Σχετικά με την προσπάθεια να φανεί ότι κάτι υπάρχει και κινείται στην συνδικαλιστική οργάνωση του ενός και μοναδικού παράγοντα προστάτη των απανταχού αδικημένων ψάξαμε και μάθαμε ότι τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου μετρούνται μόλις στα δάχτυλα του ενός χεριού και φυσικά δεν υπάρχει υπεύθυνος Τύπου.
Χρησιμοποιείται απλά ο τίτλος για να φανεί μια ομαδικότητα και σοβαρή υποδομή, όμως ατύχησε ο ανεπάγγελτος πρόεδρος. Σχετικά με το κατάπτυστο κείμενο της δήθεν απάντησης του, αποτυχημένη η αναφορά του στη συνδικαλιστική δράση του μισητού αντιπάλου του αφού φάνηκε ακόμη μια φορά ότι στερείται γνώσεων σχετικά με τη νομοθεσία και ιδιαίτερα των διατάξεων του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82 από τον οποίο γνωρίζει μόνο τα άρθρα που δίνουν δικαιώματα στον ίδιο.
Την εποχή βέβαια της ψήφισης του σχετικού νόμου ο ίδιος ήταν σε μακρινές πατρίδες και προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί ευεργετικούς νόμους για πρόσληψη στο δημόσιο ενώ οι άλλοι καθοδηγητές του ζούσαν την ίδια μίζερη ζωή, άλλος στα λιβάδια βοσκώντας αγελάδες και άλλοι κάνοντας θελήματα.
Η δυνατότητα να είναι μέλος δυο σωματείων (ενός επιχειρησιακού και ενός κλαδικού) είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε εργαζομένου αρκεί να είναι απασχολούμενος σε επιχείρηση του κλάδου. Το ερώτημα στο οποίο δεν απαντάει ο σεβαστός κατά τα άλλα πρόεδρος είναι σε ποια επιχείρηση εργάζεται εκείνος.
Γιατί δηλαδή ο εχθρός τους δεν μπορούσε να είναι σε δυο σωματεία (ένα επιχειρησιακό και ένα κλαδικό των Μεταφορών, με το δεύτερο να ιδρύεται το έτος 2000 για την κάλυψη δεκάδων εργαζομένων στο χώρο των Μεταφορών και Επικοινωνιών) και γιατί δεν θα μπορούσε να είναι μέλος ενός άλλου κλαδικού σωματείου που είχε ζωή μέχρι το 1980; Φυσικά η προσπάθεια των συκοφαντών μπορεί να πάει στο βρόντο αρκεί να ζητήσουν τη γνώμη δεκάδων Κομοτηναίων για το επάγγελμα και την απασχόληση όλης της οικογένειας του αντιπάλου τους.
Τουλάχιστον θα μάθαιναν ποιοι παλιοί Κομοτηναίοι είχαν σοβαρή και αξιοπρεπή απασχόληση. Στο άλλο φύλλο το τρίτο σκέλος της απάντησης.
