Οι θεραπευτικές ιδιότητες της «Λημνίας γης» ήταν από την αρχαιότητα γνωστές σ’ όλο τον κόσμο. Θεωρούσαν τον κοκκινωπό πηλό της Λήμνου ισχυρό αντίδοτο για δηλητηριάσεις, για την καταπολέμηση τύφου, ελονοσίας, πανώλης και αιμορραγιών. Η εξόρυξη γινόταν μία φορά το χρόνο, στις 6 Μαΐου, σε ιερή περιοχή στο κέντρο του νησιού, υπό την επίβλεψη του ιερατείου κι αργότερα των τοπικών αρχών.
Έπλαθαν το χώμα σε δισκία τα οποία σφράγιζαν αρχικά με μια σφραγίδα που απεικόνιζε μια αίγα και στη συνέχεια τη θεά Άρτεμη για να πιστοποιηθεί ότι είναι αυθεντικά. Τα δισκία αυτά έγιναν γνωστά ως «Λημνία σφραγίς» κατά την αρχαιότητα, «terra sigillata» (γη σφραγισμένη) στους Λατίνους, «αγιόχωμα» στα χριστιανικά χρόνια και «tin-I mahtum» (ενσφράγιστος πηλός) στους Οθωμανούς. Κυκλοφορούσαν μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα.
