66 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την 1η Απρίλη 1955 όταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα εκείνης της ημέρας ξεκινούσε στην Κύπρο ο απελευθερωτικός αγώνας για την αποτίναξη του βρετανικού αποικιοκρατικού ζυγού, από την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), με αρχηγό τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα – Διγενή.
Η κυπριακή φοιτητική παράταξη Α.Φ.Κ. Αιχμή Κομοτηνής τιμά την επέτειο του αγώνα διακηρύσσοντας «Είμαστε όλοι παιδιά της ΕΟΚΑ».
Αναλυτικά, η ανακοίνωση:
«Ήταν πρώτη Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή, η αρχή του τέλους της Αγγλοκρατίας, η αρχή του πιο ένδοξου αγώνα στην ιστορία του νησιού μας.
Ήταν πρώτη Απριλίου, η μέρα που «Κάθε βρυσούλα μουρμουρίζει: Λευτεριά! Κάθε βουνό φωνάζει: Μάνα Ελλάδα!», η μέρα που καμία δύναμη δεν ήταν ικανή να σταματήσει «τον καινούριο άνεμο που πήρε να φυσάει, που ξεσήκωσε τα φρένα των ανθρώπων».
Η μέρα που ακούστηκε στην Κύπρο η φωνή του Διγενή φωνάζοντας «Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με τη συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μας κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: «Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ».
Τί να πει κανείς για τον Αγώνα της ΕΟΚΑ;
Τί να πει κανείς για τα παλλικάρια που έσπευσαν να υπερασπιστούν την Ένωση με τη μάνα Ελλάδα; Ανεξαρτήτως ηλικίας, ανεξαρτήτως ιδιότητας άφησαν «αδέλφια, συγγενείς, την Μάνα, τον Πατέρα» και καθημερινές ευκολίες απολύτως συνειδητά παραδίδοντας την ίδια τους τη ζωή στα ιδανικά τους με τα λόγια του Μάτση στο μυαλό : «Βρόντημα δόνησε τα σωθικά από το σάλεμα των ιδεών σου και ανατάραξε την ψυχή ».
Στρατηγικός στόχος της Ε.Ο.Κ.Α, ήταν η εκπλήρωση της επιταγής του Δημοψηφίσματος της 15ης Ιανουαρίου 1950, το οποίο με συμμετοχή πάνω από 90% και αν και διεξήχθη κάτω από τον βαρύ ίσκιο της Αγγλοκρατίας, αποφάσισε σε ποσοστό 97,5% ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο αγώνας τη Ε.Ο.Κ.Α ήταν ένας αγώνας – Έπος που τροφοδότησε με πολλούς ήρωες το Ελληνικό Πάνθεον.
Ο καθένας ξεχωριστά με τον όρκο της Οργάνωσης βαθιά ριζωμένο στην καρδιά χαράσσει τη δική του μάχη στις σελίδες της ιστορίας του ελληνισμού και ο καθένας ξεχωριστά γίνεται σύμβολο «αυτοθυσία, λεβεντιά και απόφαση θα πει Αυξεντίου, Μάτσης. Η αθωότητα και η καρτερία έχει τ’ όνομα: Καραολής. Η υπέρβαση και η καλλιέργεια: Ζάκος. Η ποίηση που ξέρει γιατί γράφεται και γίνεται πράξη: Παλληκαρίδης.Η αφοβία του θανάτου: Δημητρίου, Κουτσόφτας. Η ακλόνητη θρησκευτική πίστη: Πατάτσος, Κάρυος. Η γενναιότητα: Δράκος, Λένας, Πίττας. Η θυσία της νεότητας: Γιάλλουρος ».
Είμαστε όλοι παιδιά της ΕΟΚΑ!
ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ! ΖΗΤΩ Η ΕΟΚΑ!».
