Το Σύνταγμα και οι νόμοι του ελληνικού Κράτους δίνουν το δικαίωμα σε μια μερίδα πολιτών να συνεταιριστούν, να συνδικαλιστούν και να δημιουργήσουν ομάδες κοινού ενδιαφέροντος αρκεί να υπάρχει ο ελάχιστος αριθμός των μελών που επιθυμούν να πράξουν κάτι τέτοιο και φυσικά η πρωτοβουλία να εγκριθεί από τα ελληνικά δικαστήρια.
Από την ημέρα που εκδίδεται η δικαστική απόφαση ο νέος σύλλογος έχει όλα τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι άλλοι σύλλογοι. Πρόσφατα στην περιοχή μας δημιουργήθηκε ένας νέος κυνηγητικός και σκοπευτικός σύλλογος που σήμερα έχει στις τάξεις του περίπου 500 μέλη. Όμως ο σύλλογος αυτός δεν απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα που απολαμβάνει ο προηγούμενος σύλλογος επειδή έτσι το θέλουν κάποιοι που θέλουν να βάζουν ταμπέλες και να χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους.
Μας καταγγέλλεται ότι υπάλληλοι του Δασαρχείου Κομοτηνής συμπεριφέρονται στα μέλη του συλλόγου με απαράδεκτο τρόπο, δεν εξυπηρετούν τα μέλη στην έκδοση αδειών κυνηγιού και γενικά προσπαθούν να απογοητεύσουν τα μέλη που έρχονται σε επαφή μαζί τους με σκοπό να ενταχθούν στον παλιό σύλλογο.
Καταγγέλλεται επίσης ότι υπάλληλος του Δασαρχείου καθημερινά εγκαθίσταται στα γραφεία του ενός συλλόγου και επιβλέπει προσωπικά την έκδοση των αδειών. Γιατί γίνεται αυτό και με ποιο δικαίωμα δείχνει παρόμοια συμπεριφορά το προσωπικό του Δασαρχείου Κομοτηνής;
Κάποιοι βέβαια μιλούν για διασπαστικές κινήσεις αλλά δεν είναι φυσικό να υπάρχουν κάποιες αγανακτισμένες φωνές όταν επί χρόνια εκατοντάδες μέλη αποκλείονται από τις υποθέσεις του συλλόγου και κάθε φορά γίνονται μεθοδεύσεις ώστε να αποκλειστούν μέλη από τα διοικητικά και το σπουδαιότερο όταν υπάρχει πλημμελής εκτέλεση των καθηκόντων των υπαλλήλων του συλλόγου σε ζητήματα λαθροθήρας;
Αυτά που γίνονται ειδικά στην περιοχή της Αμβροσίας πως τα αντιμετωπίζει το ΔΣ του Κυνηγητικού Συλλόγου και πως είναι δυνατόν όλοι στην περιοχή να γνωρίζουν τη δράση των λαθροκυνηγών και τα στοιχεία τους και μόνο η θυροφυλακή να έχει άγνοια;
