Στο Ρίο, πάμε στο Ρίο, πάμε Ελλάδα Ελλαδάρα σ’ αγαπάμε. Ρουμάνια – Ελλάδα 1 – 1. Η πρόκριση της Εθνικής ομάδας στο Βουκουρέστι μας έδωσε μερικούς πόντους, ψηλώσαμε λίγο όλοι μας.
Βουκουρέστι ή αλλιώς Παρίσι των Βαλκανίων από το 1862 η πρωτεύουσα της Ρουμανίας, με μεγάλες λεωφόρους και αρχοντικά κτίρια να δίνουν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα στην πόλη. Σύμβολο της αποτελεί ένα τεράστιο και επιβλητικό κτίριο κατασκευής Τσαουσέσκου, το επονομαζόμενο Σπίτι του Λαού.
Το Σπίτι του Λαού είναι ένα τέρας που χτίστηκε για να ικανοποιήσει την τρέλα του κομουνιστή δικτάτορα και κόστισε στο Ρουμανικό Λαό το 30% του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας. Για την κατασκευή του δούλεψαν 50.000 άνθρωποι, και ισοπεδώθηκαν 330 στρέμματα του ιστορικού κέντρου της πόλης. Επίσης για να εξοικονομηθούν πόροι, γινόταν παρατεταμένες διακοπές ρεύματος με αποτέλεσμα οι πολίτες να μην μπορούν να συντηρήσουν τα προϊόντα τους.
Για το Λαό κτίστηκε το Σπίτι του Λαού και για το Λαό εφαρμόστηκε το Κομουνιστικό καθεστώς στη Ρουμανία και στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Κομουνιστικό καθεστώς εφαρμόζετε σήμερα στη Βόρεια Κορέα και την Κίνα.
Ποιο από τα παραπάνω πρεσβεύει σήμερα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και τι σχέση έχουν όλα αυτά με την αριστερή ιδεολογία που εμπνεύστηκαν κάποιοι κάποτε; Μέχρι πριν από μερικά χρόνια όταν έλεγες ότι είσαι αριστερός, όλοι καταλάβαιναν πως είσαι κομουνιστής. Σήμερα ισχύει το ίδιο;
Ας τα πάρουμε απ΄ την αρχή γιατί και όρια της αριστεράς είναι κάτι σαν τα όρια της σάτιρας που μάταια έψαχνε να τα βρει ο Λαζόπουλος στο «Αλ Τσαντίρι». Η αριστερά στην Ελλάδα, αν έχω καταλάβει καλά, είναι ένας ιδεολογικός χώρος που φιλοξενεί όσους βρίσκονται μεταξύ Αναρχίας και ΠΑΣΟΚ. Τα κόμματα που την αντιπροσωπεύουν στην βουλή είναι το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ.
Σε ότι αφορά το ΚΚΕ τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ποτέ δεν ανέπτυξε δική του ιδεολογία και πάντα ακολουθούσε τις εντολές της μαμάς Ρωσίας. Λειτουργούσε δηλαδή περισσότερο ως αναμεταδότης. Αποτέλεσμα αυτού, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, να καταρρεύσει. Η πολιτική του συνέχεια ήταν απλά η συντήρηση των δυνάμεων του, που άλλοτε τα κατάφερνε και άλλοτε όχι.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μη παραγωγή πολιτικής και η άρνηση του να δει το σήμερα και την εξέλιξη της κοινωνίας θα το οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση.
Είναι σαν σκύλος που μόνο γαβγίζει. Έχουν καταλάβει ότι ποτέ δε θα λάβουν μέρος σοβαρά στην πολιτική σκηνή και το παίζουν ala cart, δεν παίρνεις λογαριασμό δε δίνεις λογαριασμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας πολιτικός χώρος όπου όπως αρέσκονται να λένε τα μέλη του αποτελείται από πολλές συνιστώσες, πολιτικές γραμμές και απόψεις δηλαδή που συγκλίνουν και αποκλίνουν κατά περίπτωση.
Καλό ακούγεται αυτό και πολύ δημοκρατικό αγαπητέ σύντροφε βαλκάνιε αλλά τι γίνεται όταν η γραμμή του κόμματος δεν βγαίνει ενιαία προς τα έξω;
Η πανσπερμία αυτή πολιτικών απόψεων και η έλλειψη πολύ συχνά κοινής γραμμής, σε συνδυασμό με την πρακτική δυσκολία εξεύρεσης λύσης για την έξοδο από την κρίση δίνουν την εντύπωση ότι δεν υπάρχει συνοχή.
Από τα λίγα που έχω καταλάβει, σκοπός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι να καταργήσει τον καπιταλισμό αλλά να τον χρησιμοποιήσει με άλλο τρόπο. Η πολιτική που θα εφαρμόσει (η οικονομική) δηλαδή θα βασιστεί στον καπιταλισμό και το σύστημα του, με πινελιές όμως σοσιαλιστικής φύσεως.
Μέχρι εδώ καλά, αλλά με το χρηματοοικονομικό – χρηματοπιστωτικό δίκτυο τι θα γίνει (πχ. Τράπεζες); Σε μια παγκόσμια οικονομία και σε ένα χρηματοπιστωτικό δίκτυο τεράστιων συμφερόντων τι αλλαγές μπορείς να κάνεις; Το ρωτάω αυτό γιατί πιθανότατα οι αλλαγές αυτές θα γίνουν μονομερώς και χωρίς τη συναίνεση του κεφαλαίου. Τις συνέπειες τις έχει σκεφτεί κανείς; Και αν τις έχει σκεφτεί τις έχει πει στον κόσμο που τον ψηφίζει;
Σε μια Ευρώπη που του σοσιαλιστικά κόμματα έχουν καταρρεύσει και η αριστερά δεν κερδίζει έδαφος παρόλο που η θέση των πολιτών δυσχεραίνει συνεχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία τύχη.
Η λύση είναι η ΔΗΜΑΡ. Με τη ΔΗΜΑΡ δεν έχεις φόβο, είσαι ευέλικτος. Αν είσαι ΔΗΜΑΡ μπορείς να είσαι αριστερός χωρίς να απορρίπτεις συνεργασίες με άλλους χώρους (όχι ακραίους βέβαια μην το παρακάνουμε), μέχρι το αριστερό άκρο της ΝΔ τους δίνω. Πάλι μπλέκουμε με όρια. Το κόμμα των βελούδινων και των καλλιτεχνών. Αποτελεί το προπύργιο του ΠΑΣΟΚ και τη γέφυρα (διπλής κατεύθυνσης) για τη μετακίνηση κομματικών στελεχών.
Από άποψη πολιτικών θέσεων και απόψεων, δύσκολο να καταλάβεις τι πρεσβεύει. Το σίγουρο είναι ότι δεν κινδυνεύεις να κατηγορηθείς από κανέναν. Μπορείς κάλλιστα εις το όνομα του λαού και της αριστεράς να ψηφίζεις ναι στο μνημόνιο και έτσι να ξεπλένεις και τους υπόλοιπους δίνοντας τους άφεση αμαρτιών. Και αμέσως μετά, ως γνήσιος αριστερός, να διαφωνείς με την κυβερνητική πολιτική της κυβέρνησης που συμμετέχεις.
Χωρίς να θέλω να θίξω τις υπόλοιπες εταιρίες κατασκευής λευκών συσκευών, η ΔΗΜΑΡ είναι με διαφορά το καλύτερο «πλυντήριο» πολιτικών πράξεων και αποφάσεων τα τελευταία χρόνια.
Τα αριστερά κόμματα μετά την πτώση των ανατολικών δημοκρατιών έχουν μείνει για πολλά χρόνια εκτός εξουσίας και αυτό φαίνεται ότι έχει περάσει στο DNA τους.
Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την αντιπολίτευση. έχουν μάθει να είναι το κόμματα αντιπολιτευτικά και κατ επέκταση αντιεξουσιαστικά. Πολύ φοβάμαι ότι αν πάρουν την εξουσία δεν θα ξέρουν τι να την κάνουν. Πάσχουν από το σύνδρομο του αντιπολιτευόμενου αντιεξουσιαστή, ίσως εκεί να αποδίδεται και η συμπάθεια που υπάρχει μεταξύ αναρχικών και αριστερών.
Λάζαρος Νικολάου
[email protected]
