Ενημερωτική ημερίδα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και για το Νόμο 3869/2010 πραγματοποίησε την προηγούμενη Τετάρτη (6/10) η Ένωση Καταναλωτών Ροδόπης στο Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Καταναλωτών Ροδόπης, Κώστας Αραμπατζής, σημείωσε σχετικά πως «αυτό είναι το πρώτο βήμα να ενημερώσουμε τον κόσμο, να έρθει πιο κοντά μας, να του λύσουμε τις απορίες για να πάψει πλέον να φοβάται τις τράπεζες και να μπορέσει να λύσει θέματα που τις περισσότερες φορές αφορούν την ίδια του τη διαβίωση».
Όσον αφορά για τη στάση των τραπεζών, ο κ. Αραμπατζής τόνισε ότι «έχουμε αρκετές καταγγελίες από τον κόσμο για τη συμπεριφορά των τραπεζών. Βέβαια, δεν έχουμε καταθέσει ακόμα εξωδικαστικό συμβιβασμό σε τράπεζα αλλά είμαστε ένα βήμα πριν, στη συλλογή των δικαιολογητικών και στη μελέτη τους».
Ο Γιώργος Πασχαλίδης, κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, οικονομολόγος και μέλος της Ένωσης Καταναλωτών Καβάλας, σημείωσε με τη σειρά του πως «εδώ και δύο χρόνια περίπου οι Ενώσεις Καταναλωτών πίεζαν ώστε να κατατεθεί αυτό το νομοσχέδιο για να μπορέσουν να ανακουφιστούν τα νοικοκυριά τα οποία λόγω χαμηλών οικονομικών δυνατοτήτων, στην ουσία έπαιρναν το ένα δάνειο για να πληρώσουν τα άλλα με αποτέλεσμα να έχει φτάσει αυτή η κατάσταση στο απροχώρητο.
Οι τράπεζες προσπαθούσαν να ματαιώσουν αυτό το νομοσχέδιο. Τελικώς έγινε κατορθωτό. Ήδη από 1 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε να έχει εφαρμογή ο νόμος. Είμαστε στο ξεκίνημα ακόμα, υπάρχουν αρκετά προβλήματα με τις τράπεζες που είτε καθυστερούν να δώσουν απαντήσεις στα αιτήματα των καταναλωτών είτε δίνουν απαντήσεις, οι οποίες είναι λανθασμένες και πρέπει ο καταναλωτής να επανέρχεται με καινούρια αίτηση.
Ωστόσο, είναι κάτι που σιγά – σιγά πιέζουμε και διορθώνεται. Στο σημείο που έφτασαν οι καταναλωτές, ευθύνεται ως ένα σημείο και η λεγόμενη οικονομική κρίση, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος ευθύνης έχει και το τραπεζικό σύστημα, το οποίο αφενός μεν με τα υψηλά επιτόκια αφετέρου με τις δελεαστικές διαφημίσεις που έβγαζαν ενώ ήξεραν ότι πολύς κόσμος δεν μπορούσε να πληρώσει τα δάνεια διότι οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα μέσω του «Λευκού Τειρεσία» να δούνε και τα εισοδήματα μας αλλά και τι δάνεια έχουμε πάρει από άλλες τράπεζες.
Παρ’ όλα αυτά προκειμένου να αυξήσουν τεχνικά τα κέρδη τους, τα στελέχη τους να εμφανίσουν πολλές πωλήσεις δανείων προχωρούσαν σε τέτοια δάνεια. Σε αυτό το νόμο μπορούν να πουν άτομα τα οποία δεν έχουν εμπορική ή πτωχευτική ιδιότητα, καθώς και άνθρωποι που έχουν ένα πολύ χαμηλό εισόδημα από εμπορική επιχείρηση».
Για την υπαγωγή κάποιου στο νέο Νόμο 3869/2010, να σημειώσουμε ότι ο νόμος προβλέπει δύο στάδια. Ένα στάδιο είναι του εξωδικαστικού συμβιβασμού, δηλαδή ένα στάδιο που μεσολαβούν οι Ενώσεις Καταναλωτών ή οι δικηγόροι προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα και να οδηγηθούν οι πολίτες σε ένα συμβιβασμό και το δεύτερο στάδιο είναι του δικαστικού συμβιβασμού όπου η απόφαση που θα βγει από το δικαστήριο είναι υποχρεωτική από τις τράπεζες.
Οι φορείς που μπορούν να χειριστούν αυτές τις υποθέσεις είναι βάσει του νόμου συγκεκριμένοι. Αυτοί είναι ο Συνήγορος του Πολίτη, ένας φορέας που είναι στην Αθήνα όμως και βρίσκεται μακριά από τον πολίτη της επαρχίας, οι Επιτροπές Φιλικού Διακανονισμού που υπάρχουν στις Νομαρχίες αλλά δυστυχώς υπολειτουργούν, είναι οι Ενώσεις Καταναλωτών, είναι οι δικηγόροι και κάποιοι άλλοι φορείς που πιθανών θα οριστούν στο μέλλον ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι οι Ενώσεις Καταναλωτών είναι οι μόνοι φορείς που αναλαμβάνουν τέτοιες υποθέσεις δωρεάν, με τη μόνη προϋπόθεση κάποιος να γίνει μέλος τους.
Σύμφωνα με τον κ. Πασχαλίδη, ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος υπαγωγής κάποιου πολίτη στο νέο νόμο είναι ο εξής : γράφεται κάποιος στην Ένωση Καταναλωτών, η οποία του χορηγεί στη συνέχεια κάποιες επιστολές τις οποίες θα δώσει ο καταναλωτής στις τράπεζες, οι τράπεζες απαντούν συγκεκριμένα στο τι χρωστάει ο υπαγόμενος κατά τόκους, κεφάλαιο και έξοδα και από κει και πέρα η Ένωση Καταναλωτών μαζεύει αυτά τα στοιχεία και μαζί με κάποια άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν τα εισοδήματα του πολίτη, δηλ εκκαθαριστικό κλπ ετοιμάζει μαζί με τον πολίτη μια αίτηση για ρύθμιση.
Κατόπιν, κατατίθεται μία αίτηση προς τις τράπεζες για ρύθμιση και από κει και πέρα περιμένουν για το αν θα απαντήσει η τράπεζα θετικά ή όχι, ενώ σύμφωνα με τον κ. Πασχαλίδη «οι τράπεζες σε πολλές περιπτώσεις είτε καθυστερούν χαρακτηριστικά να απαντήσουν είτε απαντάνε επίτηδες λανθασμένα προκειμένου να αναγκάσουν τον καταναλωτή να καταθέσει καινούρια αίτηση και να κερδίσουν έτσι με αυτόν τον τρόπο χρόνο».
Τέλος, να τονίσουμε ότι ο Νόμος 3869/2010 δεν αφορά μόνο τις οφειλές που έχει κάποιος προς τις τράπεζες αλλά αφορά και οφειλές που μπορεί να έχει κάποιος προς τρίτους, όπως πχ ύστερα από αγορά οικιακών συσκευών.
