Οι επαγγελματίες της Ροδόπης έβαλαν στο περιθώριο το Επιμελητήριο τους
Οι εκλογές για την διοίκηση του Επιμελητηρίου πραγματοποιήθηκαν και νικητής αναδείχτηκε ο Αργύρης Αργυρόπουλος που ήταν και πάλι πρόεδρος και το προηγούμενο διάστημα οπότε φυσιολογικά θα πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος απο το εκλογικό αποτέλεσμα.
Κατά την προεκλογική περίοδο που κράτησε ένα μήνα ακούστηκαν πάρα πολλά ευτράπελα που δεν τιμούν την επαγγελματική τάξη.
Κάποιος που αγωνίστηκε με ιδιαίτερο φανατισμό για την επιτυχία του συνδυασμού Αργυρόπουλου ήταν και ο πρώην πρόεδρος και όψιμος τηλεοπτικός υβριστής που προσπάθησε να εκλεγεί ένας προσκείμενος σ’ αυτόν πρόεδρος, ασφαλώς για δικούς του λόγους.
Προσπαθώντας να δώσουμε μια εξήγηση για την συμπεριφορά του σκεπτόμαστε ότι ένας λόγος είναι να συνεχίσει να βρίσκεται το επιμελητήριο στη χαμηλή στάθμη που βρίσκονταν επί των ημερών του και να μην φτάσει σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο σαν φορέας του δημοσίου. Άλλη αιτία είναι η πιθανή αποκάλυψη κάποιων ενεργειών που δεν θα έπρεπε να δουν το φως της ημέρας και φυσικά ο σπουδαιότερος είναι οτι η θέση του προέδρου και του συμβούλου παρέχει μεγάλες δυνατότητες για ευνοϊκές συμπεριφορές (άτοκα δάνεια, προμήθειες αντιπροσωπειών, βιοτεχνικά δάνεια, προμήθειες τροφίμων σε δημόσια ιδρύματα, διορισμοί, ταξίδια, αδικαιολόγητα τραπεζώματα κλπ).
Γεγονός είναι ότι το επιμελητήριο παρά τις φανφαρονικές και βαρύγδουπες δηλώσεις του πρώην προέδρου ότι τάχα είναι ένας αξιόλογος φορέας που εκφράζει όλους τους επαγγελματίες είναι στο περιθώριο και αυτό φάνηκε απο την συμμετοχή των μελών στις εκλογές αφού σε σύνολο 6.000 μελών και 3.100 οικονομικά τακτοποιημένων που είχαν δικαίωμα ψήφου (ποσοστό 50%) ψηφίσαν μόνον οι μισοί περίπου (1.714) κι αυτοί επειδή πιέστηκαν αφόρητα από τους 100 υποψήφιους.
Τέτοια είναι η εκτίμηση που τρέφει ο κάθε επαγγελματίας κι ας κοκορεύεται ο πρώην λέγοντας ότι ο φορέας είναι καταξιωμένος στη συνείδηση των ανθρώπων της αγοράς. Στο κάτω – κάτω της γραφής ο καθένας λέει ότι θέλει για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία και για να δείξει ένα ανύπαρκτο έργο χωρίς να υπολογίζει ότι ο κάθε πολίτης βρίσκει την ευκαιρία να γελάσει για όσα ευτράπελα ακούει.
