Λέσχη Κομοτηναίων : Έγκλημα σε βάρος της Κομοτηνής και των κατοίκων της

Ένα εξαιρετικό δείγμα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, χτισμένο τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, κηρυγμένο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας που μαρτυρά την ιστορία της πόλης. Ο σύλλογος «Η ΕΝΩΣΙΣ» αποτελεί το τεκμήριο της ιστορίας της Κομοτηνής που κατόρθωσε παρά τις εχθρικές επιδρομές και κατακτήσεις να επιζήσει μέχρι και σήμερα.

Η ιστορία του συλλόγου ξεκινάει το 1885 όταν και ιδρύθηκε με το όνομα «ΟΜΟΝΟΙΑ» ενώ ο πολιτιστικός χαρακτήρας του  και οι ευεργεσίες του είχαν ως στόχο τη συσπείρωση και την εξύψωση του φρονήματος και του μορφωτικού επιπέδου των κατοίκων της πόλης. Όταν κατά το 1908 άρχισαν οι πιέσεις για τη διείσδυση του βουλγαρικού στοιχείου στη Θράκη ο Σύλλογος μετατρέπεται σε πολιτική Λέσχη με το όνομα «ΕΝΩΣΙΣ», λέξη φορτισμένη με την προσδοκία για την Ένωση με την μητέρα Πατρίδα.

Με μια σειρά ύποπτων μεθοδεύσεων ο πρώην Δήμαρχος Κομοτηνής, Δημήτρης Κοτσάκης και η παρέα του έβαλαν την ταφόπλακα στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου

Την περίοδο του 1912-1913 με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου η Κομοτηνή καθώς και όλη η Δυτική Θράκη παραδίδεται στο βουλγαρικό ζυγό, οι κάτοικοι διώκονται και ο Σύλλογος διαλύεται ενώ το 1921 πραγματοποιείται η επανίδρυση με το ίδιο όνομα «ΕΝΩΣΙΣ».

Σήμερα, η πολιτιστική οργάνωση των Κομοτηναίων βρίσκεται  σε χέρια ανθρώπων που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ιστορία και τους σκοπούς παρά τα υποκριτικά λόγια του σημερινού προέδρου Κοτσάκη που δήλωσε μετά την ανακαίνιση του κτιρίου ότι «Οφείλαμε την ανακαίνιση στους πατεράδες μας, δηλαδή να μην γκρεμιστεί το κτίριο και μαζί με αυτό και μια ολόκληρη εποχή. Για τη νέα εποχή που ξεκινά θέλουμε οι Κομοτηναίοι να αγκαλιάσουν ξανά το κτίριο της Λέσχης και να αποτελέσει πάλι το σημείο αναφοράς της πόλης για θέματα πολιτιστικών εκδηλώσεων».

Όμορφα λόγια που όμως απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουμε αν ο αποτυχών πρώην Δήμαρχος Κομοτηνής αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο της λέξης «Λέσχη» και πόση μεγάλη σημασία ειχε για τους κατοίκους της πόλης η λειτουργία ενός χώρου για τη συγκέντρωση κάποιων κοινωνικών ομάδων που θα συζητούσαν για θέματα μόρφωσης, πολιτισμού και που θα πραγματοποιούσαν διάφορες επιμορφωτικές εκδηλώσεις για το βιβλίο, για την ποίηση, το θέατρο και θα ήταν ακόμη και χώρος πολιτικών συζητήσεων.

Ενοίκιο με…50 ευρώ το μήνα για τους φίλους

Σημασία έχει ότι η καταργηθείσα πολιτιστική στέγη κατάντησε να γίνει ένα καφέ – μπαρ για την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων του Κοτσάκη και της παρέας του.

Ο αποτυχημένος και τελικά αποτυχών στις εκλογές πρώην Δήμαρχος φάνηκε συνεπής με την προηγουμένη θητεία του στο Δήμο Κομοτηνής όταν τα σκάνδαλα για τις οικονομικές διαχειρίσεις των δημοτικών επιχειρήσεων αλλά και του Δήμου ήταν μόνιμο θέμα συζητήσεων μεταξύ των πολιτών. Δέχτηκε ως δώρο εξ ουρανού την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μελών του Συλλόγου που παραχώρησαν τη χρήση του κτιρίου στο Δήμο Κομοτηνής.

Η αδυναμία να ξεπεραστεί το οικονομικό πρόβλημα προκειμένου ο Σύλλογος να κατορθώσει να πάρει αυτός την οικονομική βοήθεια από το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης, που αποφασίστηκε να δοθεί μετά την παρέμβαση του Ευριπίδη Στυλιανίδη, έδωσε την ευκαιρία για την κατάληψη με έφοδο. Ο Κοτσάκης που κατάλαβε ότι το πολιτικό του μέλλον δεν θα ειχε  συνεχεία προγραμμάτισε για τον εαυτό του να έχει μια νέα ευκαιρία οικονομικού ενδιαφέροντος και δεν προχώρησε στην  αξιοποίηση του κτιρίου με τα  χρήματα του Υπουργείου αλλά αμέσως μετά την ήττα του στις δημοτικές εκλογές έβαλε σε εφαρμογή το υποχθόνιο σχέδιο του.

Ξεγελώντας τον μέχρι τότε πρόεδρο της Λέσχης, Διογένη Νικολαΐδη, που επί χρόνια αγωνιούσε για την τύχη του κτιρίου, διαμόρφωσε ένα μητρώο μελών με προσκείμενα σε αυτόν κομματικά μέλη, απέκλεισε από τις αρχαιρεσίες πολλούς νέους συμπολίτες μας και κατόρθωσε με αδιαφανείς διαδικασίες να εκλεγεί πρόεδρος του ΔΣ της οργάνωσης και στη συνέχεια  ξεκίνησε να υλοποιεί τα σχέδια του.

Τα πάντα στην υπηρεσία των οικονομικών συμφερόντων – Στέγη των Μασόνων και των Ρόταρυ!

Χωρίς δημοσιότητα και διαφανείς διαδικασίες, χωρίς κάποιο δημόσιο διαγωνισμό εκδήλωσης ενδιαφέροντος ανέθεσε σε κάποιους φίλους του την ανακαίνιση του κτιρίου με συμφωνίες που μόνο αυτός γνώριζε. Το κτίριο τελικά επισκευάστηκε με την πρωτοβουλία των φίλων που δεν είχαν τεχνικές γνώσεις οπότε κανείς δεν γνωρίζει σε ποιο ποσό ανήλθαν οι δαπάνες ανακαίνισης. Το περιβάλλον του Κοτσάκη αφήνει έντεχνα να  κυκλοφορεί ότι το ποσό για την ανακαίνιση ανήλθε στις 400.000 χιλιάδες ευρώ και σε μερικές περιπτώσεις σε μεγαλύτερα ποσά ενώ για την αποπληρωμή του ποσού που δαπανήθηκε θα υπήρχε η δυνατότητα ισοσκελισμού με το ενοίκιο που θα κατέβαλαν οι φίλοι του Κοτσάκη που θα εκμεταλλεύονταν το κτίριο.

Αν είναι πραγματικό το ποσό της δαπάνης για την ανακαίνιση του κτιρίου και αν υπολογιστεί ότι οι ιδιοκτήτες του καφέ –μπαρ καταβάλουν ενοίκιο 50 ευρώ το μήνα σημαίνει ότι ο Κοτσάκης παραχώρησε το κτίριο για 50 χρόνια!!! Αυτό κι αν δεν είναι σκάνδαλο! Όμως ο πολυμήχανος πρόεδρος δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει. Ελπίζουμε να αναγκαστεί στο μέλλον να πιει και αυτό το πικρό ποτήρι αφού ήδη κινούνται κάποια παλιά μέλη για την ανάδειξη της απάτης  και ενδεχομένως να ζητηθεί και η παρέμβαση της Δικαιοσύνης.

Τι συμβαίνει σήμερα;

Το κτίριο όπως φημολογείται ανακαινίστηκε χωρίς τις απαραίτητες άδειες του Υπουργείου Πολιτισμού, αφού αυτό θεωρείται διατηρητέο, της Πολεοδομίας και της Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ενώ επιβλήθηκαν δεκάδες πρόστιμα  και το παράξενο είναι πως εκδόθηκε άδεια λειτουργίας από το Δήμο Κομοτηνής χωρίς να τηρηθούν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την περίπτωση λειτουργίας ενός χώρου υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Οι ιδιοκτήτες του καφέ – μπαρ παρανόμησαν σε πολλές περιπτώσεις με αποτέλεσμα να αναγκαστεί το αρμόδιο τμήμα του Δήμου να αφαιρέσει την άδεια λειτουργίας αλλά κατόρθωσαν να πάρουν αναστολή εκτέλεσης της απόφασης  από τα δικαστήρια. Το πλέον παράξενο για τη λειτουργία τόσο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας όσο και του Δήμου Κομοτηνής είναι η κατάληψη του δρόμου που εφάπτεται του τείχους προκειμένου να αναπτυχθούν τραπεζοκαθίσματα που όμως απαξιώνουν την ίδια την όψη του αρχαίου μνημείου.

Μάθαμε εκ των υστέρων ότι ο Δήμος Κομοτηνής και η Αρχαιολογία τηρούν στάση αρνητική στις ασφυκτικές πιέσεις του Κοτσάκη και των ιδιοκτητών του καφέ – μπαρ και με έγγραφο τους παρήγγειλαν στους παραβάτες ότι δεν θα ανεχτούν στο μέλλον λειτουργία του αν δεν αποκατασταθούν οι παράνομες πράξεις.

Όταν όπως μαθαίνουμε δαπανήθηκαν περίπου 800.000 ευρώ για την ανάδειξη του τείχους από την Υπηρεσία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και όταν πληρώθηκαν εδώ και 13 χρόνια κάποια εκατομμύρια δραχμές από τους ιδιοκτήτες, τα ακίνητα των οποίων βρίσκονται στον πεζόδρομο για να ανοίξει ο δρόμος που θα βοηθούσε στην ανάδειξη του τείχους, γιατί δέχτηκαν την κατάληψη του δρόμου και γιατί όταν αυθαίρετα κατασκεύασαν  το έκτρωμα του χώρου των τραπεζοκαθισμάτων δεν αντέδρασαν;

Η παραπειστική δήλωση των ανθρώπων της καφετέριας ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός πόση αλήθεια έχει; Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι όπου δραστηριοποιούνται οι Μασόνοι και οι Ρόταρυ πάντοτε αναδεικνύεται και μια απάτη σε βάρος της πόλης και των πολιτών της, πχ Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» και τώρα η Λέσχη Κομοτηναίων.

Το λέμε αυτό γιατί το κτίριο εκτός από έδρα του Συλλόγου είναι έδρα της επιχείρησης καφέ – μπαρ και πρόσφατα και έδρα των ΡΟΤΑΡΙΑΝΩΝ της Κομοτηνής.

Σχολιάζοντας τα όσα γίνονται θέλουμε να ρωτήσουμε τον κ. Τάσο Παράσχο που παρουσιάστηκε ως ο αρχάγγελος της κάθαρσης στη ΔΕΥΑΚ αν συμφωνεί με τα όσα γίνονται.

Εν τω μεταξύ προκειμένου να ξεπεράσουν τις παρανομίες τους και να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους κινούνται ενόψει του δικαστηρίου για σημαντικές αλλαγές στη δομή της επιχείρησης  για τις οποίες θα έχουμε περισσότερα σε επόμενη έκδοση μας.