήσει. «Όλα τα συνειδητοποιείς μετά. Εκείνη τη στιγμή δεν νιώθεις τίποτα. Μετά στο γυρισμό όταν βλέπεις ότι είσαι σώος. Όταν έγινε μια έκρηξη αρκετά κοντά μου, στην οποία δύο πολύ νεαροί μαχητές είχαν κάτσει σε μια μάντρα για να ξεκουραστούν, ο ένας σκοτώθηκε επί τόπου και ο άλλος τραυματίστηκε άσχημα, έπαθε μεγάλη ζημιά στο χέρι του καθώς και ένας δημοσιογράφος τραυματίστηκε από ένα θραύσμα. Εγώ ξαφνικά ένιωσα μόνο ένα ωστικό κύμα και όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα ότι ζω» είπε ο Έλληνας φωτογράφος.
Ο συνδυασμός του Γιουνάν με το Φρανς τυγχάνει απίστευτης αποδοχής στη Λιβύη
Για να τα βγάλει όμως πέρα σε μια τόσο δύσκολη αποστολή ο Άρης Μεσσίνης εκτός από το ταλέντο του χρησιμοποίησε και τις δύο εθνικότητες που τον συνόδευαν. Μία της επαγγελματικής, τη Γαλλική, και μία της καταγωγής του, της Ελληνικής. «Όταν έλεγες από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων είχες απίστευτη υποδοχή αλλά και σαν Έλληνας δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ο συνδυασμός του «Γιουνάν» με το «Φρανς» ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να τύχει. Βέβαια, σαν δημοσιογράφος ότι εθνικότητας και να είσαι έχεις πολύ καλή υποδοχή. Αυτό που μου έχει μείνει είναι η υποδοχή. Μπορεί να ξεχάσω τρομακτικές στιγμές αλλά όχι αυτό» δήλωσε χαρακτηριστικά ο φωτογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Στην Αθήνα είσαι στόχος και από τις δύο πλευρές, ο φόβος είναι μόνιμος
Ο Άρης Μεσσίνης εκτός από τη Λιβύη έχει καλύψει φωτογραφικά και πάρα πολλές εκδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, όντας διευθυντής πλέον του Τμήματος Φωτογραφίας του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων για την Ελλάδα. Σε ερώτηση για το που φοβήθηκε πιο πολύ ήταν κατηγορηματικός. «Στην Αθήνα τρομάζεις γιατί ξέρεις ότι είσαι στόχος και από τις δύο μεριές. Στη Λιβύη τρομάζεις όταν νιώθεις μια ρουκέτα να περνάει από πάνω σου και να σκάει δίπλα σου ή σφαίρες να προσγειώνονται δίπλα σου. Οπότε, οι φόβοι είναι διαφορετικοί. Στην Αθήνα βέβαια ο φόβος είναι μόνιμος. Στη Λιβύη χρησιμοποιούσα κράνος και αλεξίσφαιρο, στην Αθήνα κράνος και αντιασφυξιογόνα μάσκα» σημείωσε ο διάσημος φωτογράφος.
Ο κόσμος πρέπει να βλέπει την πραγματικότητα
Ο κ. Μεσσίνης στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι ο κόσμος πρέπει να μαθαίνει και να βλέπει την πραγματικότητα. «Όσο ωμή και σκληρή να είναι η πραγματικότητα ο κόσμος πρέπει να βλέπει. Είμαι τυχερός που εργάζομαι σε ένα διεθνές πρακτορείο όπου δεν υπάρχουν ούτε λογοκρισία ούτε φραγμοί του στιλ σκληρή εικόνα, δεν θα τη βάλουμε. Δεν μπορείς να πας στον πόλεμο και να τραβάς λουλούδια» θα πει τονίζοντας παράλληλα, ότι όλες οι φωτογραφίες του τον έχουν σημαδέψει και δεν μπορεί να κάνει διάκριση καμίας.
Τέλος, όσον αφορά τα σενάρια που θέλουν να λένε ότι ο πόλεμος στη Λιβύη ήταν υποκινούμενος από τρίτες χώρες λόγω συμφερόντων και ποια είναι η προσωπική γνώμη που σχημάτισε ο ίδιος, δήλωσε κατηγορηματικά «ο λαός ήθελε την ελευθερία του. Και από το δικό μου μυαλό πέρασαν τέτοιες σκέψεις. Αν πάτε στο λιμάνι της Βεγγάζης και δείτε τα πορτραίτα των ανθρώπων που αγνοούνται ή έχουν εκτελεστεί, τι υποκίνηση να χρειαστεί για να εξεγερθείς; Μιλάμε για χιλιάδες κόσμο».
Η έκθεση φωτογραφίας του Άρη Μεσσίνη θα διαρκέσει μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου στο Στρατιωτικό Μουσείο Κομοτηνής. Οι ώρες λειτουργίας είναι Τρίτη-Παρασκευή 09:00-14:00 και Σάββατο – Κυριακή 10:00-13:00. Πραγματικά, αξίζει να την επισκεφθείτε.
