Ο 34χρονος, σήμερα, Χρήστος Παπάζογλου είχε προκαλέσει σοκ τα Χριστούγεννα του 2012 με την πρωτοφανούς αγριότητας δολοφονία της 34χρονης Ζωής Δαλακλίδου

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου αναμενόταν να καθίσει για ακόμη μια φορά ο «δράκος» της Ξάνθης, που είχε προκαλέσει σοκ στο πανελλήνιο τα Χριστούγεννα του 2012 με την πρωτοφανούς αγριότητας δολοφονία της 34χρονης Ζωής Δαλακλίδου την οποία βίασε, βασάνισε και έκαψε ζωντανή στην πυλωτή της πολυκατοικίας της στην Ξάνθη.

Ο 34χρονος, σήμερα, Χρήστος Παπάζογλου που είχε καταδικαστεί πρωτόδικα το Νοέμβριο του 2013 σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και 25 ετών για την άγρια δολοφονία της κοπέλας, θα δικαζόταν σε δεύτερο βαθμό από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Κομοτηνής, όμως η δίκη αναβλήθηκε για την ερχόμενη Τρίτη λόγω ασθένειας του δικηγόρου της οικογένειας του θύματος.

Η δίκη έχει κινητοποιήσει φοιτητικές οργανώσεις, συλλογικότητες και οργανώσεις που προωθούν τα δικαιώματα των γυναικών, μέλη των οποίων βρέθηκαν σήμερα στα δικαστήρια Κομοτηνής, τα οποία περιφρουρούσαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Κάλεσμα από το Αναρχικό Στέκι Utopia AD

Ανακοίνωση για την εκδίκαση της υπόθεσης εξέδωσε το Αναρχικό Στέκι Utopia AD, μέλη του οποίου βρέθηκαν στα δικαστήρια Κομοτηνής προκειμένου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην οικογένεια της άτυχης κοπέλας.

Στην ανακοίνωση αναφέρεται:

«Τον Δεκέμβρη του 2012 βρίσκεται στην πόλη της Ξάνθης το άψυχο σώμα της Ζωής. Θύτης ο “μανάβης” της γειτονιάς, ένας καθημερινός “μέσος άνθρωπος” που είχε ξανακατηγορηθεί για απόπειρα βιασμού. Ο βιαστής-δολοφόνος Χρήστος Παπάζογλου, ο οποίος αφού ακολούθησε την κοπέλα, την χτύπησε, την βίασε κι έπειτα την έκαψε ζωντανή, στις 2/4 έχει το εφετείο μέσω του οποίου προσπαθεί να ρίξει την πρωτόδικη ποινή του. Πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε ισόβια συν 25 χρόνια κάθειρξη.

Η κουλτούρα του βιασμού υπάρχει λόγω της πατριαρχικής δομής της κοινωνίας η οποία εδραιώθηκε μέσω των θρησκειών, πότε εργαλεία της εξουσίας και πότε η ίδια η εξουσία. Σε έναν κόσμο δομημένο με βάση την ιεραρχία ,την αντιπροσώπευση και των θρησκειών, κάθε είδους εξουσιαστική πράξη όπως ο βιασμός, δικαιολογείται, αποσιωπάται και πολλές φορές αντιστρέφεται με το θύμα να βρίσκεται σε θέση να απολογείται και να στιγματίζεται.

Στεκόμαστε Αλληλέγγυοι στην οικογένεια της Ζωής και συνεχίζουμε τον αγώνα κατά της εξουσίας και της πατριαρχίας που αυτή συντηρεί. Δεν περιμένουμε ούτε ζητάμε λύσεις από την αστική δικαιοσύνη γιατί πολύ απλά είναι ο θεμέλιος λίθος που στηρίζει αυτό το σύστημα και τα παράγωγα του. Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία πρέπει να είναι και παράλληλα αγώνας ενάντια στην εξουσία και την όποια κοινωνία συντηρεί και σιωπά σε τέτοια περιστατικά. Η κοινωνία που ανέχεται τέτοιες καταστάσεις αφήνει παρακαταθήκη για τον επόμενο βιασμό και όσο μένει σιωπηλή γιατί “δεν της πέφτει λόγος” είναι το ίδιο συνένοχη με τον κάθε βιαστή και μικροεξουσιαστή που επιβάλετε με το έτσι θέλω.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΣΙΩΠΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ».