Από τη Β. Γαλλία το 12ο αι. εμφανίζεται ένας νέος ρυθμός, ο γοτθικός. Χρησιμοποιείται αρχικά για ναούς, αλλά στη συνέχεια και για πολλά άλλα οικοδομήματα, δημόσια ή ιδιωτικά.
Κύριο χαρακτηριστικό των ναών είναι το τεράστιο μέγεθος και η ανάταση σε μεγάλο ύψος, με πύργους-κωδωνοστάσια, αλλά και η διακοσμητικότητα.
Αυτού του τύπου η αρχιτεκτονική άνθισε το μεσαίωνα και χρησιμοποιήθηκε από την εκκλησία και την πλουτοκρατία της τότε εποχής για να επιβληθούν στον απλό κόσμο. Τα παλάτια και οι εκκλησίες είναι ψηλά, σκοτεινά, επιβλητικά, ως να σχεδιάστηκαν για να τρομάξουν και να καταστείλουν, να υποτάξουν τον απλό λαό στην εξουσία της εκκλησίας. Αγάλματα ογκώδη, που υπό το φώς των κεριών δημιουργούν δέος στο θεατή. Η γοτθική λοιπόν αρχιτεκτονική αποτυπώνει τη βαθιά κρίση στην οποία εισέρχεται η ανθρωπότητα.
Στα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα, όπου η ανθρωπότητα έμεινε στάσιμη σε όλα τα επίπεδα άνθισε η τρομακτική αυτή η αρχιτεκτονική. Μία αρχιτεκτονική χωρίς μέτρο, μία αρχιτεκτονική μη ανθρωποκεντρική. Οι τεράστιοι χώροι, αγάλματα, αψίδες που δεν εξυπηρετούν τον άνθρωπο αλλά το κτίριο και τον υποδουλώνουν σε ένα χώρο μέσα στον οποίο είναι αδύνατο να υπάρξει.
Ο Μεσαίωνας λοιπόν ήταν «gothic». Υπήρχε μια γοητεία – σχεδόν εμμονή- με τη σύγκριση του καλού και του κακού, με το θάνατο και με τη μάχη ανάμεσα στην αγνότητα και τη διαφθορά.
Το Goth σήμερα είναι μία «υποκουλτούρα». Εμφανίστηκε στα τέλη του 1970, συγχρόνως και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, έ ξ ω από τον χώρο της μουσικής σκηνής. Το κίνημα αυτό απαρτίστηκε από ανθρώπους με μικρές μεταξύ τους ομοιότητες, καθοδηγούμενους όμως από την ανάγκη τους και τη δίψα τους να εκφράσουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες, οι οποίες ήταν εξτρεμιστικές και μη αποδεκτές από την κοινωνία.
Όπως όλα τα κινήματα έτσι και το Goth έχει διεισδύσει στον κινηματογράφο (Τhe Crow), στους έφηβους (κίνημα ΕΜΟ) στη μουσική, και φυσικά και στην διακόσμηση. Στη διακόσμηση, ο χώρος επιβάλλεται να είναι υποφωτισμένος, ακόμα και τρομακτικός, ο χώρος κυριαρχεί για το χώρο και όχι για τον άνθρωπο, φως κεριών, ατμόσφαιρα ιδιαίτερη, απαισιοδοξία, dark που όμως μέσα στον χώρο αυτό αισθάνεσαι καλά, αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου και ας είσαι διαφορετικός. Στο gothic design δεν υπάρχει δήθεν.
Tα στοιχεία μεταξύ καλού-κακού, φως-σκιάς βρίσκονται σε μία συνεχόμενη πάλη, όπως ο άνθρωπος. Στο goth δεν χρειάζεται να είσαι χαρισματικός για να είσαι αποδεκτός. Τα ψηλά ταβάνια, δημιουργούν δέος αλλά ταυτόχρονα ανάταση ψυχής. Κόκκινο βελούδο, βαρύ ξύλο, σίδερο, μέταλλα, πέτρα, έντιμα ατόφια υλικά, γιατί το goth δεν προσποιείται, είναι μαζί μας πάντα, είναι μέσα μας, είναι αυθεντικό.
Κατερίνα Ιωαννίδου
Δημιουργός εσωτερικών χώρων
e-mail : [email protected]
Τηλ : 2531022740
