Η ναυτία στο αυτοκίνητο ή το τρένο, μεταξύ άλλων, οφείλεται στο γεγονός ότι οι πληροφορίες που μεταφέρονται από τα μάτια έρχονται σε αντίθεση με εκείνες που γίνονται αντιληπτές από το έσω ους. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, έναν επιβάτη που διαβάζει μέσα στο αυτοκίνητο: Τα μάτια του του δημιουργούν την εντύπωση της σταθερότητας ως προς το περιβάλλον, ενώ το έσω ους καταγράφει επιταχύνσεις και στροφές.
Αποτέλεσμα; Ο εγκέφαλος δεν ξέρει πώς να επεξεργαστεί τις αντικρουόμενες πληροφορίες• ακολουθούν ζαλάδες, υπνηλία, εμετοί. Αυτά τα προβλήματα είναι συχνά στα παιδιά ηλικίας από 2 έως 10 ετών, γιατί το οπτικό τους πεδίο περιορίζεται πολύ από το προσκέφαλο του οδηγού. Κατά κανόνα, τα μωρά δεν έχουν πρόβλημα, γιατί οι μηχανισμοί ισορροπίας τους δεν έχουν ακόμη ωριμάσει. Η ευαισθησία είναι μικρότερη στους ενήλικες, αλλά στις γυναίκες τα συμπτώματα εντείνονται κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, της εγκυμοσύνης ή σε περίπτωση που κάνουν χρήση αντισυλληπτικού χαπιού.
Άρα, πρέπει να κατηγορήσουμε τις ορμόνες; Ναι, αλλά όχι αποκλειστικά: Κατά τη διάρκεια της μετακίνησης με τα διάφορα μέσα μεταφοράς, η σύγκρουση των αισθήσεων είναι παρεμφερής με εκείνη που νιώθει ο εγκέφαλος μετά την απορρόφηση μιας τοξικής τροφής. Εξ’ ου και οι ναυτίες. Ο γυναικείος οργανισμός έχει ένα μικρότερο όριο ανοχής στις τοξίνες, για να είναι σε θέση να προστατεύει το μωρό κατά την εγκυμοσύνη ή τη γαλουχία.
