Την πεποίθησή του ότι η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά επιβάλλει συνεννόηση και συνεργασία με τους γείτονες, εκφράζει ο Βουλευτής Ροδόπης της ΝΔ Ευριπίδης Στυλιανίδης επισημαίνοντας ότι «κανείς δεν θέλει μια σύγκρουση που θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω».
Σε συνέντευξη του στην «Kontra News», ο Βουλευτής Ροδόπης τονίζει ότι υπάρχει απόλυτη αποφασιστικότητα και πλήρης ετοιμότητα να υπερασπιστούμε αν χρειαστεί τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα και σημειώνει σχετικά με την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια ότι κατά το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας είναι δυνατότητα της Ελλάδας που μπορεί να ασκηθεί ανά πάσα στιγμή μονομερώς.
Ακόμα αναφέρει πως πατάμε στέρεα στο Διεθνές Δίκαιο αλλά δεν ξεχνάμε, προσθέτει, αυτό που λέει ο λαός μας ότι «ο καβγάς θέλει αέρα».
Η συνέντευξη του Ευριπίδη Στυλιανίδη:
Πιστεύετε ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια;
Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι κατά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας δυνατότητα της Ελλάδας που μπορεί να ασκηθεί ανά πάσα στιγμή μονομερώς, όπως την άσκησαν μέχρι σήμερα άλλα 149 κράτη. Δεν συνιστά δε απλό κυριαρχικό δικαίωμα, αλλά άσκηση Εθνικής Κυριαρχίας. Η Τουρκία εδώ και χρόνια, επειδή το φοβάται, απειλεί παρανόμως με πόλεμο την Χώρα μας (Casus Belli), αν ασκήσει αυτήν την κυριαρχία της.
Ως εκ τούτου αυτή η άσκηση κυριαρχίας καθίσταται παράλληλα ένα «όπλο» στην φαρέτρα της Ελληνικής Κυβέρνησης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή, εφόσον αυτό κριθεί σκόπιμο ή αναγκαίο. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση είναι ένας νόμιμος τρόπος η Ελλάδα να απαντήσει στις προκλητικές και παράνομες ενέργειες της Άγκυρας που επιδιώκουν να δημιουργήσουν βίαια μια DE FACTO καταστάση, με μια DE JURE κυριαρχία που μπορεί να ισχυροποιήσει τη θέση μας στο τραπέζι των μελλοντικών διαπραγματεύσεων. Το πότε και πώς θα ασκηθεί αυτό το δικαίωμα, είναι εκτίμηση και απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Η πορεία του Oruc Reis δημιουργεί τετελεσμένα γεγονότα στο Αιγαίο;
Στο διεθνές πεδίο, οι παράνομες πράξεις δεν δημιουργούν δίκαιο. Ωστόσο πρέπει, τόσο η Ελλάδα όσο και η διεθνής κοινότητα, να βάλουν όρια και κανόνες στην τουρκική αυθαιρεσία και αλαζονεία. Γίνεται για ακόμη μια φορά στην ιστορία αντιληπτό, ότι η Τουρκία δεν σέβεται τους κανόνες, αλλά μόνο τη δύναμη και τα συμφέροντα. Αν θέλουμε λοιπόν σεβασμό πρέπει ανά πάσα στιγμή να είμαστε σε θέση να τον επιβάλουμε.
Το τελευταίο διάστημα ακούγονται πολλές φωνές περί αλλαγής στρατηγικής απέναντι στην Τουρκία. Μια από αυτές είναι του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη για φινλανδοποίηση της Ελλάδας. Πώς κρίνετε όλα αυτά;
Προσεγγίσεις που θεωρούν λύση την «Φινλανδοποίηση της Ελλάδας» έχουν επιλεκτική ιστορική μνήμη. Ξεχνούν την καταστροφή του 1922, τα εκατομμύρια προσφύγων, τη γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής, τις εκκαθαρίσεις των Ελλήνων της Κωνσταντινουπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, την παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Η πολιτική μυωπία τους, δεν τους επιτρέπει να δουν την σημερινή προκλητικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο, την παρεμβατικότητα της στον Έβρο και στη Θράκη με την απόπειρα εργαλειοποίησης της φιλήσυχης μουσουλμανικής μειονότητας ή των παράνομων μεταναστών, την παραβατικότητά τους στην Ανατολική Μεσόγειο και την αυθαιρεσία του νεοοθωμανικού αναθεωρητισμού στην Κύπρο.
Είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει την συνεργασία και τη συνεννόηση, αλλά την επιβολή μιας αναχρονιστικής «Ηγεμονίας» στην περιοχή που συγκρούεται με τους κανόνες διεθνούς δικαίου, τα συμφέροντα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ αλλά και σχεδόν όλα τα κράτη της περιφέρειας.
Η μόνη γλώσσα που αντιλαμβάνεται είναι η γλώσσα του συμφέροντος και της δύναμης. Η αυτοπαραίτησή μας λοιπόν, μέσω της προτεινομενης «Φινλανδοποίησης» από αυτή τη γλώσσα της αποφασιστικότητας και του ρεαλισμού, αγγίζει τα όρια της ανοησίας. Κάποιοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι οι διεθνεις σχέσεις της Ελλάδας δεν ταυτίζονται με τις προσωπικές δημόσιες σχέσεις τους και η εξωτερική πολιτική του Κράτους δεν στοχεύει στο να γινόμαστε αρεστοί στους ξένους συνομιλητές, αλλά χρήσιμοι στο λαό και το έθνος μας, το οποίο δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τους ψηφοφόρους του σήμερα, αλλά και τους Έλληνες του χθες και του αύριο.
Σε ποια περίπτωση πρέπει να προχωρήσουμε σε στρατιωτική εμπλοκή στο Αιγαίο;
Πρόταγμα της Ελλάδας είναι η συνεννόηση και η συνεργασία με τους γείτονες. Κανείς δε θέλει μια σύγκρουση που θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω. Ωστόσο είναι σαφές ότι υπάρχει απόλυτη αποφασιστικότητα και πλήρης ετοιμότητα να υπερασπιστούμε, αν χρειαστεί, τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το μάτι μας πρέπει συνεχώς να γυαλίζει κι αυτό να είναι ορατό τόσο στη Ανατολή όσο και στη Δύση. Πατάμε στέρεα στο Διεθνές Δίκαιο, αλλά δεν ξεχνάμε, όπως λέει ο λαός μας, ότι «ο καβγάς θέλει αέρα».
Θεωρείτε ότι το κενό που δημιουργείται μέχρι τις Αμερικανικές εκλογές μπορεί να το αξιοποιήσει ο Ερντογάν και να φτάσει σε θερμό επεισόδιο;
Αναμφισβήτητα, η Τουρκία επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την προεκλογική εσωστρέφεια των ΗΠΑ. Αυτό καθιστά κρίσιμη την περίοδο μέχρι τον Ιανουάριο που θα ορκιστεί ο νέος Πρόεδρος. Δεν δέχομαι όμως την άποψη που υποστηρίζουν κάποιοι, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα επαναπροσδιορίσει την εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης. Αντίθετα, πιστεύω ότι το βαθύ Κράτος των ΗΠΑ, δηλ. το State Department, το Πεντάγωνο και το Κογκρέσσο, για πρώτη ίσως φορά, βλέπουν τόσο αρνητικά την συμπεριφορά της Ισλαμικής Νεοοθωμανικής Τουρκίας και τόσο θετικά την γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας και των Αμερικανο-Ελληνικών σχέσεων.
Επομένως, η Εθνική μας Ηγεσία διακομματικά δεν πρέπει να αναλύει την κατάσταση με τα δεδομένα και τη νοοτροπία της δεκαετίας του ’90 ή του 2000. Πρέπει να τολμήσουμε, πρέπει να ζητήσουμε ανταλλάγματα, πρέπει να ενισχύσουμε τις διεθνείς συμμαχίες μας και επίσης να αγοράσουμε χρόνο, με έξυπνες και γρήγορες κινήσεις που δεν μπορώ δημόσια να αναλύσω. Κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να τρέχουμε τακτικίστικα πίσω από τα γεγονότα και να αποφασίσουμε να χτίσουμε την αναπτυξιακή στρατηγική και την οικονομία της πατρίδας μας, πάνω και στις ανάγκες της άμυνας, της ασφαλειας και της αυτάρκειας της, διότι «αν δεν έχουμε εμείς νύχια, κανείς δεν θα έλθει να μας ξύσει».