«Αναγκαζόμαστε να δίνουμε σκέτες πατάτες ή σκέτο μακαρονάκι ακόμη και στα μικρά παιδιά κι αυτό με πειράζει» δηλώνει η κα Αρβανίτη που εργάζεται στα μαγειρεία του Νοσοκομείου
21 χρόνια τώρα εργάζεται σαν τραπεζοκόμος στο Νοσοκομείο της Κομοτηνής, τα τελευταία έξι χρόνια προσφέρει τις υπηρεσίες της ως βοηθητικό προσωπικό στα μαγειρεία του Νοσοκομείου. Η κα Χρυσή Αρβανίτη γνωρίζει καλά πως με έναν μάγειρα που διαθέτει μόνο το Νοσοκομείο της Κομοτηνής η δουλειά δεν βγαίνει. Οπότε εργάζεται κι εκείνη κάνοντας όλες τις δουλειές στην κουζίνα του Νοσοκομείου και αυτή του μάγειρα.
Δηλώνει ευχαριστημένη και τυχερή που εργάζεται. Παρατηρεί τους νέους, μητέρα τριών κοριτσιών και η ίδια, να εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα παίρνοντας πολύ-πολύ λιγότερα κι αυτό είναι άδικο όπως λέει.
Από τις έξι το πρωί έως τις δύο το μεσημέρι ετοιμάζει το πρωινό, το μεσημεριανό και το βραδινό των ασθενών και των γιατρών. Συνολικά μαγειρεύουν, εκείνη και οι συνάδελφοι της, για 120 ασθενείς. «Προσέχουμε πάντα να ακολουθούμε πιστά τις δίαιτες, υπάρχουν ασθένειες που δεν θέλουν πολύ αλάτι, ή πολύ λάδι. Κάνουμε διάφορα φαγητά για καρδιοπαθείς, για νεφροπαθείς, για τα παιδιά κ.α. και σε όλα πρέπει να δείχνουμε μεγάλη προσοχή».
Το μενού της κρίσης…
Η κρίση δεν άφησε ανέπαφο το μενού των ασθενών. Το κρέας είναι πια είδος πολυτελείας τόσο για τους ασθενείς, όσο και για τους ίδιους τους γιατρούς. «Αναγκαζόμαστε να δίνουμε σκέτες πατάτες ή σκέτο μακαρονάκι ακόμη και στα μικρά παιδιά κι αυτό με πειράζει» δηλώνει η κα Αρβανίτη σημειώνοντας πως έχει μειωθεί πολύ η ποσότητα των τροφίμων. Το ποσό που διατίθεται πια για την διατροφή των ασθενών είναι ελάχιστο σε σχέση με τα χρόνια προ της κρίσης. Το μενού έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν, η κρίση σερβίρει λαδερά, μακαρόνια σκέτα χωρίς κιμά, τα φρούτα απουσιάζουν. Έτσι, δεν λείπουν τα παράπονα, τόσο από τους ασθενείς, όσο και από τους γιατρούς.
Εργαζόμενη στο χώρο του Νοσοκομείου έχει επανεκτιμήσει ζητήματα που σχετίζονται με την υγεία. Παράλληλα, θεωρεί σημαντικό να αντιληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι ότι το Νοσοκομείο είναι για τους ασθενείς. «Αν δεν υπήρχαν οι ασθενείς, δεν θα υπήρχε κανείς μας. Δεν ξέρω , όμως, αν αυτό το βλέπουν όλοι. Δεν λείπουν και τα προβλήματα, η μείωση του προσωπικού, η κούραση κι όλα αυτά συμβάλουν αρνητικά στην ψυχολογία των εργαζομένων» δηλώνει σημειώνοντας πως η ίδια προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της με τον καλύτερο τρόπο κι ας έχει όπως λέει να πάρει 18 μέρες άδεια από το 2016. «Πρέπει να δουλέψουμε όλοι. Δεν φταίει ο ασθενής. Πρέπει να τους κοιτάμε, όπως κοιτάμε ένα παιδί. Να τους δίνουμε χαρά, να τους μιλάμε με χαμόγελο» καταλήγει η ακούραστη τραπεζοκόμος –μάγειρας στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα σωστής επαγγελματικής συμπεριφοράς προς όλους.
Πηγή: ΕΡΤ Κομοτηνής
