Δεκάδες Θρακολόγοι, τουρκολόγοι και τουρκοδίαιτοι ασχολούνται τις τελευταίες μέρες με τον αριθμό των ψήφων που συγκέντρωσε στις ευρωεκλογές το τοπικό μειονοτικό κόμμα αλλά δεν αναφέρει κανείς ότι το σενάριο ειχε επαναληφτεί στις βουλευτικές εκλογές του 1989 όταν ο ανεξάρτητος μειονοτικός βουλευτής συγκέντρωσε το 95% των μειονοτικών ψήφων.
Τώρα έγινε ένα άτυπο δημοψήφισμα και μάλιστα με τη βοήθεια του Κράτους παρόλο που οι μειονοτικοί γνώριζαν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να εκλέξουν ευρωβουλευτή αφού δεν έχουν την απαραίτητη εκλογική δύναμη, όμως προτίμησαν τη χαμένη ψήφο για να δείξουν τον αυτοπροσδιορισμό τους.
Όταν μετά το 1974 εφευρέθηκε το δικαίωμα του ατομικού προσδιορισμού και απαγορεύτηκε ο συλλογικός αυτοπροσδιορισμός καταργήθηκαν οι λέσχες, οι ποδοσφαιρικές ομάδες και οι σύλλογοι. Εδώ έχουμε το εξής παράδειγμα να μπορεί ένας μειονοτικός πολίτης να αυτοπροσδιορίζεται Έλληνας υπήκοος, μουσουλμάνος στο θρήσκευμα και τουρκικής καταγωγής, αλλά μαζί με τον αδελφό του και τους γονείς του δεν δικαιούνται να δηλώνουν ότι συλλογικά είναι τουρκικής καταγωγής!
Οι ευρωεκλογές λοιπόν ήταν ένα άτυπο δημοψήφισμα και δόθηκε η ευκαιρία στη μειονότητα της Ροδόπης και της Ξάνθης αλλά και όπου αλλού υπάρχουν τουρκογενείς να δηλώσουν επίσημα την ύπαρξη τους. Οι πολίτες αυτοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν και στο μέλλον και εμείς όλοι στη Ροδόπη ζούμε αρμονικά χωρίς κανένα πρόβλημα στις σχέσεις μας. Οι μόνοι ανησυχούντες είναι αυτοί που χειρίζονταν τα μυστικά κονδύλια προσπαθώντας να μεταπείσουν δήθεν τους μειονοτικούς ώστε να δηλώσουν ότι δεν είναι τουρκογενείς.
Η προσπάθεια στο χωριό Δροσερό με την περίπτωση της Σαμπιχά είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα άσκοπης σπατάλης αφού κάθε χρόνο ξοδεύονται περίπου 3.600.000 ευρώ χωρίς αποτέλεσμα. Αν κάποιος προσπαθήσει να διερευνήσει σε εκλογικά τμήματα του Νομού Ξάνθης για να διαπιστώσει που ψήφισαν οι ψηφοφόροι του Δροσερού δεν θα βρει κανένα στοιχείο αφού διέσπασαν σε πολλά εκλογικά τμήματα της Ξάνθης ώστε να μην φαίνεται η αποτυχία τους. Το ερώτημα είναι αν θα εξακολουθήσει η χρηματοδότηση των εθνικών λαμογιών χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα.
