Ας μην περιμένουν τα στελέχη της αντιπολίτευσης ότι δεν θα συγκεντρώσει η κυβέρνηση το μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών που είναι απαραίτητοι για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τα σχέδια επί χάρτου παίρνουν και δίνουν, ονόματα γράφονται και σβήνονται και κάθε τόσο ακούγονται αισιόδοξες δηλώσεις. Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει θετικές εξελίξεις στα σοβαρά θέματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες ώστε να δώσει το δικαίωμα και την ευκαιρία στους ανεξάρτητους βουλευτές και όχι μόνο να υπερψηφίσουν την κυβερνητική πρόταση.
Τα επιχειρήματα είναι καθαρά οικονομικά και πολιτικής επιβίωσης αφού σε ορισμένα κόμματα υπάρχει ο μεγάλος φόβος ότι αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας πολλοί από τους άφωνους και άλαλους βουλευτές δεν θα έχουν πολιτικό μέλλον και αυτό είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη. Όμως όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει και η δυνατότητα να μοιραστεί πολύ χρήμα και μάλιστα αφορολόγητο.
Ας θυμηθούμε την περίπτωση της αποστασίας του 1965 και του νεότερου ανεξάρτητου βουλευτή Ποντίκη για να καταλάβουμε τι θα συμβεί στις 8 Φεβρουαρίου, ημέρα που αρχίζουν οι ψηφοφορίες. Δυστυχώς οι ψηφοφορίες είναι μυστικές και έτσι οι πολίτες δεν θα ξέρουν ποιους θα κυνηγούν.
