Ο ένας θεωρείται δεξιός, ο άλλος κέντρο – δεξιός και ο τρίτος δεξιός – δεξιός και ολίγον τι αριστερός και όμως έχουν τις ίδιες ανησυχίες για τη διακυβέρνηση της χώρας και φυσικά ρίχνουν από τώρα δάκρυα για την τύχη της άμοιρης αυτής χώρας. Ο λόγος για τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Θεοδωράκη που ένα μήνα μετα τις εκλογές μόνο δεινά βλέπουν στη διακυβέρνηση της χώρας.
Δεν έχουν την παραμικρή υπομονή να δουν έστω το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης και άρχισαν να βλέπουν μπροστά τους το καταστροφικό αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής. Οι δύο υποταγμένοι στη λογική των μνημονίων και ο τρίτος γέννημα και θρέμμα του μιντιακού και εργολαβικού κατεστημένου αγωνίζονται για την ανατροπή του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ από το φόβο μην τυχόν και πετύχει στα όσα προγραμματίζει.
Αλίμονο στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο αν πετύχει ο Τσίπρας, αλίμονο και στους καναλάρχες και στους μεγαλοεργολάβους. Γι’ αυτό μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να ενώσουν στη βουλή τις δυνάμεις τους για να έχουν μια ισχυρή αντιπολιτευτική τακτική. Καλυτέρα θα είναι βέβαια να προχωρήσουν στη συγκρότηση ενιαίου πολιτικού φορέα με κάποια άλλη επωνυμία αφού πλέον τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν τους επιτρέπουν να ισχυρίζονται ότι έχουν βαρύνουσα πολιτική παρουσία.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά με 43%, η ΝΔ στο χαμηλό 17%, το Ποτάμι στο 4,5% και το ΠΑΣΟΚ μετα βίας στο 3% είναι μια καλή πρόταση για ενιαίο πολιτικό φορέα.
