Οι αναφορές στα μεγάλα κανάλια της χώρας μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς της Κεφαλονιάς σχετικά με την κατάσταση των εργατικών κατοικιών στο Ληξούρι προκάλεσε την οργή όλων των τηλεθεατών στο άκουσμα ότι η κατασκευή των εργατικών κατοικιών ήταν απαράδεκτη και ότι επιβάλλεται η παρέμβαση του Εισαγγελέα για να διερευνήσει τη κατάσταση για τις ελλείψεις που παρατηρήθηκαν.
Στη μνήμη μας έρχεται ανάλογη κατάσταση που παρατηρήθηκε στην ανέγερση των εργατικών κατοικιών της Κομοτηνής που κατά γενική ομολογία κατασκευάστηκαν με σαθρά υλικά. Δεν ήταν λίγες οι μαρτυρίες των δικαιούχων εργαζομένων που όταν παρέλαβαν τα σπίτια τους διαπίστωσαν ότι ηταν ακατοίκητα και σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνα. Οι τεχνικές παραλείψεις ατελείωτες, η κατοίκηση απόλυτα δυσχερής και ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας να μην ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση των ζημιών.
Τότε υπήρχε ένας ωμός εκβιασμός προς τους εργαζομένους δικαιούχους των σπιτιών που αφορούσε το χρόνο εγκατάστασης τους στις κατοικίες, οπότε οι περισσότεροι φτωχοί άνθρωποι που ήθελαν να απαλλαγούν από τα ενοίκια που πλήρωναν μέχρι τότε συμβιβάστηκαν και υπέγραψαν το πρωτόκολλο παραλαβής οπότε ο ΟΕΚ καλύφθηκε σε ενδεχόμενο δικαστικών διεκδικήσεων. Την εποχή εκείνη υπήρχε διάχυτη η εντύπωση ανάμεσα στους δικαιούχους ότι η κατασκευαστική εταιρεία έκανε δώρο στους υπευθύνους του Οργανισμού μια πολυτελή παραθαλάσσια κατοικία και γι’ αυτό υπήρχε αυτή η σιωπή για τις κακοτεχνίες του εργολάβου αφού η διοίκηση έκλεινε τα αυτιά και τα μάτια σε κάθε διαμαρτυρία που γίνονταν.
Για την υπόθεση των κακοτεχνιών και της πολιτικής του Οργανισμού στη περιοχή μας κατατέθηκε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Ευριπίδη Στυλιανίδη και στη συνέχεια από κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ που επίσης ρωτούσε τον Υπουργό Εργασίας και τον ΟΕΚ για την κατάσταση των εργατικών κατοικιών.
Η απάντηση του Υπουργού Ρέππα και του προέδρου του ΟΕΚ Ασημακόπουλου ήταν η απόλυτη του τάφου σιωπή. Όμως δεν ήταν το ίδιο σιωπηροί και αδιάφοροι για την κάλυψη της κομπίνας εκμετάλλευσης των καταστημάτων και την αυθαίρετη μετατροπή της χρήσης των κοινωνικών χώρων για όφελος των μαμαλικατζήδων.
Τόσο ο πρόεδρος του ΟΕΚ όσο και ο Υπουργός Εργασίας δέχτηκαν την κατάργηση της πολιτικής τους, έδιωξαν τους κατοίκους από τους κοινωνικούς χώρους και προκειμένου να απαλλάξουν τους υπαίτιους της απάτης από τις ποινικές ευθύνες για τα ψεύτικα έγγραφα και την προσπάθεια να ξεγελάσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες προχώρησαν στη λήψη απόφασης για την αλλαγή της χρήσης των κοινωνικών χώρων.
Αυτή ήταν η πολιτική του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας που ήταν πάντοτε σε βάρος της εργατικής τάξης και προς όφελος του σάπιου συστήματος.
