Τον λυπήθηκαν όσοι τον συνάντησαν μετά την επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στη Κομοτηνή. Ο πόνος από την αβάσταχτη μοναξιά και απαξίωση που ένιωσε ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του αφού τον «εξαφάνισαν» από κάθε εκδήλωση ενώ τον άκουσαν να μονολογεί και να λέει πως είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει στο πλάι του τον άσπονδο κομματικό του φίλο πρώην βουλευτή Στυλιανίδη και όχι τον ίδιο που είναι ο νέος κατά φαντασία Ροδοπάρχης.
Δεν κατάλαβε ότι οι μόνοι του συμπαραστάτες και αποδέκτες του φανφαρονικού του στυλ είναι κάποιοι καφενόβιοι που ικανοποιούν όμως τη ματαιοδοξία του; Δεν κατάλαβε επίσης ότι για την απόκτηση της συμπάθειας των πολιτών και του πολιτικού κόσμου απαραίτητη είναι η ικανότητα στην πολιτική και τα αποτελέσματα από μια σοβαρή δραστηριότητα που θα φέρει αποτελέσματα για το λαό;
