Πρώτοι απ’ όλους, γράψαμε σε παλαιότερες εκδόσεις μας για την κατάσταση που επικρατούσε στην υπόθεση Κέντρο Αποκατάστασης «Άγιος Γεώργιος» με τα δεκάδες οικονομικά προβλήματα εξαιτίας της καθυστέρησης πληρωμής των νοσηλίων από τα ασφαλιστικά ταμεία. Γράψαμε ότι ο εργοδότης δεχόταν πιέσεις από ομάδες ιατρών της γειτονικής χώρας να αγοράσουν το ίδρυμα και κανείς δεν άκουγε.
Πρώτοι, επίσης, γράψαμε ότι η πολιτική του Υπουργείου Υγείας ήταν η απαξίωση του ιδρύματος και η αρνητική συμπεριφορά του Υφυπουργού Σαλμά ώστε το ίδρυμα σταδιακά να υποβαθμιστεί και να περάσει σε χέρια κάποιων μεγάλων νοσηλευτικών ιδρυμάτων που δρουν στην Ελλάδα και κανένας δεν ενδιαφέρονταν να πάρει θέση.
Σήμερα που υπάρχει ένα δυσάρεστο γεγονός με την παύση των εργασιών του και την απόλυση όλων των εργαζομένων θα ξεκινήσουν κάποιοι να ψηλώνουν την υποστήριξη τους για τους γνωστούς λόγους βέβαια. Οι εργαζόμενοι ξόδευαν τα χρήματα τους στην Κομοτηνή, οι επαγγελματίες της πόλης κέρδιζαν από την πώληση των προϊόντων τους στο ίδρυμα, οι συγγενείς και οι άλλοι επισκέπτες των νοσηλευόμενων άφηναν κάποια χρήματα στη πόλη, η περίθαλψη έλυνε οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα αλλά δυστυχώς όλα αυτά είναι ένα θλιβερό παρελθόν.
Τώρα πολλοί θα αρχίσουν τα μεγάλα λόγια συμπαράστασης και κοινών αγώνων για το θεαθήναι. Μίζερη πόλη. Μήπως το ίδιο δεν έγινε και με την υπόθεση της Fanco που όλοι έβαζαν τα στήθια τους μπροστά;
