Η μεγαλύτερη εφεύρεση των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ ήταν η ψήφιση του νόμου για τη διαφύλαξη των προσωπικών δεδομένων. Οι πολιτικοί ηγέτες της εποχής που ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος ήθελαν με κάθε τρόπο να διαφυλάξουν όσους διαχειρίστηκαν πολιτικό χρήμα και φυσικά το μυαλό τους ήταν και στην αποφυγή δικών τους πολιτικών ευθυνών από κακοδιαχειρίσεις και ύποπτες συναλλαγές. Ο νόμος έχει και τα θετικά στοιχεία που βοηθούν ώστε να μην δημοσιοποιούνται υποθέσεις που αφορούν καθαρά προσωπικά ζητήματα που είναι δυνατόν να εκθέσουν τον κάθε πολίτη.
Όμως οι περισσότεροι που ασχολούνται με τη δημόσια διοίκηση επικαλούνται τις διατάξεις του νόμου για να μην δίνουν πληροφορίες που αφορούν σε πολλές περιπτώσεις παραβατικές ενέργειες δημοσίων προσώπων. Το ερώτημα που πλανάται είναι γιατί θεωρείται διαφύλαξη προσωπικών δεδομένων η άρνηση να χορηγηθούν στοιχεία που αφορούν κακοδιαχείριση και ροκάνισμα δημοσίου χρήματος;
Η ΦΩΝΗ στο παρελθόν χρειάστηκε πολλές φορές να ζητήσει διάφορα στοιχεία για πιθανές οικονομικές ατασθαλίες κορυφαίων πολιτικών στελεχών αλλά πέσαμε επάνω στην άρνηση των υπηρεσιών να μας χορηγηθούν τα αιτούμενα στοιχεία.
Υποθέσεις όπως τα αντιπλημμυρικά έργα, η παράνομη επιδότηση αγροτών από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, παράνομες δημοπρασίες, κατάτμηση έργων, Νοσοκομείο Κομοτηνής φυλάγονταν ως επτασφράγιστο μυστικό και όλοι επικαλούνταν το νόμο για τα προσωπικά δεδομένα ενώ και αρκετοί δικαστικοί λειτουργοί αρνήθηκαν να μας βοηθήσουν όταν ζητούσαμε διάφορα στοιχεία από υπηρεσίες. Όταν με διαφόρους τρόπους οι υποθέσεις διερευνήθηκαν από ανεξάρτητες Αρχές το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό αφού και οι παράνομες επιδοτήσεις σταμάτησαν, οι υπαίτιοι τιμωρήθηκαν και τα πρόστιμα επιβλήθηκαν. Η υπόθεση της μελέτης του νοσοκομείου διαπιστώθηκε ότι ήταν παράνομη οπότε το Συμβούλιο της Επικρατείας την ακύρωσε και οι παράνομες δημοπρασίες αποκαλύφθηκαν με πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Ρακιντζή και πολλές υποθέσεις έφτασαν στα σκαλοπάτια των δικαστηρίων.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι ο νόμος προφυλάσσει τα διάφορα λαμόγια και τα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος από τη δημοσιοποίηση των αμαρτιών τους ώστε να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την ατιμωρησία. Γι’ αυτό πρέπει να αλλάξει ο σχετικός νόμος και να είναι υποχρεωτική η χορήγηση στοιχείων που αφορούν τη συμπεριφορά διάφορων πολιτικών και άλλων δημοσίων λειτουργών, για να υπάρχει διαφάνεια και καταπολέμηση της διαφθοράς.
