Η Εγκύκλιος επί τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή από τον Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα.
«Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μεγάλη Παρασκευὴ σήμερα!
Ὁ Κύριός μας κάθηται ἐπὶ τοῦ θυσιαστικοῦ Του θρόνου, τὸν Τίμιο Σταυρό «ποὺ εἶναι ζυγὸς μέγιστος, θαυματουργὸς, στατῆρας ποὺ ἐστήθηκε στήν μέσην ἀκριβῶς, γιά νά ζυγιάσει τὴν κούφιαν ἔγνοιαν τῶν ἀνθρώπων», λέγει ὁ ποιητὴς Τάκης Παπατσώνης.
Γι΄ αὐτὸ «γῆς τὰ θεμέλια συνεταράττετο…» συμπάσχοντας καὶ κατανοώντας τὸ μεγάλο μυστήριο τοῦ ἀναστασίμου θανάτου. «Γιατὶ μὲ τὸ αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἁγιάζεται ἡ γῆ» καὶ ἐκείνη τὴν ὥρα ἔγιναν πολλὰ θαύματα λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «ὁ Θεὸς σταυρώθηκε, ὁ ἥλιος σκοτείνιασε καὶ ξανάναψε πάλι˙ γιατὶ ταίριαζε μαζὶ μὲ τὸν Δημιουργὸ νά συμπάσχουν τὰ δημιουργήματα. Τὸ καταπέτασμα σχίστηκε στά δύο. Αἷμα καὶ νερὸ ἔτρεξε ἀπὸ τὴν πλευρὰ Του, αἷμα, γιατὶ ἦταν ἄνθρωπος καί νερό γιατί ἦταν ἀνώτερος ἀπό ἂνθρωπο. Ἡ γῆ σείστηκε, οἱ πέτρες σχίστηκαν πρὸς τιμὴν τῆς Πέτρας, ἡ δὲ Πέτρα εἶναι ὁ Χριστός. Οἱ νεκροὶ ἠγέρθησαν ὡς ἀρραβῶνας τῆς τελικῆς καὶ γενικῆς ἀναστάσεως. Αὐτὲς οἱ λίγες σταγόνες αἵματος ἀναδημιούργησαν ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ ἔγιναν γιὰ ἐμᾶς, ὅ,τι εἶναι ἡ πυτιὰ γιά τὸ γάλα, συνδέοντάς μας σὲ ἑνότητα.
Δικαίως τὰ «πάντα συνέπασχον» διότι τὰ πάντα κατανοοῦσαν τὴν θυσιαστικὴ δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀθώου καταδίκου, τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου, ποὺ ἔγινε ὅμως «Κατάδικός μας» κατὰ τήν προσφιλήν ἔκφραση τοῦ π. Ἀνανία Κουστένη.
Διότι «Χρειαζόμασταν ἓναν σαρκούμενο Θεό, ἓναν Θεὸ νεκρούμενο, γιά νά μπορέσουμε νά ζήσουμε» καθὼς λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὁ Κύριός μας προσφέρει τὸν Ἑαυτὸ Του ὄχι μόνον γιά τὴν ἁμαρτωλὴ ἀνθρωπότητα, ἀλλὰ καὶ γιά τὴν Ἐκκλησία Του «γιά νά τὴν ἁγιάσει, νά τὴν ἐξαγνίσει, νά τὴν κάνει ἁγία, ἔνδοξη καὶ ἄμωμη», ὅπως μᾶς λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος (Ἐφεσ. ε΄ 25-27).
Ἀγαπητοί μου
Σήμερα ζοῦμε τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ ποὺ εἶναι συγχρόνως μυστήριο λύπης καὶ μυστήριο χαρᾶς, μυστήριο καταισχύνης καί μυστήριο δόξας. Ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ὁλοκληρώθηκε μὲ αὐτοὺς τοὺς πόνους καὶ τὶς θλίψεις «τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν». (Ἠσαϊ 53,5)
Μὲ τὸν Σταυρωθέντα Κύριο καὶ Θεὸ μας, ἁγιάσθηκαν ὁ πόνος, ἡ θλίψη, ἡ ἀδικία, ὁ ἐμπαιγμός, ὁ διωγμὸς, τὰ πάντα ἁγιάσθηκαν καὶ μεταποιήθηκαν!»
Ἡ Ἀνάσταση «ἐπὶ θύραις», «Ἡ πίστις ἡμῶν ἡ νικήσασα τὸν κόσμον»
Μὴ φοβεῖσθε! Θαρσεῖτε!
Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός!
Καλὴ Ἀνάσταση!
Μὲ ἄπειρες εὐχὲς καὶ ἀγάπη Χριστοῦ»
