Τα παλιότερα χρόνια και σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση συνδικάτων και μαθητικών οργανώσεων ένα από τα συνθήματα ήταν αυτό της επιχορήγησης για τις δαπάνες της εκπαίδευσης. Τα συνθήματα ήταν «Δώστε το 15% για τη Παιδεία» και «Λεφτά για την Παιδεία και όχι για το ΝΑΤΟ» και ήταν σύνθημα που θεωρούνταν σωστό και λογικό.
Στη συνέχεια τα κονδύλια για την Παιδεία περιορίστηκαν σε ένα ποσοστό της τάξης του 5% για να φτάσουμε στις μέρες μας που το ποσοστό για την Παιδεία έφτασε στο 2%.
Φυσικά όπως διαπιστώνεται η άρχουσα τάξη θέλει παιδεία μόνο για τα παιδιά της χωρίς να υπολογίζει τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών αλλά και το κυριότερο να αδιαφορεί για την ύπαρξη του κατάλληλου και αναγκαιούντος αριθμού των εκπαιδευτικών στα σχολεία. Σήμερα τα σχολεία υπολειτουργούν και χάνονται διδακτικές ώρες για τους μαθητές αφού δεν υπάρχουν καθηγητές και βιβλία. Η κυβέρνηση νομοθετεί αλλά οι επιλογές της είναι αντίθετες με το κοινωνικό σύνολο και δημιουργεί εντάσεις στην κοινωνία με τις κινητοποιήσεις των μαθητών.
Το σχέδιο Λοβέρδου για άμισθη εργασία των καθηγητών με το δέλεαρ της χορήγησης μπόνους που θα χρησιμοποιηθούν όταν προβλεφτεί η πρόσληψη τους μετά από μερικά χρόνια δεν ικανοποίησε ασφαλώς τους εκπαιδευτικούς που επέστρεψαν τα… μόρια τους στον Υπουργό.
