Οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης περιέγραψαν τρεις πιθανές επιλογές για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο δεύτερο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας σε τηλεδιάσκεψη που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, σύμφωνα με έγγραφο με ημερομηνία 16 Ιουλίου που επικαλείται το Reuters.
Πρώτον, μία επαναγορά του ελληνικού χρέους και χορήγηση πιστωτικών κινήτρων (credit enhancements) από το δημόσιο τομέα.
Το έγγραφο δεν αναφέρεται στη μορφή των κινήτρων, αλλά συνήθεις μορφές τους, προσθέτει, περιλαμβάνουν την τιτλοποίηση εσόδων, εγγυήσεις ή άλλες διασφαλίσεις ότι ο δανειστής θα πάρει πίσω τα χρήματά του.
Το δημοσίευμα προσθέτει ότι πηγές της Ευρωζώνης είχαν δηλώσει ότι σε ένα από τα σενάρια που εξετάζονται, τα νέα ελληνικά ομόλογα 30ετούς διάρκειας που θα αντικαταστήσουν τα παλαιά, θα μπορούσαν να βασίζονται σε τίτλους της ανώτερης δυνατής πιστοληπτικής διαβάθμισης (ΑΑΑ), για παράδειγμα τίτλους που εκδίδει ο προσωρινός μηχανισμός ευρω-στήριξης (EFSF).
Στην περίπτωση αυτή, η πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας θα υποβαθμιζόταν πιθανότατα στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» ή της «χρεοκοπίας» από τους οίκους αξιολόγησης.
Το κόστος για τον EFSF -χωρίς να αναφέρονται συγκεκριμένα ποσά- θεωρείται ότι θα είναι ίσο με το κόστος του συνολικού πακέτου χρηματοδότησης της Ελλάδας συν το κόστος των πιστωτικών κινήτρων, το κόστος της επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων, το κόστος της επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών και το κόστος των εγγυήσεων στην ΕΚΤ, μείον τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα.
Η επιλογή αυτή δεν απαιτεί τη μείωση του επιτοκίου των δανείων από τον EFSF ή την επιμήκυνση της χρονικής διάρκειά τους.
Το αποτέλεσμα όσον αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα εξαρτηθεί «από το επιτόκιο και το πιθανό κούρεμα των ομολόγων των ιδιωτών πιστωτών καθώς και το ποσό και την έκπτωση της επαναγοράς του χρέους».
Η δεύτερη επιλογή βασίζεται στην πρόταση των γαλλικών τραπεζών για αναχρηματοδότηση (rollover) του χρέους, η οποία δεν προβλέπει κίνητρα για τα νέα ομόλογα που θα αγοράσουν οι ιδιώτες.
Πιθανότατα, θα οδηγήσει στην υποβάθμιση της Ελλάδας στην κατηγορία της επιλεκτικής χρεοκοπίας. Το κόστος για τον EFSF θα είναι το κόστος του νέου πακέτου για την Ελλάδα, συν το κόστος για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και τις εγγυήσεις στην ΕΚΤ, μείον τη συμβολή των ιδιωτών.
Θα απαιτείται επίσης η μείωση του επιτοκίου δανεισμού από τον EFSF και μεγαλύτερη χρονική διάρκεια στα δάνεια, ενώ η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα εξαρτηθεί από το πόσο θα μειωθεί το επιτόκιο και θα επιμηκυνθεί η διάρκεια των δανείων του EFSF.
Η τρίτη επιλογή μπορεί να βασισθεί στην επιβολή ενός φόρου στον χρηματοπιστωτικό τομέα ή σε μία αποκεντρωμένη συμφωνία, τύπου Βιέννης, με τις ιδιωτικές τράπεζες -ιδιαίτερα τις ελληνικές οι οποίες έχουν μεγάλο χαρτοφυλάκιο ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου- για να διατηρήσουν τις θέσεις τους.
Η επιλογή αυτή δεν είναι πιθανό να θεωρηθεί επιλεκτική χρεοκοπία, αναφέρει το έγγραφο.
Το κόστος για την Ευρωζώνη θα είναι μικρότερο σε σχέση με τις δύο άλλες επιλογές, καθώς θα αποτελείται μόνο από το κόστος του πακέτου χρηματοδότησης της Ελλάδας μείον τη συμβολή των ιδιωτών.
