Κάποτε άρχισε μια πρωτοβουλία για τη στεγαστική αποκατάσταση των αθίγγανων ώστε να διαβιούν σε σπίτια που πληρούν τους ελάχιστους όρους της υγιεινής και ασφάλειας. Τότε υπήρχαν δύο σκέψεις, μια να δοθούν χρήματα και να αγοραστούν ή να κατασκευαστούν σπίτια σε διάφορα σημεία μέσα στην πόλη για να μην γκετοποιηθούν οι άνθρωποι αυτοί και να ενσωματωθούν καλύτερα μέσα στο κοινωνικό σύνολο και μια να δοθούν τα δάνεια αυτά στους ίδιους τους ενδιαφερόμενους για να χτίσουν τα δικά τους σπίτια.
Επικράτησε η δεύτερη λύση και αμέσως άρχισε το μεγάλο πάρτι αφού οι αετονύχηδες που παρουσιάζονται κάθε φορά σε ανάλογες περιπτώσεις πλησίασαν τους δανειολήπτες, τους υποσχέθηκαν φθηνά και ωραία σπίτια και πήραν αυτοί με τις ανάλογες εξουσιοδοτήσεις τα χρήματα από τις τράπεζες και μάλιστα της Καβάλας.
Οι κατασκευαστές όμως έχτισαν από ένα μικρό σπιτάκι δύο δωματίων, έδωσαν χρήματα για την αγορά ενός αγροτικού αυτοκινήτου και τα υπόλοιπα τα έβαλαν στις τσέπες τους. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι αλλά περισσότερο οι αετονύχηδες εργολάβοι και οι κάθε λογής συνέταιροι τους (πολιτικοί, τραπεζίτες κλπ). Τώρα υπάρχει ακόμη μια φορά πρόβλημα με τις εστίες των αθίγγανων και το Κράτος πρέπει να δώσει πολλά χρήματα για την αποκατάσταση τους. Άτυχο ελληνικό Κράτος.
