Μήνυμα για την 8 η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εξέδωσε ο Συνασπισμός Ροδόπης. Στο κείμενο αναφέρεται αναλυτικά : «Η ιστορία των αγώνων των εργατριών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, καθώς και οι μετέπειτα αλλαγές που έφερε το φεμινιστικό κίνημα στη ζωή των γυναικών και τα διαχρονικά αιτήματά του, δεν έχουν μόνο αξία μνήμης. Σε μια εποχή που διαλύονται οι κοινωνικοί θεσμοί και καταργούνται παροχές και δικαιώματα, όπου οι έχοντες και κατέχοντες, ΔΝΤ και Τρόϊκα προχωρούν σε κατά μέτωπο επίθεση, ενώ τα δικαιώματα των γυναικών έχουν ξεθεμελιωθεί, οι συντρόφισσες του παρελθόντος μας διδάσκουν πόσο επίκαιρες είναι στη σύγχρονη εποχή οι θυσίες τους.
Στις μέρες μας οι γυναίκες αποκλείονται ολοένα και περισσότερο από το δημόσιο χώρο: τον Νοέμβριο του 2011 η ανεργία έφτασε το 20,9% που είναι 1.029.587 άνεργοι. Η ανεργία στις γυναίκες ήταν 24,5% και στους άνδρες 18,3%.
Είναι οι πρώτες που «εκτινάσσουν», την ανεργία εφόσον είναι αυτές που γεννούν παιδιά και παίρνουν άδειες μητρότητας, που δεν είναι διαθέσιμες για εξαντλητικά ωράρια εξ αιτίας των πολλαπλών τους ρόλων. Ο φόβος της απόλυσης κάνει τις εργαζόμενες πιο ευάλωτες σε πιέσεις για εργασία εκτός ωραρίου, για απλήρωτες υπερωρίες και πλήθος άλλων παρανομιών από την μεριά των εργοδοτών.
Οι μνημονιακές πολιτικές σε συνδυασμό με τις πατριαρχικές αντιλήψεις-ιδιαίτερα επιθετικές σήμερα- στόχευσαν από την αρχή της κρίσης στις γυναίκες, αδιαφόρησαν παντελώς για τις ιδιαίτερες ανάγκες τους και κατάργησαν κάθε θετική διάκριση υπέρ τους. Η εργασία των γυναικών έχει μετατραπεί σε δουλεία, με εξευτελιστικές αμοιβές, με άνιση αμοιβή για ίσης αξίας εργασία, συχνά χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, ηθική και σεξουαλική παρενόχληση, απολύσεις εγκύων και συνθήκες εργασίας που θυμίζουν 19ο αιώνα.
Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση έως και κατάργηση σειράς επιδομάτων που προβλέπονται από Συλλογικές Συμβάσεις, που κερδήθηκαν για να διευκολύνουν τη ζωή των γυναικών και το μεγάλωμα των παιδιών, αφαιρούν από τις γυναίκες ένα σημαντικό στήριγμα για την ισότητα. Τέτοια είναι τα επιδόματα γάμου, βρεφονηπιακού σταθμού, παιδικής μέριμνας, κατασκηνωτικό, η κατάργηση του επιδόματος τοκετού και η μείωση του επιδόματος γέννας Επίσης κινδυνεύουν τα ειδικά ωράρια μητέρων καθώς και ειδικές άδειες (γονικές, παρακολούθησης παιδιών) που προβλέπουν οι κλαδικές ΣΣΕ πέραν αυτών της ΕΓΣΣΕ (αν δεν αφαιρεθούν σε επόμενο χρονικό διάστημα και αυτά).
Ο άνισος καταμερισμός της εργασίας εντός του σπιτιού, η φροντίδα των νεαρότερων και των γηραιότερων μελών σε συνθήκες κατεδάφισης της δημόσια κοινωνικής πρόνοιας, αναμφισβήτητα βαραίνει τις πλάτες των γυναικών, με συνέπειες τόσο στην προσωπική τους ζωή όσο και στην κοινωνική τους. Οι πολλαπλοί ρόλοι οδηγούν είτε σε υπερηρωίδες σε διαρκή ένταση, είτε σε αποκλεισμένες ( ανεργία, «ανάκριση» για δημιουργία οικογένειας κατά την πρόσληψη τους σε εργασία, ελλιπής συμμετοχή στα κοινά, γυάλινη οροφή στην επαγγελματική ανέλιξη). Παράλληλα παρά τις κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος, τα δικαιώματα των γυναικών πλήττονται σε καθημερινές οικογενειακές ιστορίες που θάβονται στην κοινωνική σιωπή.
Η χειρότερη όμως εικόνα που μπορεί να αποδοθεί ως κομμάτι της καταπίεσης των γυναικών είναι αυτή της άσκησης βίας, σε όλες τις μορφές της: σωματική, ψυχική, ενδοοικογενειακή ή στο δημόσιο χώρο. Πρόκειται για φαινόμενο που δε σταμάτησε ποτέ να καταγράφεται και που η ρίζα του βρίσκεται σε μια βαθιά πατριαρχική αντίληψη εξουσίας και ιδιοκτησίας. Τα θύματα της πορνείας, ακόμα πιο πολύ του trafficking, αποτελούν τα σύμβολα μιας ολικής κοινωνικής καταπίεσης στην πιο επαχθή μορφή και η εκμετάλλευσή τους αποτελεί πηγή τεράστιου πλούτου. Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για την φροντίδα και την επανένταξη των κακοποιημένων γυναικών και των θυμάτων του trafficking εξαφανίστηκαν με την κατάργηση της κοινωνικής πρόνοιας.
Σε περιόδους κρίσης οι γυναίκες, όπως και οι άνδρες, μοιράζονται σε διαφορετικά στρατόπεδα ανάλογα με τα μείζονα διακυβεύματα της ιστορικής στιγμής.
Οι γυναίκες που διάλεξαν το στρατόπεδο της αντίστασης στον οδοστρωτήρα των μέτρων της κυβέρνησης και τρόϊκας δίνουν καθημερινά το παρόν στους συλλογικούς αγώνες και στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Στους δρόμους και στις πλατείες, στα συλλαλητήρια και στον συντονισμό δεκάδων κινημάτων, η συμμετοχή των γυναικών σπάει και ανατρέπει τα στερεότυπα για το δημόσιο χώρο, την πολιτική και τους «πρωταγωνιστές» της.
Δείχνει την αποφασιστικότητα των γυναικών να εμποδίσουν την κατεδάφιση δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες δεκαετιών. Ανοίγει δρόμους χειραφέτησης. Ακριβώς γι αυτό, η συλλογική κατανόηση της διάστασης του φύλου στις επιπτώσεις της δραματικής κοινωνικής κρίσης, ενδυναμώνει τις γυναίκες, ενδυναμώνει τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, αξιοπρέπεια κι ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Ο Συνασπισμός, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, εκφράζει την αλληλεγγύη του στους αγώνες των γυναικών, εντάσσοντας τα φεμινιστικά προτάγματα στο πρόγραμμά του και στοχεύοντας σε μια κοινωνία σεβασμού των ανθρώπινων αξιών και απόλυτης ισότητας των φύλων».
