Διαμαρτυρόμενοι για την ψήφιση του 4ου μνημονίου – Η «αριστερή ελπίδα» κατεύνασε τις κοινωνικές αντιδράσεις και παθητικοποίησε τον μέσο πολίτη, αναφέρουν
Δίωρη κατάληψη του κτιρίου της Περιφέρειας ΑΜ-Θ πραγματοποίησαν το πρωί της Τετάρτης (17/5) αλληλέγγυοι στην Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής, διαμαρτυρόμενοι για την ψήφιση του 4ου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Οι αλληλέγγυοι ανήρτησαν πανό στο μπαλκόνι του κτιρίου της Περιφέρειας ΑΜ-Θ ενώ μετά την ειρηνική κατάληψη προέβησαν σε πορεία στο κέντρο της πόλης.
Στην ανακοίνωση που μοίρασαν αναφέρουν:
«Πάνε 2 χρόνια από τότε που η ελπιδοφόρος συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε τα ηνία της πολιτικής εξουσίας, καθησυχάζοντας την ήδη αγανακτισμένη με την υφισταμένη κατάσταση-κοινωνία πλασάροντας το κόμμα της ως το φως στην άκρη του τούνελ και μέσω του σλόγκαν ‘’πρώτη φορά αριστερά’’. Από τότε, με την ψήφιση του 3ου μνημονίου έπειτα από το συντριπτικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, μέχρι σήμερα που το 4ο μνημόνιο βρίσκεται προ των πυλών, η οποιαδήποτε ψευδαίσθηση ‘’ελπίδας’’ έχει καταρριφθεί αμετάκλητα κάνοντας τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το 1ο και το 2ο μνημόνιο καθώς και το κίνημα των ‘’Αγανακτισμένων’’ την περίοδο 2010-2012, να μοιάζουν μακρινό παρελθόν, τη θέση του οποίου πήρε αίσθηση της ήττας και ολοένα και εντεινόμενος κοινωνικός κανιβαλισμός.
Ακριβώς πάνω στα προαναφερθέντα, άλλωστε, σε συνδυασμό βέβαια με τον γενικότερο και έκδηλο κοινωνικό αναβρασμό που επικρατούσε, πάτησαν τα ανερχόμενα τότε κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ για να ανέλθουν στην πολιτική ηγεσία εκμεταλλευόμενα παράλληλα το γεγονός ότι ήταν ‘’άσπιλα και αμόλυντα’’ από σκάνδαλα που βαραίνουν τις προηγούμενες κυβερνήσεις (βλ. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ).
Η ανάθεση στην ‘’αριστερή ελπίδα’’ κατεύνασε τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις υπήρχαν παθητικοποιώντας τον μέσο πολίτη που είχε ήδη φορτωθεί στις πλάτες του τις συνέπειες των προηγούμενων μέτρων λιτότητας στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών. Υπό το πρόσχημα μιας υποτιθέμενης οικονομικής ανάπτυξης και εθνικής ενότητας, η κυβέρνηση αυτή δεν αποδεικνύεται τίποτα άλλο παρά ένας πιστός συνεχιστής των ίδιων πολιτικών μηχανισμών εξουσίας.
Οι μνημονιακές πολιτικές εντάσσονται στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης λογικής του περίφημου ‘’ There Is No Alternative’’, δηλαδή, ‘’ Δεν υπάρχει εναλλακτική’’, ιδεολογικό σχήμα που δεν έλειπε από τον πυρήνα καμιάς κυβέρνησης από τον καιρό που ξέσπασε η οικονομική κρίση. Ουσιαστικά η κυριαρχία προσπαθεί να πείσει τους κυβερνώμενους ότι ο συγκεκριμένος δρόμος εξόδου από την κρίση αποτελεί τη μοναδική λύση και πως μοναδική αντίδραση θα πρέπει να είναι υποταγή και ο συμβιβασμός με αυτό. Μια ‘’λύση’’ ταυτόσημο με την περαιτέρω υποτίμηση των ζώων μας και με την όλο και μεγαλύτερη λεηλασία του φυσικού στον βωμό του κέρδους και της ‘’ανάπτυξης’’.
Στον απόηχο αυτής της ανάπτυξης και των επενδύσεων που βρίσκονται ‘’καθοδόν’’ έρχεται η ψήφιση του 4ου μνημονίου την Πέμπτη 18/5 μιας στοίβας χαρτιών που θα οδηγήσει σε μια ακόμα μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση. Εν ολίγοις, τα μέτρα που περιλαμβάνουν αφορούν περικοπές σε συντάξεις, μείωση αφορολόγητου, πώληση μετοχών και λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και ανοίγει τον δρόμο για περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις μέσω των οποίων το κόστος ζωής ολοένα και αυξάνεται.
Ενάντια σε αυτό το σαθρό και διάτρητο σύστημα εμείς επιλέγουμε τον δρόμο της αντίστασης και της αξιοπρέπειας.
Επιλέγουμε να ανοίγουμε μέσω της καθημερινής μας δράσης την προοπτική μιας βιώσιμης εναλλακτικής απέναντι σε αυτό μέσω της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της ρήξης με το υπάρχον. Απέναντι στην κρατική εξουσία και την καπιταλιστική αγορά που σπρώχνουν την κοινωνία στον βάλτο της εξάρτησης από αυτές, στη λογική της ανάθεσης σε κάποιον ‘’σωτήρα’’ που χρόνια προωθείται ως τρόπος συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι αλλά και στην ιδιοτέλεια που καλλιεργείται μέσω της οποίας το άτομο ασχολείται μόνο με τα του οίκου του και αδιαφορεί για τα τεκταινόμενα θεωρώντας τα ως πράγματα που δεν τον αγγίζουν ούτε αφορούν, προτάσσουμε τον συνεχή αγώνα άμεσης διεκδίκησης ενός καλύτερου αύριο. Ενός αγώνα που δεν επαναπαύεται σε ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις, ούτε εξαρτάται από κάποιον ‘’μεσσία’’, αλλά επαναπροσδιορίζει στο παρόν τις κοινωνικές σχέσεις μέσω της συλλογικής ζωής και της δημιουργίας πέρα των πλαισίων που ορίζει το σύστημα».
