Απαντητική επιστολή έστειλαν στη ΦΩΝΗ αναγνώστες της εφημερίδας από την Αλεξανδρούπολη, για ένα σχόλιο που δημοσιεύσαμε πρόσφατα σχετικό με τη δράση της Χαράς Νικοπούλου στο Μ. Δέρειο και τα αποτελέσματα που έφερε αυτή, μετά και τη διενέργεια των Ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου.
Οι αναγνώστες στην επιστολή τους κάνουν λόγο για παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης και εξιστορούν τα γεγονότα, όπως τα έζησαν αυτοί, που έλαβαν χώρα στο Μ. Δέρειο Έβρου. Για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας δημοσιεύουμε αυτούσιο το κείμενο της επιστολής :
«Κύριε Διευθυντά της εφημερίδας ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ,
Διαβάζοντας εμείς στην Αλεξανδρούπολη το κείμενο στο πρόσφατο φύλλο της εφημερίδας σας που αναφέρεστε στη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, μείναμε προβληματισμένοι από τη διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας των γεγονότων στο Μ. Δέρειο του Έβρου, καθότι ζήσαμε από κοντά τα γεγονότα.
Το 2005 η Χαρά Νικοπούλου διορίσθηκε στο ελληνόγλωσσο πρόγραμμα του σχολείου του Μ. Δερείου, μαζί με άλλες 3-4 συναδέλφους της.
Το Μ. Δέρειο ήταν τόπος που κατοικήθηκε την τελευταία 15ετία σχεδόν εξ ολοκλήρου από μουσουλμάνους παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία (με την ανταλλαγή πληθυσμών) καθορίζει τόπους επιβίωσης των μουσουλμανικών μειονοτήτων τους Νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, εκτός του Έβρου, πλην των 4.500 περίπου αθίγγανων που επιβίωναν γύρω από την Αλεξανδρούπολη. Δυστυχώς, με την ανοχή, ως συνήθως, της υπεύθυνης Πολιτείας μας τις τελευταίες δεκαετίες προγραμματίστηκε το Μ. Δέρειο στον Έβρο ως τόπος κατοικίας μουσουλμάνων οι οποίοι διατείνονται ότι είναι Τούρκοι.
Το έτος 1993, όπως γνωρίζουμε και πρέπει να είναι καταγεγραμμένο, οι μουσουλμάνοι του Μ. Δερείου μήνυσαν την Ελλάδα για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους! Η Ελλάδα καταδικάστηκε από τον Διεθνή Οργανισμό (αφού δεν υπήρξε η δέουσα ενημέρωση από την Ελλάδα – ως συνήθως μέχρι και σήμερα – της πραγματικότητας) και αποζημίωσε τους «καταπατημένους» με πολύ μεγάλα ποσά.
Το έτος 2000 εκτούρκισαν το παμπάλαιο πολιτιστικό πανηγύρι μας της περιοχής ΧΙΛΙΑ στο Μ. Δέρειο. Δεν άφηναν να γίνονται παρελάσεις κατά τις εθνικές γιορτές της πατρίδας μας. Έθεσαν στο περιθώριο (κατήργησαν) το νόμιμο Ιμάμη και ανακήρυξαν παρανόμως άλλον (εκτελώντας εντολές).
Με τέτοιες καταστάσεις ο τόπος αναγκαστικά ερημώθηκε από τους χριστιανούς που πήραν τις οικογένειες τους και έφυγαν, πλην 4 γερόντων, αδυνατώντας να ζήσουν με συντοπίτες οι οποίοι έλεγαν ότι είναι Τούρκοι.
Το 2004-05 ήρθε στο Μ. Δέρειο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι για ρεπορτάζ σχετικά με τη μουσουλμανική μειονότητα. Ο διευθυντής του σχολείου δήλωνε ενημερώνοντας τους ότι «όλοι οι κάτοικοι του Μ. Δερείου είναι μέχρι σήμερα Τούρκοι».
Επόμενοι ήταν λοιπόν το 2005 όταν διορίστηκαν η Χαρά Νικοπούλου και οι άλλες δασκάλες στο σχολείο, να δημιουργηθεί πλήρης αντίδραση από όλους αυτούς για την εκτέλεση του ελληνόγλωσσου προγράμματος.
Είναι γνωστή, όπως μάθαμε, η παρατήρηση στην καθαρίστρια του σχολείου από την Χαρά, η οποία καθαρίστρια δεν είχε καθαρίσει για μία εβδομάδα το σχολείο, με όλες τις επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών. Η Χαρά Νικοπούλου είχε ήδη δημιουργήσει φιλικό κλίμα με τα παιδιά, είχε επαφές και εκτός μαθημάτων μαζί τους και ετοιμαζόταν να ταξιδέψει μαζί τους για μια εκδήλωση στην Αθήνα. Άλλωστε οι συνευρέσεις με τα παιδιά δεν συνέφεραν τους «εκτελεστές ξένων εντολών». Και αυτό ήταν το έναυσμα να εισέλθει ο σύζυγος της καθαρίστριας στο κλειστό ελληνικό σχολείο και να την χτυπήσει βάναυσα προκαλώντας πολύ μεγάλες βλάβες στην υγεία της. Τα δικαστήρια που ακολούθησαν απέδωσαν δικαιοσύνη.
Γνωρίζοντας τα ανωτέρω δημιουργείται η απορία για τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Η Χαρά δεν προσπάθησε τον εξελληνισμό των κατοίκων, ούτε δημιούργησε παρατράγουδα, απλώς έκανε ευσυνείδητα το καθήκον της ως δασκάλα, όπως αυτό ορίζεται πάντα από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, μόνο που δημιουργούσε πρόβλημα στους ξενόφερτους προγραμματισμούς για αυτό και δημιουργήθηκαν εσκεμμένως όλες οι καταστάσεις εναντίον της με διαστρεβλωμένες κατηγορίες προκειμένου να φύγει από τον τόπο αυτό για να υλοποιούνται τα… σχεδιαζόμενα».
τουρκος καλος μονο νεκρος. φευγοντας θα παρω μαζι μου στην κολαση οσους περισσοτερους μπορεσω.
1) Το άρθρο 2 της Σύμβασης περι ανταλλαγής των ελληνικων και τουρκικων πληθυσμων στο άρθρο 2 λέει οτι εξαιρούνται από την Ανταλλαγή οι Μουσουλμάνοι κάτοικοι της Θράκης. Δε λέει Ξάνθης και Κομοτηνής. Λέει Θρακης. Και όπως γνωρίζουμε όλοι στη Θρακη συμπεριλαμβάνεται και ο Έβρος (όπου ανήκει και το Μ. Δέρειο)
Άρθρον 2 .
Δεν θα περιληφθώσιν εις την εν τω πρώτω άρθρω προβλεπομένην ανταλλαγήν:
α) οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως·
β) οι Μουσουλμάνοι κάτοικοι της ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
2) Οι μουσουλμάνοι της Θρακης ειναι (καταρχάς) και Ελληνες πολιτες. Αρα δεν μπορεις να τους απαγορευσεις να κατοικουν σε ορισμένη περιοχή στην Ελλαδα. Οπως ολοι οι ελληνες, έχουν καθε δικαιωμα να κατοικουν όπου θελουν, όπως και οι χριστιανοί.
3) Το οτι στο Μ. Δερειο κατοικουν μουσουλμανοι μονο τα τελευταια (15ετια) χρονια αν μη τι αλλο ειναι ψέμα μεγάλο. Χριστιανους δεν ξερω αν ειχε ποτε το χωριο.
4) Η λέξη “επιβίωση” ειναι αν μη τι αλλο αστείο. “τοπους επιβιωσης μουσουλμάνων” ; Επιβίωσης; Είναι δυνατόν; Ανοίξτε κανα λεξικό.
Είπαμε δε γουσταρουμε τους μουσουλμανους, δε γουσταρουμε τους τουρκους αλλα δεν χρειαζεται να γινουμε και ρατσιστές και φασιστες!