Σε τριτοκοσμικές συνθήκες αναγκάζονται να διαβιούν όσοι πολίτες είχαν την ατυχία να έχουν το διάστημα της πανδημίας κάποιον δικό τους άνθρωπο νοσηλευόμενο στο «Σισμανόγλειο» Νοσοκομείο Κομοτηνής.
Λόγω κορωνοϊού, ο σύνοδος πριν εισέλθει σε κάποια από τις Κλινικές του Νοσοκομείου θα πρέπει να υποβληθεί υποχρεωτικά σε rapid test προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος διασποράς του ιού σε ασθενείς και εργαζόμενους, μέτρο το οποίο θεωρείται απολύτως αναγκαίο και λογικό.
Τα «παρατράγουδα» όμως ξεκινούν από το σημείο αυτό και μετά καθώς οι συνοδοί για όσες μέρες χρειαστεί να παραμείνουν στο πλευρό του ανθρώπου τους, βρίσκονται σε ένα χώρο όπου οι κανόνες θυμίζουν περισσότερο κάποια φυλακή παρά ένα νοσηλευτικό ίδρυμα.
Για την ακρίβεια, τους απαγορεύεται δια ροπάλου η έξοδος τους από τους θαλάμους, δεν τους επιτρέπεται να πηγαίνουν ούτε καν στο κυλικείο για να πάρουν έναν καφέ και συνάμα το «Σισμανόγλειο» δεν τους παρέχει ούτε καν σίτιση αφήνοντας τους να λιμοκτονούν. Τις ημέρες μάλιστα που τους παρέχεται κάποια μικρή μερίδα, η ποιότητα του φαγητού είναι τόσο κακή που ούτε καν τρώγεται.
Σε περιπτώσεις δε που η νοσηλεία είναι πολυήμερη, οι σύνοδοι δεν επιτρέπεται να φύγουν ούτε καν για τους στοιχειώδεις λόγους υγιεινής, όπως για παράδειγμα να αλλάξουν ρούχα ή να κάνουν ένα μπάνιο.
Η διοίκηση του «Σισμανόγλειου» Νοσοκομείου Κομοτηνής θα έπρεπε ίσως να παραδειγματιστεί από την αντίστοιχη του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, όπου στους συνοδούς παρέχονται καθημερινά τρία γεύματα (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό) ενώ τους επιτρέπεται και η πρόσβαση στο κυλικείο για τις διάφορες ανάγκες τους.
