Ημερίδα – συζήτηση με θέμα την Παιδεία στον καιρό του μνημονίου πραγματοποίησε η Ν.Ε. Συνασπισμού Ροδόπης, την Τετάρτη (9/2), στην αίθουσα εκδηλώσεων της Αντιπεριφέρειας Ροδόπης με ομιλητές τον Άλκη Ρήγο, πανεπιστημιακό και τον Παύλο Χαράμη, πρόεδρος του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ και υπεύθυνου Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλκης Ρήγος : «Το μνημόνιο εξαιρεί ρητά την Παιδεία»
Η εκδήλωση έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο βαθμό που αντιμετωπίζει τα προβλήματα που σήμερα, με άλλοθι το μνημόνιο, εμφανίζονται στο χώρο της Παιδείας. Με άλλοθι διότι το μνημόνιο ρητά εξαιρεί την Παιδεία. Αλλά με άλλοθι το μνημόνιο στη γενική συρρίκνωση κάθε δημόσιου αγαθού, γίνεται αυτή τη στιγμή μία προσπάθεια να αποδιαρθρωθεί όλο αυτό που ξέραμε ως δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο και με αιχμή κυρίως το πανεπιστήμιο όπου διαβάλλεται ριζικά διότι ακριβώς δεν θέλουν για το αύριο, δεν θέλουν σε όλη την Ε.Ε οι κυρίαρχες δυνάμεις ένα κριτικό πολίτη ο οποίος να μπορεί να σκέφτεται και να συγκρίνει τα πράγματα. Θέλουνε παθητικούς ανθρώπους, ιδιώτες, εν ανάγκη να απέχουν, αρκεί να κατορθώνουνε να διαχειρίζονται το όλο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα, το οποίο γίνεται δυστυχώς κάθε μέρα και εντονότερα εκμεταλλευτικό και εντονότερα αλλοτριωτικό.
Παύλος Χαράμης : «Η εφαρμογή του μνημονίου ενισχύει τις εκπαιδευτικές ανισότητες»
Καθημερινά διαπιστώνουμε σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στον τρόπο λειτουργίας των σχολείων, στην αποδοτικότητά τους, στον τρόπο τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μαθησιακές δυσκολίες, στον τρόπο με τον οποίο ενισχύονται οι εκπαιδευτικές ανισότητες και όλα αυτά εξαιτίας της εφαρμογής του μνημονίου. Χρειάζεται λοιπόν να συζητήσουμε με πολύ μεγάλη σοβαρότητα τι είναι εκείνο το οποίο αναγκάζει την κυβέρνηση να κάνει τέτοιες επιλογές και ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτών των επιλογών. Επιπτώσεις οι οποίες θα αφήσουν ανεξίτηλες συνέπειες όχι μόνο στην Παιδεία μας, αλλά και στο μέλλον της κοινωνίας μας.
Θα ήθελα να τονίσω με ιδιαίτερη έμφαση ότι αυτήν την περίοδο συντελούνται διαδικασίες οι οποίες οδηγούν σε καταργήσεις, συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων. Πρόκειται για μία διαδικασία οι οποία δεν κατευθύνεται από παιδαγωγικά κριτήρια, όπως υποστηρίζει το υπουργείο Παιδείας, αλλά από μία φτηνή λογιστική αντίληψη. Από μία φτηνή αντίληψη που κοιτάζει να εξοικονομήσει κάποια ευρώ σε βάρος της ποιότητας της Εκπαίδευσης. Από την άλλη πλευρά, ενώ το σχολείο είχε μία σειρά από αρμοδιότητες και δραστηριότητες που συνέβαλλαν στο να μειώνονται οι ανισότητες στον τομέα της μόρφωσης, όπως τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, όλα αυτά έχουν υπονομευτεί ή έχουν καταργηθεί.
Φανταστείτε λοιπόν τι συνέπεια έχει αυτό στον τομέα των μορφωτικών ανισοτήτων. Σκεφτείτε επίσης ότι οι εκπαιδευτικές άδειες που έδιναν τη δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς για να βελτιώσουν τα προσόντα τους έχουν καταργηθεί. Όλα αυτά ουσιαστικά οδηγούν σε ένα κοινό παρανομαστή, αυτό που δείχνουν όλες οι έρευνες, ότι από εδώ και στο εξής η εκπαίδευσή μας θα συναντά όλο και μεγαλύτερα εμπόδια στο να πετύχουμε μία ποιοτική βελτίωση και αυτό σε μία εποχή που η Παιδεία συνδέεται με την ανάπτυξη είναι ασφαλώς καταστροφικό.
