Το ΝΑΤΟ συνεχάρη την Τουρκία για την Ημέρα της Νίκης και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, την οποία η Άγκυρα γιορτάζει στις 30 Αυγούστου κάθε έτους, τιμώντας τη νίκη των τουρκικών στρατευμάτων σε βάρος των ελληνικών το 1922
Έκπληξη έχει προκαλέσει η απόφαση της Συμμαχικής Χερσαίας Διοίκησης του ΝΑΤΟ (LANDCMD) να ευχηθεί στην Τουρκία για την εθνική της εορτή -την ημέρα που γιορτάζεται η νίκη του τουρκικού στρατού επί των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη της 30ης Αυγούστου 1922 στο Ντουμπλουπινάρ στη Μικρά Ασία.
Σε tweet της, η LANDCMD γράφει «Ευτυχισμένη Ημέρα Νίκης» -συγχαίροντας επί της ουσίας την Τουρκία για τη νίκη της επί της Ελλάδας, ενός άλλου μέλους της νατοϊκής οικογένειας.
«Σήμερα συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ανεξαρτησία της Τουρκίας. Συμμετέχουμε με τους Τούρκους συμμάχους μας σε όλο το ΝΑΤΟ και πέραν αυτού για να γιορτάσουμε τη Νίκη τους και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων», αναφέρει η σχετική ανάρτηση, η οποία δεν πέρασε απαρατήρητη από τον τουρκικό Τύπο.
ZAFER BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN / HAPPY VICTORY DAY 🇹🇷
— NATO Allied Land Command (@LANDCMD) August 30, 2022
Today is the 100th Anniversary of Turkish Independence. We join our Turkish allies across NATO& beyond in celebration of their Victory and Turkish Armed Forces Day 🇹🇷@tcsavunma pic.twitter.com/Q8DpGXEoN9
Σύμφωνα με την τουρκική εκδοχή της Ιστορίας η Τουρκία γιορτάζει την «Ημέρα της Νίκης», με την οποία τιμάται η νίκη του τουρκικού στρατού επί των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη που διεξήχθη στις 30 Αυγούστου 1922 στο Ντουμπλουπινάρ, κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ της Μικράς Ασίας, με συντριπτική ήττα του Ελληνικού Στρατού. Μία ήττα που εν συνεχεία έφερε την Μικρασιατική Καταστροφή στο σύνολό της.
Ο όρος Μικρασιατική Καταστροφή αναφέρεται στο τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1919-22, με τη φυγή από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης, που είχε εγκατασταθεί στα δυτικά μικρασιατικά παράλια, κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, όπως και τη σχεδόν άτακτη υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου και τη γενικευμένη πλέον εκδίωξη και εξόντωση μεγάλου μέρους του ελληνικού και χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας.
Συνολικά, το φθινόπωρο του 1922 έφθασαν στην Ελλάδα περίπου 900.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες. Ο πλήρης απολογισμός της καταστροφής αυτής που συντελέσθηκε ιστορικά σε δύο περιόδους, (αμφότερες τετραετίες), 1914-1918 και 1920-1924 είναι πράγματι πολύ δύσκολος. Υπολογίζεται πάντως πως δολοφονήθηκαν πάνω από 600.000 Έλληνες.
Οι αρπαγές και οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, η καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, με τον παράλληλο ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον οποίο περιλαμβάνονταν βασανισμοί αιχμαλώτων, ακρωτηριασμοί, θανάτωση βρεφών, βιασμοί, η ηθική οδύνη υπό το κλίμα του τρόμου και της απειλής του θανάτου, αλλά και ατέλειωτες πορείες στα περιώνυμα «τάγματα εργασίας», με άγνωστο αριθμό ανθρώπων που χάθηκαν σ’ αυτά, οι απαγχονισμοί, τα δημόσια λυντσαρίσματα, καθώς και οι εκτελέσεις με αποφάσεις των τουρκικών Δικαστηρίων της Ανεξαρτησίας δεν έχουν μέχρι σήμερα ερευνηθεί πλήρως.
Κάποιοι στο ΝΑΤΟ αυτά τα γεγονότα επέλεξαν να τα χαρακτηρίσουν «γιορτή» και συμμετέχουν στην… τουρκική χαρά.
