Τρέμουν οι αξιότιμοι κυβερνήτες μας κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος κάθε φορά που αναμένεται μια σοβαρή κίνηση στελεχών τους αλλά και κάθε φορά που πλησιάζει η μέρα που θα ψηφιστεί κάποιο νομοθέτημα στο κοινοβούλιο. Ο λόγος σοβαρός αφού δεν γνωρίζουν ποια θα είναι κάθε φορά η απώλεια στελεχών και βουλευτών.
Η αρχή έγινε με την πώληση του ΟΠΑΠ αφού οι κινήσεις του υπευθύνου και φίλου του Σαμαρά έβγαζαν μάτια με αποκορύφωμα το ταξίδι του εκλεκτού φίλου με το αεροπλάνο του αγοραστή για το Παρίσι για να γλεντήσουν το γεγονός ενώ στη συνέχεια φάνηκε ότι το εκλεκτό μέλος του δεξιού ανθόκηπου, διοικητής νοσοκομείου της Αθήνας δεν ήταν βλάκας (όπως δήλωσε) να μην πάρει το σχετικό μπαξίσι για τις υπηρεσίες που προσέφερε ενώ και στη βουλή ο στρατηγός άνεμος Βύρων Πολύδωρας τα βρόντηξε κάτω σεβόμενος όπως είπε την ανθρώπινη ευαισθησία του για τα όσα έπρεπε να ψηφίσει.
Για την περίπτωση του Μιχαλάκη Λιάπη δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα αφού ήδη όλη η Ελλάδα βοά από τα καμώματα του. Βέβαια ο αρχηγός δεν φταίει αν οι έμπιστοι του δεν σεβάστηκαν την προτίμηση του και τον ανάγκασαν να τους διαγράψει από το κόμμα επειδή το κόμμα είναι ιερό, άσπιλο και αμόλυντο και δεν δέχεται τις επιπολαιότητες των λαμογιών που δεν μπορούν να κρύψουν την απληστία τους.
Από την άλλη ο Βενιζέλος τρέμει σε κάθε κίνηση στελεχών του αλλά και βουλευτών του που σχεδόν όλοι τον κατακεραυνώνουν με επιστολές και άγριες φωνές για τη πολιτική που ασκεί και απελπισμένα προσπαθεί να μειώσει κάθε αντιρρησία της πολιτικής του όπως την Τζάκρη που τόλμησε ακούγοντας τη φωνή της συνείδησης της να καταψηφίσει σχετική πρόταση στη βουλή. Με την τακτική αυτή σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει στέλεχος να υπερασπίζεται την αντιλαϊκή πολιτική τους όποτε θα μιλούν για αποστασία και άλλα τρελά.
