Στα βουλευτικά γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης αποσπάστηκε η δασκάλα Χαρίκλεια Νικοπούλου – Και με την «βούλα» πλέον… Χρυσαυγίτισσα

Τους ισχυρισμούς που περιλαμβάνονται στις (ψευδείς όπως αποδεικνύονται) καταμηνύσεις του ζεύγους Νικοπούλου – Φριτζαλά εναντίον της ΦΩΝΗΣ και των συνεργατών της, καταρρίπτει έναν προς έναν το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά που δημοσιεύτηκε την Δευτέρα 20 Μαρτίου στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Οι δημοσιογραφικές και δημοκρατικές φωνές που αποκαλύπτουν και προβάλλουν, σε ολόκληρο το πανελλήνιο πλέον, την δράση των οπαδών της χούντας στην περιοχή μας πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο.

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά:

Από τις αρχές του χρόνου (2.1.2017), με απόφαση του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το γραφείο του βουλευτή Μαγνησίας της Χρυσής Αυγής Παναγιώτη Ηλιόπουλου ενισχύθηκε με μια νέα μετακλητή υπάλληλο που ανέλαβε καθήκοντα «γραμματειακής υποστήριξης». Πρόκειται για τη δασκάλα Χαρίκλεια (Χαρά) Νικοπούλου.

Με την εξέλιξη αυτή φαίνεται ότι κορυφώνεται η καριέρα της κυρίας Νικοπούλου, την οποία γνωρίσαμε ως «ηρωική δασκάλα» της ακριτικής Θράκης, ως «σύγχρονη Μπουμπουλίνα» ως «θηλυκό Λεωνίδα της Σπάρτης», ως «δασκάλα με παντελόνια», ως «φυσική συνέχεια του Ρήγα Φεραίου, του Μαρίνου Αντύπα και του Δημήτρη Γληνού». Πώς όλα αυτά τα μεγάλα λόγια κατέληξαν στα γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης;

Μέχρι πολύ πρόσφατα η ίδια η κυρία Νικοπούλου αρνιόταν κατηγορηματικά τη σχέση της με την πολιτική Ακροδεξιά και πολύ περισσότερο με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Μάλιστα ένα από τα επιχειρήματά της εναντίον της εφημερίδας της Θράκης «Φωνή της Ροδόπης», με την οποία βρίσκεται σε οξεία δικαστική αντιπαράθεση υπήρξε ότι σε κάποιο δημοσίευμα αποκλήθηκε «χρυσαυγίτισσα».

Τον ίδιο χαρακτηρισμό είχε απευθύνει στην κυρία Νικοπούλου και ο βουλευτής Φλώρινας της Ν.Δ. Στάθης Κωνσταντινίδης, όταν εκείνη αρνήθηκε επιδεικτικά να λάβει από τα χέρια του μια τιμητική πλακέτα σε εκδήλωση στο χωριό Κέλλη, κατηγορώντας τον ότι ψήφισε την «εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας» στη Βουλή. Η Χρυσή Αυγή πρόβαλε το επεισόδιο υπό τον τίτλο «Εφτυσε τους προδότες η Χαρά Νικοπούλου: Χρυσαυγίτισσα την είπε βουλευτής της Ν.Δ.».

Η πρώτη καριέρα

Πέραν της όποιας ιδεολογικής συγγένειας με τη Χρυσή Αυγή, εκείνο που προκαλεί ερωτήματα στην περίπτωση αυτή είναι το γεγονός ότι μέχρι σήμερα η κυρία Νικοπούλου εμφανιζόταν ως αφοσιωμένη στην υπεράσπιση των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών στην ακριτική Θράκη. Πώς βρέθηκε ξαφνικά στη Μαγνησία; Και πώς εξηγείται η συνύπαρξη μιας τόσο πιστής χριστιανής με τους φανατικούς οπαδούς ενός άλλου «σταυρού», του αγκυλωτού;

Το όνομα της κυρίας Νικοπούλου πρωτοέγινε γνωστό πριν από δέκα χρόνια. Κόρη του τότε προέδρου του Αρείου Πάγου Βασίλειου Νικόπουλου, η Χαρίκλεια Νικοπούλου είχε ζητήσει το 2004 να μετατεθεί στο μειονοτικό σχολείο του χωριού Μεγάλο Δέρειο, στη Θράκη, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Εγκαταστάθηκε στο χωριό μαζί με τον χρηματιστή σύζυγό της Ιωάννη Φριτζαλά, αλλά πολύ γρήγορα ήρθε σε αντιπαράθεση με μεγάλη μερίδα των κατοίκων, ακόμα και με στελέχη της εκπαιδευτικής κοινότητας και τη δημοτική αρχή.

Ο λόγος ήταν ότι η δασκάλα είχε αντιληφθεί την παρουσία της στο χωριό ως ένα είδος «εθνικής αποστολής», με στόχο «να δημιουργήσει ελληνική συνείδηση» στα παιδιά της μειονότητας. «Τους έκανα μάθημα για την Επανάσταση του 1821», δήλωνε στο «Πρώτο Θέμα» (17.2.2008), «όταν ένας μαθητής πετάχτηκε όρθιος και μου είπε ότι είναι Τούρκος. Ηρεμα, τον πήρα από το χέρι και τον πήγα στο προαύλιο κάτω από την ελληνική σημαία λέγοντάς του ότι είναι Ελληνας και βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος».

Οσο για τον τρόπο που είχε επιλέξει η δασκάλα για να «δημιουργήσει ελληνική συνείδηση», χαρακτηριστικός ήταν ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου στο σχολείο του χωριού. Η δασκάλα έβγαζε λόγο στα μουσουλμανάκια για «το μήνυμα της έλευσης του Θεανθρώπου» κι οι μαθητές τραγουδούσαν ελληνοχριστιανικά άσματα («του λευκού σταυρού σου η χάρη δυναμώνει κι οδηγεί»), ενώ μια μικρή μαθήτρια, η Εμινέ, απαγγέλλει: «Βάλε τους Τούρκους εμπροστά / σαν το χασάπη τα τραγιά / καπετάνιε μας λεβέντη / που όλη η Τουρκιά σε τρέμει».

Η κυρία Νικοπούλου είχε τη δική της άποψη για την εκπαίδευση της μειονότητας, σε ευθεία αντίθεση με το επιτυχημένο μεταρρυθμιστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα που διεύθυναν οι καθηγήτριες Αννα Φραγκουδάκη και Θάλεια Δραγώνα. Η άποψή της είναι ότι «τα σχολεία πρέπει να γίνουν δημόσια και να πάψουν να είναι δίγλωσσα» («Πρώτο Θέμα», 17.2.2008).

Την κατάργηση της διδασκαλίας της τουρκικής επαναλάμβανε και σε συνέντευξή της προς το τότε στέλεχος του ΛΑΟΣ, Γιάννη Κουριαννίδη: «Πρέπει για να εξυγιανθεί αυτό το πράγμα, να πάμε στη ρίζα, να κάνουμε δημόσια τα σχολεία της μειονότητας και να πάψουν πλέον να είναι δίγλωσσα» («Ελεύθερος Κόσμος», 17.2.2008).

Αφορμή για τη δημόσια εμφάνισή της στα μέσα ενημέρωσης ήταν η καταγγελία της ότι κάποιος χωρικός χειροδίκησε εις βάρος της, μετά τις επιπλήξεις που η ίδια απεύθυνε στη σύζυγό του και καθαρίστρια του σχολείου. Ο δράστης συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 μηνών (11.2.2008). Το Εφετείο μείωσε την ποινή του σε 5½ μήνες (19.11.2009).

Το επεισόδιο αυτό ήταν το αποκορύφωμα της αντιπαράθεσης της δασκάλας με τοπικούς φορείς. Η ίδια είχε καταγγείλει από τον Σεπτέμβριο του 2007 τον διευθυντή του σχολείου και τον πρόεδρο της σχολικής εφορίας ότι «λειτουργούν άκρως αντιεκπαιδευτικά και ανθελληνικά», ενώ η πλειονότητα των γονέων ζήτησαν γραπτά την απομάκρυνσή της.

Το θέμα έφτασε στη Βουλή

Η υπόθεση έφτασε και στη Βουλή με ερώτημα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Αχμέτ Χατζηοσμάν, προς τον τότε υπουργό Παιδείας (και τοπικό πολιτευτή), Ευριπίδη Στυλιανίδη: «Τα τελευταία δύο χρόνια η τοπική κοινωνία του Μεγάλου Δερείου στον νομό Εβρου είναι ανάστατη από τις δράσεις της δασκάλας, κυρίας Χαρίκλειας Νικοπούλου», σημείωνε ο βουλευτής.

«Η εν λόγω δασκάλα προέβη σε μια σειρά προκλητικών ενεργειών και εμπρηστικών δηλώσεων, με αποτέλεσμα την αναστάτωση σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας του Μεγάλου Δερείου και την τρομοκράτηση των κατοίκων της μέσω απειλών και εκβιασμών»…

Τελικά η δασκάλα μετακόμισε στον οικισμό Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας στη Χαλκιδική. Αλλά η δράση της στη Θράκη της είχε ήδη αποφέρει μια βράβευση με το «αργυρούν μετάλλιον ανδρείας» από την Ακαδημία Αθηνών (Δεκέμβριος 2010).

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια και το ζεύγος Νικοπουλου – Φριτζαλά επανεμφανίστηκε στη Θράκη, αυτή τη φορά μέσω μιας Αστικής Εταιρείας Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα, με την ονομασία «Η Κιβωτός της Δόμνας Βισβίζη». Το εξαιρετικά φιλόδοξο καταστατικό της εταιρείας, που κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο Κομοτηνής στις 23.4.2012, αναφέρει ως μέλη μόνο το ζεύγος, ενώ ως «αρχές» της εταιρείας καταγράφεται «η οικοδόμηση μιας ενωμένης και αρμονικής ελληνικής κοινωνίας, η ισχυροποίηση της πατρίδος μας σε όλα τα επίπεδα, καθώς και η επαναφορά στις ρίζες μας και την εμβάθυνση στον ανυπέρβλητο πολιτισμό, στην τεράστια ιστορία και στην πάμπλουτη γλώσσα του Ελληνικού Εθνους».

Εντυπωσιακή είναι και η απαρίθμηση των 32 διαφορετικών «σκοπών» της εταιρείας. Ηδη με τον πρώτο «σκοπό» μπαίνουμε στο πνεύμα των ιδρυτών: «Η συστηματική μελέτη, έρευνα, ανάδειξη, προβολή και διάδοση του ενιαίου και αδιασπάστου πνεύματος, της πανεπιστημονικής προσέγγισης του «σκέπτεσθαι ελληνικώς», της Ελληνικής Ιστορίας και των διαχρονικών και οικουμενικών αξιών του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας». Ακόμα πιο διαφωτιστικοί είναι άλλοι «σκοποί», όπως λ.χ. «η δημιουργία ενός θύλακα επαγρύπνησης των υγιών δυνάμεων του Ελληνισμού».

Μεταξύ των 19 διαφορετικών σεμιναρίων που επαγγέλλεται το καταστατικό ξεχωρίζει το «εβδομαδιαίο κατηχητικό παίδων και ενηλίκων», αλλά και η «διοργάνωση συστηματικών σεμιναρίων επιβίωσης, σε συνεργασία με Λέσχες Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων».

Η συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις δεν άργησε. Με αίτηση προς τη διοίκηση της τοπικής Ταξιαρχίας Πεζικού που υπογράφει ο «γεωπολιτικός αναλυτής» Ι. Φριτζαλάς, η εταιρεία ζήτησε στις 12.2.2013 να της παραχωρηθούν τα κτίρια του «Εθνικού Φυλακίου Ακρίτας» και ο περιβάλλων χώρος 150 στρεμμάτων, προκειμένου να τα ανακαινίσει με σκοπό τη διαμόρφωση «ενός κέντρου εναλλακτικής διαβίωσης» με αναφορά στον «τουρισμό», την «ανάπτυξη έρευνας και καινοτομίας», αλλά και την αντιμετώπιση μιας «ενδεχόμενης ανθρωπιστικής κρίσης».

Ο χώρος πράγματι παραχωρήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τις ένοπλες δυνάμεις στην εταιρεία του ζεύγους στις 6.4.2013, με μια απόφαση που ακύρωνε προγενέστερη παραχώρηση στην Περιφερειακή Εφορεία Προσκόπων Ροδόπης.

Η εταιρεία προχώρησε στις 8.5.2013 και σε αίτηση άδειας προς τις στρατιωτικές αρχές για οικοδομικές εργασίες, στο πλαίσιο του «στρατηγικού σχεδίου για τη μεσοπρόθεσμη διαμόρφωση του Κέντρου Εναλλακτικής Διαβιώσεως».

Η άδεια παραχωρήθηκε από το ΓΕΣ στις 20.9.2013. Αμέσως μετά, τον Οκτώβριο του 2013, στους 32 σκοπούς της εταιρείας προστέθηκαν δύο ακόμη: «η ίδρυση στέγης φιλοξενίας ορφανών και εγκαταλελειμμένων τέκνων», «η δημιουργία παραδοσιακού οικισμού με αγροτουριστικά και παραδοσιακά καταλύματα», καθώς και «η διάσωση τοπικών ποικιλιών αγροτικών προϊόντων». Πλέον στο πλαίσιο της εταιρείας λειτουργούσε και «Οικογενειακή Στέγη Αρωγής και Αποκαταστάσεως Ανηλίκων», με το όνομα «Ακρίτας».

Στις 19.5.2015 το νέο σχέδιο «ανάπλασης» των στρατιωτικών εγκαταστάσεων περιλάμβανε και τη μετασκευή ενός από τα υπάρχοντα κτίρια σε εκκλησία. Η απάντηση του ΓΕΣ ήταν και πάλι θετική (16.7.2015). Ακολούθησε στις 26.11.2015 η χορήγηση άδειας λειτουργίας της «Στέγης Ανηλίκων» από τον Δήμο Κομοτηνής, η οποία προβλέπει τη φιλοξενία έως 10 βρεφών ηλικίας από τριών μηνών έως 2,5 ετών. Από τις 23.2.2016 με διάταξη της εισαγγελέως Πρωτοδικών Ροδόπης φιλοξενούνται προσωρινά στη Στέγη τρία παιδιά 6, 8 και 10 ετών. Στις 30.8.2016 ο Δήμος Κομοτηνής ανακάλεσε ως αναρμόδιος την άδεια και στις 18.1.2017 χορηγήθηκε νέα άδεια, από τον Δήμο Αρριανών αυτή τη φορά.

Οι υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με έγγραφό τους προς το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας στις 27.1.2017 επισημαίνουν ότι από το καταστατικό της Δομής «δεν προκύπτει η ιδρυματική μορφή της», «δεν διασαφηνίζονται οι στόχοι της, οι πόροι αυτής είναι ανεπαρκείς για τη συνέχιση της λειτουργίας της και η στελέχωσή της είναι ελλιπής», ενώ η σχετική Εκθεση του Κοινωνικού Συμβούλου αναφέρει ότι φιλοξενούνται παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας από αυτά που ορίζονταν στην άδεια.

Ολα αυτά, για να δημιουργηθεί «ένας θύλακας επαγρύπνησης των υγιών δυνάμεων του Ελληνισμού»;

Πενήντα χρόνια από το μαύρο πραξικόπημα του 1967, οι οπαδοί της χούντας επαναφέρουν ως φαρσοκωμωδία ένα από τα κύρια συνθήματα της μαύρης εκείνης περιόδου

Το Τάμα της χούντας

Επανερχόμαστε στη Χρυσή Αυγή. Απ’ ό,τι φαίνεται, το στοιχείο που έφερε κοντά το υπερδραστήριο ζεύγος με την οργάνωση δεν είναι άλλο από το λεγόμενο «Τάμα του Εθνους». Τον περασμένο μήνα προκάλεσε εντύπωση η απόσυρση της υπογραφής μιας ομάδας βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας (Κασαπίδης, Γιακουμάτος, Μαρτίνου, Παπακώστα, Σκρέκας, Δαβάκης, Αναστασιάδης, Μπουκώρος, Βαγιωνάς, Γιαννάκης, Καράογλου, Μπασιάκος, Ράπτη, Βλάσης, Κυριαζίδης, Κατσαφάδος) από ερώτηση που είχαν καταθέσει μαζί με τους συναδέλφους τους Ν. Νικολόπουλο και Δ. Καμμένο με τίτλο «Ανεκπλήρωτο παραμένει το Τάμα του Εθνους». Για τη σοβαρότητα της πρότασης αρκεί να σημειωθεί ότι υποδεικνύονταν ως κατάλληλα σημεία για τη χωροθέτηση του φαραωνικού έργου το Πεδίον του Αρεως, το Ζάππειο και ο Εθνικός Κήπος!

Η ιδέα προέρχεται από κάποιο «Ιδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών», το οποίο συνεργάζεται με το σωματείο «Οι φίλοι του Τάματος του Εθνους», διοργανώνοντας εκδηλώσεις, στις οποίες μετέχουν η ίδια η κυρία Νικοπούλου, ο σύζυγός της και ο πατέρας της (Ιός, «Το βαθύ κράτος πολιτεύεται», «Εφ.Συν.», 14.6.2014). Και ποια σχέση έχουν όλα αυτά με τη Χρυσή Αυγή; Μα η Χρυσή Αυγή είναι εκείνη που επιμένει με συνεχείς ερωτήσεις στη Βουλή να «εκπληρωθεί το Τάμα». Ειδικά ο «υποφίρερ» Χρήστος Παππάς έχει υιοθετήσει όλη τη σχετική πρόταση και με ερωτήσεις στη Βουλή στις 11.4.2013, στις 25.8.2014 και στις 20.2.2017 συνδέει την εκπλήρωση του Τάματος με τη μείωση των εξόδων για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα.

Γιος στρατιωτικού της στενής ομάδας του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο Χρ. Παππάς προβάλλει με κάθε ευκαιρία τη σημαία της χούντας. Στην πραγματικότητα η αναφορά στο Τάμα είναι ένας έμμεσος τρόπος αποκατάστασης της φήμης της δικτατορίας. Γιατί οι παλιότεροι θυμούνται ότι αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα εκείνης της εποχής. Οπως αποκαλύφθηκε ήδη τον Ιανουάριο του 1974 (προτού πέσει δηλαδή η δικτατορία) είχαν διατεθεί τα 406 από τα 453 εκατ. που είχαν συγκεντρωθεί (με εράνους κ.λπ.), χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί ούτε το σχέδιο του έργου.

Πενήντα χρόνια από το μαύρο πραξικόπημα του 1967, οι οπαδοί της χούντας επαναφέρουν ως φαρσοκωμωδία ένα από τα κύρια συνθήματα της μαύρης εκείνης περιόδου.

Πηγή: efsyn.gr