Τελικά η προσπάθεια των δυο κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, να δημιουργήσουν ένα κοινό μέτωπο για την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού χώρου φάνηκε από την αρχή ότι θα ήταν μια σκέτη αποτυχία. Φάνηκε επίσης ότι και τα δυο κόμματα διακατέχονται από το άγχος της ύπαρξης και της συνέχισης μιας πολιτικής που όμως είχε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
Φάνηκε επίσης ότι μοναδικός σκοπός πέρα από τα μεγάλα λόγια για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς ήταν η δημιουργία προϋποθέσεων για μια εκλογική συνεργασία που θα βοηθούσε να έχουν εκλογικά κέρδη. Οι βαρύγδουπες δηλώσεις για συνεργασία γρήγορα έδειξαν το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των κομμάτων, πράγμα που ακύρωσε κάθε προσπάθεια συνεργασίας. Οι όποιες επαφές και συνομιλίες που προηγήθηκαν απλά ήταν η βιτρίνα για τον επηρεασμό κάποιων δυνάμεων ενώ υπήρχε η υποκριτική συμπεριφορά του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου που από την μια μεριά δήλωνε τη διάθεση του για συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ και από την άλλη δεμένος στο άρμα του Σαμαρά υπέγραφε προγραμματικές συμφωνίες για τη συνέχιση μιας αδιέξοδης πολιτικής υλοποίησης του μνημονίου.
Ο Κουβέλης από την άλλη έχοντας την πικρή εμπειρία από το πούλημα που έφαγε ως μέλος της τρικομματικής κυβέρνησης ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να δεχτεί την υποκριτική πολιτική του Βενιζέλου που από τη μια μεριά θα αγωνίζονταν για την υλοποίηση του προγράμματος του Σαμαρά και από την άλλη θα προσπαθούσε να υλοποιήσει μαζί του το πλάνο για την άλλη πρόταση εξόδου της χώρας από την κρίση. Ωραία τα λόγια για το προξενιό αλλά δύσκολος ο γάμος όταν μάλιστα οι μελλόνυμφοι έχουν διαφορά απόψεων.
