Την εκτίμηση ότι οι νέες δεσμεύσεις της χώρας για οικονομικές μεταρρυθμίσεις δεν θα φέρουν το δημόσιο χρέος της σε βιώσιμα επίπεδα φέρεται να εξέφρασε, από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Ο Σόιμπλε είπε ότι με τα υφιστάμενα σχέδια η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να πετύχει τον στόχο για μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020» δήλωσε στο Reuters βουλευτής του συντηρητικού κόμματος.
Σύμφωνα με άλλη πηγή, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ εκτίμησε ότι με τα σημερινά σχέδια η Ελλάδα θα μειώσει το χρέος της στο 136% του ΑΕΠ το 2020.
Για τις «ανεξέλεγκτες συνέπειες» που θα έχει μια πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας φέρεται να προειδοποίησε, εξάλλου, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, μιλώντας στο Κοινοβούλιο της χώρας της.
Σύμφωνα με πηγή, την οποία επικαλείται το Reuters, η κυρία Μέρκελ υποστήριξε πως θα είναι επικίνδυνο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
Νωρίτερα, ο Κλάους Ερνστ, επικεφαλής του αριστερού κόμματος, δήλωσε πως το γερμανικό Κοινοβούλιο θα συνεδριάσει πιθανότατα στις 27 Φεβρουαρίου, με θέμα την έγκριση του ελληνικού πακέτου διάσωσης.
Εν τω μεταξύ, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών φέρεται να δήλωσε στον Πορτογάλο ομόλογό του, στο περιθώριο του χθεσινού Eurogroup, ότι η κυβέρνησή του ήταν προετοιμασμένη να προσαρμόσει το πρόγραμμα διάσωσης της Πορτογαλίας, μόλις ληφθούν οι βασικές αποφάσεις για την ελληνική κατάσταση.
Είναι η πρώτη φορά που υψηλόβαθμος Ευρωπαίος αξιωματούχος επισημαίνει ότι υπάρχει περίπτωση χαλάρωσης για το πρόγραμμα διάσωσης της Πορτογαλίας. Και όταν προέρχονται από τη Γερμανία, το πιο ισχυρό κράτος-μέλος της ευρωζώνης, τότε τα σχόλια έχουν επιπλέον βαρύτητα.
ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΙΜΗ;
Το χρέος, εάν και μπορεί να φαίνεται σαν ένα οικονομικό όρο, όμως εάν το σκαλίσουμε κατά βάθος και το ψάξουμε θα δούμε ότι δεν είναι ακριβώς οικονομικό ζήτημα.
Το χρέος για τους λαούς της Ανατολής, είναι θέμα τιμής. Αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να καταβληθεί.
Στο παρελθόν, πάντα ήταν ισχυρή οι Δυτική πιστωτές και μέχρι το τελευταίο σεντ το εισπρακταν απο τους οφειλητές της Ανατολής.
Αλλά για τώρα «η ζωή έχει τα γυρίσματα» που λέει μια παροιμία μας, δηλαδή ο κόσμος γύρισε ανάποδα, Η Ανατολή λόγο την ύφεση στην Δύση, γύρισε την παλίρροια.
Η Δύση Οφείλει και η Ανατολική πιστωτές έχουν να λαμβάνουν.
Η Δύση ακόμα νομίζει ότι έχει την παλιά δύναμη της και συνεχίζει να δανείζεται απεριόριστα. Αυτό έχει ώς αποτέλεμα να κολυμπάει στα χρέοι.
Τώρα στην Αμερική η συζήτηση που έχει εξέχουσα θέση και συζητιέται είναι: Ο Νομπελίστας κ. Paul Kurugman λέει, το χρέος της Αμερικής δεν έχει σημασία.
Λέει για το χρέος είναι των νοικοκυριών, αλλά και για το αμερικανικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού και του χρέους πρός τρίτα φυσικά πρόσωπα.
Και προσθέτει,
Η Αμερική, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν πλήρωσε τα χρέη της και τίποτα δεν έχει συμβεί στο κράτος, αλλά ούτε τίποτα στους επικεφαλής των νοικοκυριών.
Δηλαδή, ο μεγάλος οικονομολόγος λέει: Η Αμερική να συνεχίσει να δανείζεται. Αφού τα μέλη της οικογένειας πληρώνουν τα χρέη τους προς το δημόσιο δεν έχει σημασία. Υπάρχει ένας φόρος εισοδήματος. Με τους φόρους αυτούς θα κλείσει τον τομέα των λιανικών έλλειμμα του προϋπολογισμού. Εφ ‘όσον το επιτόκιο δανεισμού, δεν είναι υψηλότερος και ταχύτερος απο των φόρων.
Το χρέος της Αμερικής στους οποίους χρωστά, ίσως είναι το πιο σημαντικότερο ερώτημα και ζήτημα της ιστορίας.
Οι διανοούμενοι επιστήμονες που δεν ενδιαφέρονται-ασχολιούνται με το οικονομικό θέμα, σ’ αυτήν την περίπτωση έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά και είναι ένα είδος οικονομίας που δεν μπορεί να πάει μακριά. Αναρωτιούνται αυτή η μεγάλη και τρανή χώρα μπορεί να χρωστά; Εάν χρωστάει τόσο πολύ και ειίαι χρεωμένη σ’ αυτούς τους λεχρίτες, αγενείς και στους αμόρφωτους Ανατολίτες πρέπει να χρωστά;
Ας δούμε πρώτα η Αμερική ή οποιοδήποτε άλλο έθνος, πως δανείζεται απο την παγκόσμια αγορα.
Όταν μια χώρα εκτυπώνη χρήμα, όσα χρήμα εχει εκτυπώση τόσο εχει δανειστει η χρεωθει σημαίνει στην παγοσμια αγορα. Μέχρι εκεί που είναι η παραγωγή της, παρέχει της υπηρεσιες της και όταν ρεουν εσωδα, δηλαδή υπάρχει εμφανή πηγή εσώδων, εάν εχει εκτυπώση χρήμα μέσα στα πλαισια αυτά κανενα προβλημα δεν υπαρχει. Η οικονομία της θα συνεχίσει να ειναι λειτουργήσιμη και επεξεργάζεται τους πόρους της.
Εάν η πηγή χρηματοδοτησης ειναι εξωτερική, όσο χρήματα εχει αποκτήσει τόσο εχει χρεωθεί στην παγκόσμια αγορά.
Οι χώρες που τα χρήματα τους κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά (συνάλλαγμα), μπορεί να τυπώσει χρήματα όσο και όπως θέλουν. Όσο Περισσότερο βρίσκουν αξία των αγαθών και υπηρεσιών τους στην παγκοσμια αγορά τοσο μπορεί να εκτυπώσει. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε σχηματίσει μια αγορά που περιγράφεται και είναι η «αγορά χρήματος».
Στην πραγματικότητα η Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Ευρωπαϊκή Ενωση είχαν κάνει αμοιβαία συμφωνία και αποφάσηζαν απο κοινού πόσο θα εκτυπωθούν συνολικά χρήματα. Αυτό που δημιούργησαν αυτοί το ονομάσαν «το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα». Όσοι ηγέτες των χωρών δεν αποδέχτηκαν την κατάσταση αυτή, τους έστελναν στο διάβολο, δηλαδή τους εξοντώνανε.
Με άλλα λόγια, οι παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις τυπώνανε χρήματα στις δικές τους οικονομικές δυνάμης. Φυσικά, αυτό παρουσιαζόταν ως πλεονέκτημα σε σχέση με τις άλλες χώρες, διότι την παραγωγή και την εξυπηρέτηση των άλλων χωρών με το νομισμά τους, ήταν μία συναλλαγη των νομισμάτων και των ομολόγων. Ίσως τα ομόλογα δεν είχαν καν αντίκρισμα.
Το σύστημα αυτό, δέν είναι σημαντικό, αλλά ουτε λειτουργήσημο όπως ήταν παλαιότερα, γιατι το αποφευγουν οι χώρες και δεν το χειρίζονται πιά.
Απο το σύστημα αυτό, δηλαδή της έκδοσης νομίσματος η Αμερική πήρε τη μερίδα του λέοντος. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η υπόλοιποι της Ευρώπης, έπαιρναν μεταξύ τους ότι είχε απομείνει απο την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Η μείωσει τη χρήση των δολαρίων στην παγκόσμια αγορά, έφερε το αμερικανικό δολάριο σε δυσχερή θέσει και στη διεθνή σκηνή άρχισε να περιορίζεται η αξία του.
Όπως είδαμε και διαπιστώσαμε στην τελευταία κρίση του ευρώ, Η Ευρώπη δεν μπόρεσε να είσπραξη απο τις αγορές συναλλάγματος και ενώ το ήθελε. Με άλλα λόγια, η Ευρώπη δεν μπόρεσε να χτυπώσει ευρώ όσο ήθελε και χρειαζόταν.
Η κρίση αυτή που δημιουγήθηκε μεταξύ Αμερικής και την Γερμανία, αλλά δεν δηλώθηκαν στο κοινό κόσμο της κρίσης, μια προσωρινή συμφωνία που έγινε μεταξύ τους φαίνεται να έχει ξεπεραστεί.
Οι χρηματιστική και πιστωτική αγορά θα συνεχίσει έτσι να μένει, διότι οι πρέσες των Ηνωμένων Πολιτειων που έχουν εκτυπώσει μπόλικα δολάρια και χωρίς αντίκρισμα είναι το πρόβλημα. Αυτά τα δολάρια μαζεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό στην Κίνα απο οτι φαίνεται.
Ο κος Paul Kurugman “δεν πληρώνουμε” όταν έκανε τη δήλωση αυτή, εννοούσε αυτά τα νομίσματα και το συνάλλαγμα, που βρίσκεται σε ξένες χώρες, δηλαδή τα στοκ που έχουν οι χώρες σε δολάριο, είναι φούσκα.
Οι χώρες που ξεκίνησαν να κάνουν μεταξύ τους συναλλαγή με δικά τους χρήματα και καταργόντας το δολάριο απο τις αγοροπολησιες που γινονται, στην Δύση το πρόβλημα όλο και περισσότερο θα αυξάνεται.
Το χρέος της Δύσης έχει πάψει να είναι φενομενικός. Τώρα, της Δύσης το χρέος αρχίζει και τέθηκε στην πορεία του πραγματικού χρέους και είναι ενόψιν των ευθυνών της.
Αν έχετε χρέος και έλλειμμα στο προϋπολογισμό; Ειστε υποχρεωμένη τη μείωση της ζήτησης και την εξοικονόμηση ενέργειας να πάτε. Μειώνοντας τη ζήτηση, μειώνετε και η παραγωγή. Επίσης μειώνοντας την παραγωγή θα μειωθεί και η απασχόληση και έτσι αυξάνεται η ανεργία.
Έτσι το χρέος, μόνο χρέος δεν μπορεί να είναι. Τα έσοδα σε όλους επιρεάζουν τις σκέψεις, τις προτάσεις και στην ενέργειά σας ξεκινά περιορισμούς.
Το ίδιο ισχύει και για τα κράτη που είναι χρεοκοπημένα. Σχετικά με τα όρια της πολιτικής και τις ενέργειες των κρατών.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Η βυζαντινή Αυτοκρατορία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε λόγω του χρέους. Για το λόγο αυτό, αυτοί που ίδρυσαν τη Δημοκρατία δεν φοβούνται τίποτα, πέραν το φόβο του χρέους.
Τα νέα κορίτσια και τις νέες γυναίκες που γνωρίζουμε, αφού τους χρεωκοπήσουνε τους μετακινούν σε οίκο ανοχής.
Όσοι λαοί που δεν ξέρουν να βάλουν όριο και να σταματήσουν στο δανεισμό, σκέφτουμε και νομίζω ότι το μέλλον των εθνών αυτών θα είναι ίδια περίπτωση.
Αθήνα, 23-01-2012
Φιλικά και με εκτίμηση,
Μεχμέτ Ιμάμ
Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Μουσουλμάνων Ελλάδος, «Η Φιλότητα»
[email protected]