Όλοι που παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις από τα ΜΜΕ αισθάνονται και κάποιο θετικό συναίσθημα από όσα ακούγονται από τους ανθρώπους της κυβέρνησης σε σοβαρά θέματα που αφορούν το Κράτος. Πρόσφατα ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Βουλή την επανασύσταση της επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και όλοι οι Έλληνες ένιωσαν μια απέραντη ευτυχία αφού επιτέλους μπαίνουν οι βάσεις για την ικανοποίηση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και την αποζημίωση του ελληνικού Κράτους για το κατοχικό δάνειο.
Όλοι πλην του Σταύρου Θεοδωράκη που μίλησε ως εκπρόσωπος της Μέρκελ και του Σόιμπλε και με δήλωση του εξέφρασε την αντίθεση του για την κίνηση αυτή του Τσίπρα λέγοντας ότι δεν είναι καιρός για τέτοια διχαστικά διλλήματα ενώ κατέκρινε και τη δήλωση για κατάσχεση γερμανικής περιουσίας σε περίπτωση που η Γερμανία δεν πειθαρχήσει στο διεθνές δίκαιο και δεν αποδώσει τα ποσά που επιδικάστηκαν από τα δικαστήρια υπέρ των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.
Υπήρχαν υποψίες ότι το Ποτάμι είναι γερμανοκίνητος μηχανισμός και μια ένδειξη ήταν η προπαγάνδιση του Θεοδωράκη κατά την άφιξη του στην Κομοτηνή από το γερμανικό κανάλι της Deutsche Welle αλλά και από ανάλογες δηλώσεις που έκανε μετά τις εκλογές που έδειξαν την απόλυτη συμπάθεια του στον γερμανικό άξονα.
Ένα άλλο θέμα που ενόχλησε τον συμπαθή αρχηγό του Ποταμιού είναι και η πρόθεση του Υπουργείου Άμυνας να επανιδρύσει τη ΜΟΜΑ προκειμένου να εξοικονομηθούν δισεκατομμύρια ευρώ που τώρα πηγαίνουν στις τσέπες των μεγαλοεργολάβων. Δόθηκε η ευκαιρία να κατηγορήσει τον Καμμένο ότι επιχειρεί να χτυπήσει το εργολαβικό κατεστημένο. Δηλαδή εκτός από γερμανόφιλος είναι και υποστηριχτής του Μπόμπολα και των ομοίων του εργολάβων.
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να συγχωρέσει τον Καμμένο που δήλωσε στη Βουλή ότι είχε μισθό 25.000 ευρώ για μια εκπομπή στη τηλεόραση. Ρε Σταύρο, για την Ελλάδα υπάρχει κάτι ρε γαμώτο;
