Πάντοτε ο Γιαννακίδης είχε το προσόν να φαίνεται στο εκλογικό σώμα ως ένας άνθρωπος με μεγάλες δυνατότητες και πολιτική φαντασία και εκμεταλλευόμενος το κομματικό σύστημα κατάφερε να είναι στην εξουσία είκοσι συναπτά έτη. Ήταν εξ αλλού πολύ εύκολο εξαιτίας του κομματικού φανατισμού και της κομματικής συνείδησης των δημοκρατικών πολιτών να ψηφίζουν τελικά τις κομματικές επιλογές έστω και αν αυτές τις περισσότερες φορές δεν ήταν απόλυτα αποδεκτές.
Το ζήτημα ήταν να επιλεγεί από την ηγεσία ο υποψήφιος βουλευτής ή νομάρχης και μετά όλα τα άλλα ήταν εύκολα. Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου κάθε φορά ο Άρης μας επεδίωκε την κομματική στήριξη κρατώντας στο χέρι την κομματική του ταυτότητα την οποία πετούσε αμέσως μετά την εκλογή του. Έτσι κατόρθωνε πάντα να εκλέγεται εύκολα ή δύσκολα αφού ο κομματικός μηχανισμός και η υπουργική υποστήριξη έπαιζαν καθοριστικό ρόλο. Παράδειγμα, στις εκλογές του 2010 στον προεκλογικό του αγώνα ειχε τη συμπαράσταση πέντε υφυπουργών του ΠΑΣΟΚ στους πέντε νομούς της Περιφέρειας.
Όμως όλα έχουν ένα τέλος και στην προκειμένη περίπτωση το τέλος ήρθε με την οικονομική κρίση που προκάλεσε την πτώση του ΠΑΣΟΚ και μαζί με αυτό και την πτώση του Γιαννακίδη. Έτσι είναι, στην πολιτική υπάρχει η άνοδος και η κάθοδος υπάρχει και η αναγκαιότητα να υπάρχουν αλλαγές και στο πολιτικό προσωπικό για μια αλλαγή στην ακολουθουμένη πολιτική και φυσικά η δυνατότητα ανάπτυξης νέων ευκαιριών από τους νέους εκλεγμένους άρχοντες και τον τόπο.
Είναι φυσικό και επόμενο να παραμένει σε κάθε αλλαγή ηγεσίας και πολιτικής ότι καλό δημιούργησε η προηγούμενη κατάσταση και να ενισχύεται με καλύτερες και πλέον χρήσιμες ιδέες και προτάσεις από τη νέα ηγεσία.
Έτσι διδάσκει η δημοκρατία και η συνεπής και συνεχής πίστη στη διακυβέρνηση της χώρας αφού πρέπει να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια στο έργο που επιτελείται. Όμως στην περίπτωση του Γιαννακίδη ο επί 20 χρόνια πρώτος πολίτης του νομού και της Περιφέρειας τα ηθικά διδάγματα και η δημοκρατία δεν έχουν καμία απολύτως σημασία.
Ο άνθρωπος έμαθε να είναι στην εξουσία και να χαϊδεύει τις πλάτες των πολιτών προκειμένου να δείχνει μια φιλική προσέγγιση με τους ψηφοφόρους που σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν το δικαίωμα να ασκούν έντονη κριτική για το έργο του. Ο απελθών Περιφερειάρχης κατάλαβε από νωρίς το τέλος της πορείας του και με προσωπική ευθύνη διαμόρφωσε συμμαχίες που δεν είχαν να δείξουν τίποτα σημαντικό για την μελλοντική του πολιτική ζωή. Μακριά από την κομματική του οργάνωση την οποία απαξίωσε επί πολλά έτη χωρίς πολιτική υποστήριξη αφού και οι άλλοι συμπαραστάτες του, της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης, ήταν πλέον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ενώ προσπάθησε να συγκινήσει τους ψηφοφόρους με την κατάσταση της υγείας του.
Το τέλος ήταν αναπόφευκτο, συγκλόνισε τον ίδιο και τους λιγοστούς υποστηριχτές του με αποτέλεσμα να προχωρήσει σε απολιτικές κινήσεις καταρχήν με την παραίτηση του από την ηγεσία της παράταξης του και στη συνέχεια από τη θέση του περιφερειακού συμβούλου προφασιζόμενος ακόμη μια φορά προβλήματα υγείας και πίεσης συγγενικών του προσώπων.
Όμως η αλήθεια περιέχεται στο μήνυμα της παραίτησης του αφού ξεκάθαρα έβαλε πλώρη για άλλα καθήκοντα, πολιτικά ή επιχειρηματικά ασφαλώς με καλύτερες συνθήκες και οικονομικά ανταλλάγματα. Ακόμη κι αν υπάρχουν σκέψεις για το προσωπικό του μέλλον, όποιο και αν είναι αυτό, δεν έπρεπε να ρίψει την ασπίδα του πολιτικού έργου.
Σύμφωνα με τα όσα έλεγε πριν τις εκλογές για το υποτιθέμενο τεράστιο έργο που άλλαξε τη μορφή της Περιφέρειας και σύμφωνα πάντα με τις προεκλογικές του εξαγγελίες ότι έχει να προσφέρει ακόμη πολλά στην Περιφέρεια θα έπρεπε να παραμείνει και να υπερασπιστεί τα όσα έλεγε και έκανε. Έδειξε με την αποχώρηση του ότι ήταν ένας μικρός αλαζόνας Ναπολέων.
Κάποτε μάλιστα αυτοανακηρύχθηκε και μικρός πρωθυπουργός, που δεν θα μπορούσε να αντέξει το ρόλο της αντιπολίτευσης και να παρακολουθεί τον άνθρωπο που μέχρι χθες κατακεραύνωνε, τις περισσότερες φορές με αντιδημοκρατικό τρόπο. Είναι λοιπόν ένας ρίψασπις και όλοι γνωρίζουν πως τους αντιμετώπιζαν στην αρχαία Ελλάδα. Βέβαια καλό θα ήταν, αν κάποια στιγμή προσπαθούσε, να κάνει έναν απολογισμό για να φανεί το έργο που άφησε για το νομό Ροδόπης, τον οποίον αποκαλούσε στα διάφορα πληρωμένα καθηγητικά βιβλία ως «Γη της Επαγγελίας».
