«Κιβωτός Δόμνας Βιζβίζη» : Αρνούνται τον διάλογο και απειλούν

Μετά τα διάφορα δημοσιεύματα  που αφορούν την υπόθεση της «Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη» προσπαθήσαμε να μάθουμε κάτι περισσότερο από αυτά που διαχέονται στον ημερήσιο Τύπο  της πόλης μας και φυσικά είναι καθαρά διαφημιστικά κείμενα. Μπορέσαμε να αντλήσουμε κάποιες πληροφορίες από το διαδίκτυο και πραγματικά μείναμε έκπληκτοι από τις αναφορές στην υπόθεση.

Οφείλουμε να πούμε ότι το κείμενο, που φέρεται να υπογράφουν η κ. Χαρά Νικοπούλου και ο κ. Ιωάννης Φριτζαλάς, θυμίζει μια έκθεση υποψήφιου επενδυτή κάποιας βιομηχανίας που αναφέρεται με ιδιαίτερο τρόπο προκειμένου να αποσπάσει την ευνοϊκή πριμοδότηση για την επιχείρηση του. Επειδή μετά την ανάγνωση της εισηγητικής έκθεσης δεν κατορθώσαμε να καταλάβουμε τους σκοπούς και τα προγράμματα της συγκεκριμένης επένδυσης θέλαμε να έχουμε μια συζήτηση – συνέντευξη με την κ. Χαρά Νικοπούλου προκειμένου να έχουμε περισσότερες πληροφορίες  για το θέμα.

Στην επικοινωνία που είχαμε καταρχήν δέχτηκε να δώσει μια συνέντευξη και καθορίστηκε η ώρα της συνάντησης για να  υπαναχωρήσει στη συνέχεια και για να αποφύγει την συνέντευξη μας είπε ότι δεν δίνει συνεντεύξεις αλλά η συνάντηση  θα ήταν με τη μορφή του μονολόγου προκειμένου να μας εκθέσει τα επιχειρήματα της. Βέβαια αρνηθήκαμε τον μονόλογο και έτσι η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε.

Όπως φαίνεται η αξιότιμη δασκάλα δεν είναι φίλος των δημοκρατικών διαδικασιών, του σεβασμού στον Τύπο και στο δημοσιογραφικό λειτούργημα προκειμένου να ενημερώνεται η κοινή γνώμη για το θεάρεστο έργο της.

Να θυμίσουμε για την ιστορία ότι η κ. Χαρά Νικοπούλου ήταν διορισμένη στο δημοτικό σχολείο του Μ. Δερείου του Έβρου, ένα χωριό τελείως άγνωστο και απομονωμένο με κατοίκους φιλήσυχους και οικογενειάρχες που ζούσαν μέσα σε κλίμα  ειρήνης και φιλίας με τους άλλους κατοίκους των γύρω χωριών.

Στην αρχή της διδασκαλικής της παρουσίας προσπάθησε να προσφέρει εκπαίδευση που ήταν πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της περιοχής και οι πληροφορίες έλεγαν ότι τα μικρά παιδιά άρχισαν να μαθαίνουν για τις νέες μορφές εκπαίδευσης και να επιδίδονται σε γόνιμες και ωφέλιμες δραστηριότητες. Όμως σε λίγο καιρό άλλαξε η μαθητική εκπαίδευση και μαζί της άλλαξε και η ειρηνική και φιλική συμπεριφορά των κατοίκων με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν έκρυθμες καταστάσεις, να αυξηθεί ο φανατισμός και το μίσος μεταξύ των κατοίκων, να υπάρξουν παρεμβάσεις και ξένων συμφερόντων με κίνδυνο να προκληθούν ακόμη και διεθνείς αντιδράσεις.

Ο φανατισμός στην περιοχή ήταν εξωπραγματικός για τα δεδομένα του μικρού χωριού αφού στην περιοχή κατέφθαναν  ομάδες εξτρεμιστικών στοιχείων που προκαλούσαν τους κατοίκους με τα συνθήματα και τις ενέργειες τους ενώ από την  άλλη πλευρά υπήρχε η τεράστια κινητοποίηση προξενικών  στοιχείων.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η αύξηση του φανατισμού μεταξύ των κατοίκων που πιθανά θα δημιουργούσε ανεξέλεγκτες καταστάσεις μεταξύ των κατοίκων και όχι μόνο. Το ελληνικό Κράτος κατάλαβε τον κίνδυνο και απομάκρυνε τη δασκάλα από την περιοχή. Σήμερα, υπάρχει μια δραστηριότητα με την ονομασία «Κιβωτός της Δόμνας Βιζβίζη» που παρουσιάζεται ως μια φιλανθρωπική οργάνωση για την προστασία των ανυπεράσπιστων ανθρώπων, την βοήθεια σε  παιδιά που έχουν μαθητικές δυσκολίες, την πραγματοποίηση  διαλέξεων και σεμιναρίων και άλλα πολλά.

Όλα αυτά είναι πάρα πολύ καλά και ασφαλώς θα δώσουν ένα χέρι βοηθείας στον αδύναμο πολίτη και θα ηταν ευχής έργο η δραστηριότητα αυτή να ενισχύσει το έργο της Εκκλησίας που παρέχει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση σε κοινωνικά προγράμματα υπέρ των δημοτών.

Όμως οι υπεύθυνοι της Κιβωτού επέλεξαν μια παραμεθόρια περιοχή που απέχει περίπου 3,5 ώρες από την Κομοτηνή και κατάφεραν να  δοθεί με απόφαση κάποιας υπηρεσίας του ΓΕΣ η χρήση για πέντε χρόνια ενός παλιού στρατιωτικού φυλακίου, του «Ακρίτα» προκειμένου στο ανακαινισμένο κτίριο να  εγκατασταθούν οι δραστηριότητες της Οργάνωσης.

Μαθαίνουμε ότι στις σκέψεις των ανθρώπων της Κιβωτού είναι η δημιουργία ορφανοτροφείου, παιδικού σταθμού, οικοτροφείου για ανυπεράσπιστα παιδιά και άλλα πολλά που αναφέρονται στο σημείωμα της ιστοσελίδας μεταξύ βέβαια των πρωτότυπων δραστηριοτήτων είναι και η άνοδος του Ελληνοχριστιανικού ιδεώδους. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους υπευθύνους της Οργάνωσης τα παρακάτω που έχουν άμεση σχέση και δημιουργούν τεράστια ερωτήματα στον κάθε πολίτη :

1. Τι είδους πρόσωπο είναι η Κιβωτός; Είναι Σύλλογος ιδιωτικών συμφερόντων, είναι ΝΠΙΔ, είναι ΜΚΟ, είναι ιδιωτική επιχείρηση; Είναι μια δραστηριότητα που λειτουργεί φορολογικά νόμιμα;
2. Έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε εράνους χωρίς την άδεια των Αρχών;
3. Πως κατάφερε να αποκτήσει κατά χρήση στρατιωτικές εγκαταστάσεις;
4. Ποια παιδιά θα φιλοξενούνται για τους καλοκαιρινούς μήνες (γιατί η εγκατάσταση το χειμώνα είναι αδύνατη).
5. Με ποιες νόμιμες προϋποθέσεις θα αποκτηθούν τα ανήλικα, τα ορφανά και τα ανάπηρα παιδιά και πως θα συντηρούνται; Με ποιο προσωπικό και με ποιες δαπάνες;
6. Το επίσημο ελληνικό Κράτος έχει γνώμη για τη δραστηριότητα αυτή και ποια είναι η θέση των Υπουργείων Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας, Εξωτερικών, Κοινωνικών Υπηρεσιών αλλά και όλων των εμπλεκόμενων σε παρόμοια θέματα κρατικών Υπηρεσιών;

Αυτά είναι τα σοβαρότερα ερωτήματα για να μην αναφερθούμε στην παρουσία του γεωστρατηγικού αναλυτή που ασφαλώς δίνει τις γνώσεις του για την περιοχή. Μπορεί να δημοσιοποιήσει, για την ενημέρωση των πολιτών, πως αντιλαμβάνεται και πως αναλύει τη κατάσταση στην περιοχή;

Αυτά θέλαμε να ρωτήσουμε την κ. Χαρά Νικοπούλου που αρνήθηκε τον διάλογο μαζί μας και φυσικά τα ερωτήματα είναι πάντοτε επίκαιρα. Το ενδιαφέρον μας προέρχεται από την αγάπη για τη χώρα μας και τη διατήρηση του ειρηνικού κλίματος μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι κάποια στιγμή μπορεί να υπάρξουν ίδια και ίσως μεγαλύτερα γεγονότα από την εποχή της θητείας της στο Μ. Δέρειο.

Το είπαμε και σε άλλη έκδοση ότι το συμφέρον της χώρας είναι  να έχει το Κράτος τις πρωτοβουλίες και τον έλεγχο κάθε δραστηριότητας και είναι αυτό που έχει την ευθύνη για την ανάπτυξη της περιοχής και την ειρηνική διαβίωση των κατοίκων.

Διαβάστε επίσης :

«Ακρίτας» : Φυλάκιο αλληλεγγύης ή υπόθαλψης εξτρεμιστικών ομάδων;