Ως εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας μίλησε ο Βουλευτής Ροδόπης Δρ. Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης στους Ελληνικής καταγωγής Βουλευτές σε Κοινοβούλια ξένων Κρατών. Η Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση συνεδρίασε στην Αθήνα στο Εθνικό Κοινοβούλιο, αφού συναντήθηκε με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη.

Συμμετείχαν Ελληνικής καταγωγής Βουλευτές από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αφρική, την Αυστραλία, την Ασία και την Ευρώπη. Το συνέδριο ήταν το 13ο από την ίδρυση της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης και εξέλεξε το νέο της προεδρείο.

Η παρέμβαση του Βουλευτή Ροδόπης έκανε αίσθηση, διότι διαχωρίζοντας το Ελληνικό Κράτος από το Ελληνικό Έθνος τόνισε ότι όλοι είμαστε εκπρόσωποι διαφορετικών λαών και κρατών αλλά ενός Έθνους και ενός Πολιτισμού του Ελληνικού. «Μπορεί το Ελληνικό Κράτος να πέρασε κρίσεις και δυσκολίες. Μπορεί άλλες φορές να τα κατάφερε και άλλες όχι. Το Έθνος μας όμως είναι διαχρονικά και παγκόσμια successstory, διότι εκπροσωπεί μια ρίζα 3000 ετών και ένα πολιτισμό που διαχρονικά φωτίζει την Ανθρωπότητα. Το κοινό μας στοίχημα είναι λοιπόν να κάνουμε το μικρό μας κράτος να ταυτιστεί και να παρακολουθήσει το μεγάλο μας έθνος κι αυτό είναι το κοινό μας στοίχημα…».

Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης επεσήμανε 4 δεσμούς – εργαλεία για τον κοινό αγώνα:

1. Την ψήφο των Ομογενών που ξανά συνδέει τον Οικουμενικό Ελληνισμό πολιτικά με τη Μητρόπολη.
2. Την ελληνική γλώσσα που ξεκλειδώνει τον ιστορικό και πολιτιστικό πλούτο της Ελλάδας σε όλες τις γενιές της Ομογένειας αλλά και των νέων φιλελλήνων.
3. Την Παιδεία ως διαχρονική αναφορά σε αξίες που γεννήθηκαν στην Ελλάδα όπως η Δημοκρατία, η ελευθερία, η φιλοσοφία, η τέχνη, οι πανανθρώπινες αξίες.
4. Την Ελλάδα ως ιδανικό επενδυτικό προορισμό γεωπολιτικής υπεραξίας του οποίου τα συγκριτικά πλεονεκτήματα οφείλουμε να αναδείξουμε όλοι στο χώρο των δραστηριοτήτων μας.

Ο Βουλευτής Ροδόπης τόνισε ότι «όπου υπάρχει έστω και ένας Έλληνας υπάρχει ολόκληρη η Ελλάδα. Το στοίχημα μας είναι να τον ενεργοποιήσουμε, να τον αξιοποιήσουμε και να κεφαλαιοποιήσουμε προς όφελος του μικρού μας Κράτους την υπεραξία, την εμπειρία, την νοοτροπία και το δίκτυο του. Έτσι θα ξανακάνουμε την Ελλάδα μεγάλη».

Τη ρύθμιση των δανείων των παλιννοστούντων ομογενών από την πρώην ΕΣΣΔ προκειμένου να μην χάσουν τα σπίτια τους, ζητάνε οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιάννης Δελής και Λεωνίδας Στολτίδης με ερώτηση τους στους Υπουργούς Οικονομικών και Εσωτερικών.

Στην ερώτηση αναφέρεται αναλυτικά:

«Με οξύτητα, εν μέσω της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, επανήλθε στην επιφάνεια το μείζον ζήτημα της ανάγκης διευθέτησης των στεγαστικών δανείων των παλιννοστούντων ομογενών από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.

Το πρόγραμμα στεγαστικής αποκατάστασης των παλιννοστούντων ομογενών από την πρώην ΕΣΣΔ ολοκληρώθηκε κατά εφαρμογή του Ν. 2790/2000 και της κατ’ εξουσιοδότησής του ΚΥΑ 14979/2004 με τη χορήγηση επιδοτούμενων σε ποσοστό 60% – 100% στεγαστικών δανείων ύψους 60.000 ευρώ, για την αγορά πρώτης κατοικίας, την κατασκευή αυτής ή και τη βελτίωση της ήδη υφιστάμενης πρώτης κατοικίας τους στις τέσσερις ζώνες εγκατάστασης (Α,Β,Γ,Δ) της ελληνικής επικράτειας.

Να σημειωθεί δε, ότι για όλα τα στεγαστικά δάνεια παράχθηκε ανεπιφύλακτα και για το 100% του κεφαλαίου και των τόκων, όπου αυτοί υπάρχουν, η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

Συγκεκριμένα:

• Στην Α ζώνη της ελληνικής επικράτειας, δηλαδή Περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης και Βορείου Αιγαίου χορηγήθηκαν κατά 100% επιδοτούμενα στεγαστικά δάνεια, στα οποία συγχρόνως χορηγήθηκε ως δωρεάν κρατική αρωγή το 35% του συνολικού ύψους κάθε δανείου, δηλ. 21.000 ευρώ.
• Στη Β ζώνη της ελληνικής επικράτειας, ήτοι παραμεθόριοι νομοί των Περιφερειών Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου χορηγήθηκαν κατά 90% επιδοτούμενα στεγαστικά δάνεια στα οποία επίσης χορηγήθηκε συγχρόνως ως δωρεάν κρατική αρωγή το 35% του συνολικού ύψους κάθε δανείου, δηλ. 21.000 ευρώ.
• Στη Γ ζώνη της ελληνικής επικράτειας, δηλ. λοιπή Ελλάδα εκτός από τα πολεοδομικά συγκροτήματα Αθηνών, Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Πατρών και Ηρακλείου, χορηγήθηκαν κατά 80% επιδοτούμενα στεγαστικά δάνεια.
• Στη Δ ζώνη της ελληνικής επικράτειας, δηλ. πολεοδομικά συγκροτήματα Αθηνών, Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Πατρών και Ηρακλείου χορηγήθηκαν στεγαστικά δάνεια με επιδότηση επιτοκίου σε ποσοστό 60% και δυνατότητα αποπληρωμής έως είκοσι δύο έτη.

Το πρόγραμμα στεγαστικής αποκατάστασης των παλιννοστούντων ομογενών από την πρώην ΕΣΣΔ είναι ένα χρόνιο δυσεπίλυτο ζήτημα, από την επί της ουσίας μη ολοκλήρωση των προγραμμάτων, που αναπτύχθηκαν από το Εθνικό Ίδρυμα Υποδοχής και Αποκατάστασης Ομογενών Ελλήνων (ΕΙΥΑΠΟΕ). Ενώ ο ΕΙΥΑΠΟΕ με το νόμο 3072/2002 λύθηκε και τέθηκε σε εκκαθάριση και με την υπ’ αριθμ. 265/2004 Κοινή Υπουργική Απόφαση η διοίκηση και η διαχείριση των ακινήτων του πρώην ΕΙΥΑΠΟΕ περιήλθε στις Περιφέρειες, και μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη», οι σχετικές αρμοδιότητες και η περιουσία του ιδρύματος περιήλθαν στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις στη Διεύθυνση Αστικής Κατάστασης και Κοινωνικών Υποθέσεων, η οποία μεταξύ άλλων είναι υπεύθυνη για την επιμέτρηση των κατοικιών, την έκδοση των σχετικών τίτλων ιδιοκτησίας, την παραχώρηση οικοπέδων, χωραφιών και ακινήτων.

Σήμερα, ωστόσο, και υπό το βάρος της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης πολλοί παλιννοστούντες από την πρώην Σοβιετική Ένωση έρχονται σχεδόν καθημερινά αντιμέτωποι με διαταγές πληρωμής για το σύνολο της οφειλής στεγαστικών τους δανείων. Αυτό συμβαίνει λόγω των διατάξεων του άρθρου 103 του ν.4549/2018 της κυβέρνησης «ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ» και της κατ’ εξουσιοδότηση του εκδοθείσας Υπουργικής Απόφασης 2/94253/0025/21.12.2018, που προβλέπουν ότι δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου μπορούν να ρυθμίζονται μεταξύ των πιστωτικών ιδρυμάτων και των δανειοληπτών χωρίς την παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου!

Ενώ το όλο πρόβλημα επιδεινώνεται περεταίρω και από την 2/18649/0025/5-6-2020 Απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, που αφορά τα δάνεια που δόθηκαν με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και κατ’ ουσία έδωσαν το «πράσινο φως» στα πιστωτικά ιδρύματα για την αύξηση των πιέσεων απέναντι στους δανειολήπτες, με την αποστολή ειδοποιητηρίων, περί μεταβίβασης των

ανεξόφλητων οφειλών στις αρμόδιες ΔΟΥ ή μέτρων αναγκαστικής είσπραξης και κατάσχεσης σε βάρος τους, ενώ – όπως έγινε γνωστό – απαιτούν από όποιον οφειλέτη ζητά ρύθμιση των δόσεων του δανείου του, να αποποιηθεί την συγκεκριμένη μορφή δανείου, που φέρει την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

Να σημειωθεί ότι ο αριθμός των παλιννοστούντων ομογενών που αντιμετωπίζουν σήμερα το συγκεκριμένο πρόβλημα με το στεγαστικό τους δάνειο εκτιμάται σε περίπου 40.000 πανελλαδικά και αυτό που ζητούν πλέον είναι μια ρύθμιση προκειμένου να μπορέσουν να σώσουν τα σπίτια τους, που για τους περισσότερους ήταν όνειρο ζωής.

Με βάση τα παραπάνω Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί, σε ποιες άμεσες ενέργειες θα προβεί η κυβέρνηση για να επιλυθεί το πρόβλημα της ρύθμισης των δανείων των παλιννοστούντων ομογενών από την πρώην ΕΣΣΔ προκειμένου να μην χάσουν τα σπίτια τους;».

Άμεση ήταν η απάντηση του Δημάρχου Ιάσμου Οντέρ Μουμίν στην ανακοίνωση του Κυριάκου Αμούτζα για τα όσα συνέβησαν πρόσφατα στις εκδηλώσεις «Προφήτης Ηλίας 2021» του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιάσμου.

Ο Δήμαρχος προαναγγέλλει «καταιγίδα» εξελίξεων, υποσχόμενος ότι θα οδηγήσει την παράταξη «Όραμα Αναγέννησης» σε πολιτικό αφανισμό.

Αναλυτικά, αναφέρει:

«Αγαπητέ Κυριάκο, 

Ο Ίασμος έγινε πρωτοσέλιδο από την απόλυτη απερισκεψία και ανικανότητα του Τοπικού σου Προέδρου και του Προέδρου του Πολιτιστικού σου Συλλόγου, Ηλία Μπούκα. 

Η καταιγίδα δεν πέρασε διότι δεν άρχισε ποτέ.  Τώρα απλά ψιχαλίζει, προετοιμαστείτε όμως για την καταιγίδα. 

Σεβόμενος τις δύο πρόσφατες ιδιότητες που απέκτησες Κυριάκο, του παππού και του συνταξιούχου, επιλέγω σήμερα να μην απαντήσω σε σένα.

Θα απαντήσω όμως στη μόνιμη συντάξασα των ανακοινώσεων σας. Στη Χριστίνα, την εκπαιδευτικό, τη δασκάλα, την υποδιευθύντρια του Διαπολιτισμικού Δημοτικού Σχολείου Ιάσμου.

Χριστίνα Βιδούρα,

1. Μετά από 38 χρόνια δεν γίνονται εκδηλώσεις διότι διανύουμε μια πρωτόγνωρη πανδημική κρίση και ακολουθούμε πιστά τα μέτρα που επιβάλλει η Πολιτεία.
2. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιάσμου είχε σαφώς ποιότητα. Με σας στη διοίκησή του όμως έννοιες όπως, ποιότητα, σεβασμός, αρχές, πολιτισμός, επίπεδο χάθηκαν.
3. Τη βραδιά που παράνομα χοροπηδούσατε, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι βρισκόντουσαν στο Αρνεμούσι, στον Νεοκλή, στον Λεχούδη, στα παιδιά με τα υπέροχα κεφτεδάκια, στις καφετέριες της πλατείας του Ιάσμου. Σου μεταφέρω υπεύθυνα ως Δήμαρχος Ιάσμου, ότι εκείνη τη βραδιά, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους κλεισμένους σε σπίτια δεν είδα, ούτε άκουσα κάτι αντίστοιχο.
4. Όταν λες ότι είχα επί ποδός όλη την Αστυνομική δύναμη του Ιάσμου, της Περιφέρειας και τις Δικαστικές αρχές, σίγουρα δεν έχεις το επίπεδο να αντιληφθείς πόσο βάναυσα και υποτιμητικά προσβάλλεις τον Διοικητή του Α.Σ. Ιάσμου, τον Διευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ροδόπης και τις Εισαγγελικές αρχές. Εκεί εξάλλου είναι η διαφορά μας, εγώ θεσμικά τους σέβομαι απόλυτα και γνωρίζω απόλυτα ότι κανένας Δήμαρχος δεν νοείται να έχει επί ποδός όλους τους προαναφερόμενους θεσμούς.
5. Είναι τόσο μεγάλη η ασέβεια και η απρέπεια σου, τολμάς και ανακατεύεις Θρησκευτικό Άρχοντα στην πολιτική αντιπαράθεση μας. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής τυγχάνει απολύτου σεβασμού και αποδοχής από εμένα και όσους εκπροσωπώ, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Μέχρι εκεί τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπάνω.
6. Ποια αυτοδιοικητική διάταξη άραγε προβλέπει σπάσιμο και αντικατάσταση κλειδαριών; Περιμένω να ενημερωθώ από που πηγάζει αυτή η αρμοδιότητα του Δημοτικού Συμβουλίου (τυγχάνεις και Αντιπρόεδρος του Δημοτικού μας Συμβουλίου). Μάλλον ο Χρήστος Χατζηπέμου δεν είναι καλός δάσκαλος. 
7. Επιρρίπτετε ευθύνες για την μη ολοκλήρωση του Μουσείου Πολιτιστικού Κληρονομιάς στον κ. Καζάκη. Για την χυδαία λεκτική προσβολή που δέχθηκε ο κ. Σταύρος, από τον Αμούτζα και την κα. Βακιάνη τη βραδιά των εκδηλώσεων γιατί δεν μιλάτε ; Ο Σταύρος κατά κοινή ομολογία ήτανε ο καλύτερος Δήμαρχος που πέρασε από τον Δήμο Ιάσμου. Σοβαρός, αξιοπρεπής, μετρημένος, αποτελεσματικός. Διαφαίνεται ότι αυτή η αλήθεια θα σας καταδιώκει για πολλά χρόνια ακόμη. 
8. Επί Αμούτζα από ποιόν αγοράστηκε έναντι του ποσού των 85.000 ευρώ το γειτονικό σπίτι για τις ανάγκες του Μουσείου; Νόμιμα, όχι ηθικά όμως.
9. Ύμνοι για τις παραχωρήσεις και τη βοήθεια του κ. Καδή Ισμέτ. Υποκρισία, υποκρισία, υποκρισία Χριστίνα.
10. Χριστίνα σε ρωτώ ευθέως. Στο Ηρώων του Ιάσμου, στην εκδήλωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ποιος στόλιζε από πάνω μέχρι κάτω τον κ. Καδή Ισμέτ;  Ποιος κατά την επέτειο της Δημοκρατίας, φέτος την 24η Ιουλίου,  προσέβαλλε με ύβρεις την Δημοκρατία μας ;
11. Απορώ πως τολμάτε να με αποκαλείτε δικτάτορα, όταν είστε τόσο μακριά από τη Δημοκρατία και τους Θεσμούς; 
12. Χριστίνα, χωρίς χρονοτριβή, απόψε, αναμένω τη δημόσια δήλωση σου, ότι θεωρείς τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εγκληματική οργάνωση και ότι σε καμία περίπτωση δεν συμμερίζεσαι τις ακροδεξιές απόψεις του συζύγου σου.
13. Η δωρεά του Μουσείου θα προχωρήσει και θα ολοκληρωθεί. Όταν ολοκληρωθεί θα εκδώσετε ευχαριστήρια ανακοίνωση για την αποκλειστική ιδέα και πρόταση μου; 
14. Χαρακτήρισες ‘’απίθανη την Ελληνική Πολιτεία’’ που επέβαλλε πρόστιμο στον παράνομο Πρόεδρο και στον παράνομο Πολιτιστικό σου Σύλλογο. Φράση απίστευτη, αναρχίας, ακροδεξιού συμβολισμού. Για όλους εμάς Χριστίνα, η Ελληνική Πολιτεία είναι υπερήφανη, διότι σου υπενθυμίζω ότι εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία. 
15. Η Δομή Σίτισης, το Γραφείο Απασχόλησης, το Φεστιβάλ Ειρήνης και πολλά άλλα σας ενοχλούν τόσο πολύ. Σας κατανοώ και το απολαμβάνω. Θα συνεχίσουμε πιο δυναμικά.
16. Χριστίνα, Ηλία. H Χρυσή Αυγή είναι στη φυλακή. Ο Βελόπουλος και ο Σπάρτακος μετριούνται κάτω από το 5%.
17. Χριστίνα, Ηλία.  Με τη βοήθεια του Θεού, όλων των συνδημοτών μου, που ανήκουν στο Συνταγματικό τόξο, που πιστεύουν στη δημοκρατία, αποδοκιμάζουν τα άκρα, θα οδηγήσω στις επόμενες εκλογές την παράταξη σας, ‘’το ΟΡΑΜΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ’’, σε ποσοστό κάτω του 10 %, δηλαδή σε πολιτικό αφανισμό.

Το πιστεύω ακράδαντα. Το θεωρώ θεσμική υποχρέωση. Επιβεβλημένη αποστολή για τις επόμενες γενιές. Ξέρετε και μάθατε. Ό, τι λέω, το κάνω και πράξη».

Επιβεβλημένη και αυτονόητη χαρακτηρίζει τη χρήση του όρου «γυναικοκτονία» ο ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης, με αφορμή το νέο έγκλημα στη Δάφνη Αττικής όπου 35χρονος σκότωσε με μαχαίρι τη 32χρονη σύζυγο του μέσα στο σπίτι τους.

Η Επιτροπή Ισότητας Φύλου & Φεμινιστικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης αναφέρει αναλυτικά:

«Ούτε μία λιγότερη, είναι ένα σύνθημα που καθιέρωσε το διεθνές φεμινιστικό κίνημα και δυστυχώς ο θλιβερός χάρτης που γεμίζει με τρομακτική συχνότητα με τόπους εγκλημάτων έρχεται να το διαψεύσει. Διανύουμε τον έβδομο μήνα του χρόνου και ήδη μιλάμε για την έκτη γυναίκα που δολοφονείται από τον σύζυγο της επειδή την αγαπούσε και την ζήλευε… Αυτή τη φορά ο θύτης άκουσε και τις συμβουλές του συνδικαλιστή της ΕΛΑΣ και παραδόθηκε αμέσως ώστε να αυτό να χρησιμοποιηθεί σαν ελαφρυντικό, ενώ ήδη έχει αποκαλυφθεί ότι ζητήθηκε η παρέμβαση της αστυνομίας τις προηγούμενες μέρες χωρίς αποτέλεσμα.

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία κάνουν λόγο για μία γυναικοκτονία κάθε λίγες μέρες ή βδομάδες, ενώ όλα δείχνουν ότι η πανδημία επιδείνωσε την κατάσταση. Αν κανείς προσθέσει και τα υπόλοιπα περιστατικά έμφυλης βίας σεξουαλικής ή μη – ή τουλάχιστον την κορυφή του παγόβουνου που έρχεται στη δημοσιότητα – είναι τρομακτική η διαφαινόμενη πραγματική έκταση του προβλήματος.

Όλο το τελευταίο διάστημα και με αφορμή την επικαιρότητα, είναι όλο και περισσότερες οι γυναίκες που μοιράζονται ότι κάποτε βρέθηκαν στη θέση του θύματος μιας περισσότερο ή λιγότερο σοβαρής επίθεσης. Αλλά τα θύματα δεν είναι τα αδύναμα, άβουλα πλάσματα που κάποιοι παρουσιάζουν, είναι οι φίλες, οι συναδέλφισσες, οι αδερφές, οι σύντροφοι, οι κόρες, γυναίκες που σπουδάζουν, που δουλεύουν, που διασκεδάζουν, γυναίκες δυναμικές, δραστήριες, που κάποιος έσπρωξε, χτύπησε, κακοποίησε λεκτικά ή σωματικά, σεξουαλικά ή όχι, και τις έφερε στη θέση του θύματος. Το ότι δεν ήταν τότε η δική τους «κακιά στιγμή» είναι σε πολλές περιπτώσεις απλά θέμα τύχης.

Γι’ αυτό και είναι επιτακτικό πια να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: γυναικοκτονία. Όσοι λοιπόν αρνούνται τον όρο «γυναικοκτονία» αποτρέπουν συνειδητά ή όχι, την αντιμετώπιση του φαινομένου.  Η χρήση του όρου «γυναικοκτονία» στο δημόσιο λόγο, στη χάραξη και υλοποίηση δημόσιων πολιτικών, στην κοινωνιολογία και στην εγκληματολογία είναι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένος και αυτονόητος.

• Γιατί μόνο τότε μπορούμε να έχουμε σωστή στατιστική αποτύπωση της πραγματικότητας αυτών των εγκλημάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, οι φεμινιστικές συλλογικότητες κ.λπ. απευθύνουν εδώ και χρόνια εκκλήσεις και οδηγίες στα κράτη να εντάξουν το ζήτημα των γυναικοκτονιών στις επίσημες εγκληματολογικές στατιστικές.
• Γιατί ο όρος «γυναικοκτονία» δεν εφευρέθηκε από το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα, είναι καθιερωμένος όρος που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες για να δηλώσει τις δολοφονίες με θύματα γυναίκες και κορίτσια, λόγω του φύλου τους και των εξουσιαστικών σχέσεων που πηγάζουν από αυτό. Το φαινόμενο εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές που έχουν τυποποιηθεί σε κατηγορίες από τους διεθνείς οργανισμούς που ασχολούνται με το θέμα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία περίπου οι μισές από τις δολοφονίες γυναικών διεθνώς αφορούν είτε την άσκηση βίας από τον σύντροφο είτε τη δολοφονία από μέλος της οικογένειας στο πλαίσιο των λεγόμενων «εγκλημάτων τιμής». Οι δολοφόνοι έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας.
• Γιατί οι όροι που καθιερώνονται στον δημόσιο λόγο πλέον, διαπαιδαγωγούν, διαπλάθουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων οι πιθανοί θύτες και τα αυριανά θύματα, αλλά και εκείνοι που είναι αρμόδιοι για τον εντοπισμό, τη δίωξη και την τιμωρία των σχετικών εγκλημάτων. Ας σκεφτούμε, στις περιπτώσεις γυναικοκτονιών πώς λειτούργησαν οι όροι που επαναλαμβάνονται εδώ και δεκαετίες στο δημόσιο λόγο,  ως «εγκλήματα πάθους» ή «εγκλήματα τιμής». Μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ ότι ο δολοφόνος «τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε», ότι «η ζήλια θόλωσε το μυαλό του», ότι «δεν άντεξε στην ιδέα ότι θα την έχανε». Ότι «ξέπλυνε την ντροπή» που είχε προκαλέσει υποτίθεται το θύμα στην οικογένεια, ότι ο δολοφόνος θέλησε «να αποκαταστήσει το όνομά του». Πρόκειται για όρους απολύτως εκτός νομικού πλαισίου, αφού πουθενά το ποινικό μας δίκαιο δεν αναγνωρίζει τέτοια ειδική κατηγορία εγκλημάτων. Ωστόσο, οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται ανεμπόδιστα στον δημόσιο λόγο, διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση και την κυρίαρχη πρόσληψη περί της αξιολόγησης τέτοιων συμπεριφορών, επιδρούν έμμεσα στην απονομή της δικαιοσύνης και τελικά μεταφέρουν την ευθύνη στα θύματα και ρίχνουν τους δράστες των φόνων αυτών «στα μαλακά». Η καθιέρωση ενός άλλου όρου στο δημόσιο λόγο που να αυξάνει τη συνειδητοποίηση για την κατηγορία των εγκλημάτων αυτών μπορεί να λειτουργήσει αντίστροφα: αποτρεπτικά για τους δράστες, προστατευτικά για τα θύματα.

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών κυρώθηκε το 2018 και από τη χώρα μας και η οποία προβλέπει ένα ολόκληρο πλαίσιο υποχρεώσεων για τα κράτη-μέρη της, από το επίπεδο της πρόληψης μέχρι αυτό της καταστολής και της τιμωρίας, με ουσιαστικές και δικονομικές ρυθμίσεις. Η ειδική ποινική τυποποίηση του φαινομένου των γυναικοκτονιών θα μπορούσε να έχει τόσο συμβολική/παιδευτική αξία – μέρος των στόχων του ποινικού δικαίου – όσο και ουσιαστική και δικονομική. Έτσι θα συνεπάγονταν κι ένα αυστηρότερο πλαίσιο ποινών για τους δράστες.

Ωστόσο, ο πυρήνας της λύσης βρίσκεται, όπως πάντα σχεδόν, στην πρόληψη. Εξ ου και η επιμονή στο ζήτημα της αναγνώρισης του προβλήματος, του ορισμού και της στατιστικής καταγραφής του, καθώς σχετίζεται με όλη την προσπάθεια ευαισθητοποίησης και πρόληψης: Την ενημέρωση και την κατάλληλη εκπαίδευση αρχών και λειτουργών, την αλλαγή της προσέγγισης του θέματος στο πεδίο του δημόσιου λόγου, την εκπαίδευση ήδη από την παιδική και εφηβική ηλικία, αλλά και σε όλη τη ζωή των ανθρώπων, πάνω στα ζητήματα της έμφυλης ταυτότητας, του σεβασμού και της ισότητας.

Κυρίως όμως, εκτός της πρόληψης στο αφηρημένο επίπεδο, που προχωράει εξάλλου αργά, υπάρχει και η στοχευμένη πρόληψη και αποτροπή, που είναι κρίσιμης σημασίας. Τα διαθέσιμα δεδομένα υποδεικνύουν ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις η γυναικοκτονία δεν είναι η πρώτη εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς του δράστη, αλλά αποτελεί την κορύφωση προηγούμενης άσκησης έμφυλης ή/και ενδοοικογενειακής βίας εκ μέρους του. Έτσι, η ύπαρξη ενός μηχανισμού έγκαιρης και αποτελεσματικής παρέμβασης σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είναι απόλυτη προτεραιότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές οι γυναίκες πέφτουν θύματα δολοφονίας όταν ακριβώς προσπαθήσουν να ξεφύγουν από έναν κακοποιητικό σύντροφο ή συγγενή, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου έχουν καταφέρει να ζητήσουν βοήθεια ή καταγγέλλουν την κακοποίηση ή τον βιασμό τους, αλλά ο μηχανισμός δεν κινητοποιείται έγκαιρα και το θύμα αφήνεται απροστάτευτο.

Αυτή τη στιγμή, χάρη στην επιμονή και στους αγώνες των γυναικών, ιδιαίτερα των νεότερων που βγαίνουν με δύναμη στο προσκήνιο, αλλά και χάρη στην αλλαγή νοοτροπιών που επέρχεται και με την πάροδο των γενεών, έχει επιτευχθεί κάτι πολύ σημαντικό : το φαινόμενο της έμφυλης βίας έχει πάψει πια να είναι ένα δευτερεύον ζήτημα, ένα αντικείμενο που θεωρείται ότι απασχολεί μόνο κάποιες φεμινίστριες και μερικές οργανώσεις δικαιωμάτων – γι’ αυτό εξάλλου ενεργοποιεί συντηρητικά αντανακλαστικά και παράγει σημαντική αντίδραση.

Οι μαζικές αυθόρμητες κινητοποιήσεις που οργανώνονται σε διάφορες πόλεις, η πλημμυρίδα των αντιδράσεων, κυρίως μέσω των socialmedia στις επάλληλες υποθέσεις έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών του τελευταίου διαστήματος, αλλά και οι εμπειρίες από άλλες χώρες δείχνουν ότι πλέον η διάσταση του φύλου και ιδίως η στάση απέναντι στην έμφυλη βία αποτελεί βασική συνιστώσα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Γυναίκες και άλλες θηλυκότητες θύματα έμφυλης βίας διεκδικούν ορατότητα, αναγνώριση, ισότητα, δικαίωση και κυρίως λύση. Ήδη, ότι συζητάμε για το θέμα αυτό, είναι η πρώτη και ίσως αποφασιστική μεγάλη αλλαγή.